วันนี้เป็นวันปิดกีฬาน้องใหม่ประจำปี 2559 

หลังจากที่แข่งขันมาร่วมสัปดาห์ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะได้เห็นบรรยากาศคึกคักของบรรดาน้องใหม่ที่ขยันขันแข็งกันตื่นแต่เช้ามาซ้อมกีฬา รวมถึงยังเป็นวันที่มีการแข่งขันฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศระหว่าง คณะวิศวกรรมศาสตร์ และคณะนิติศาสตร์

แหม ที่มานั่งยิ้มหวานอยู่ข้างสนามก็เพราะหนุ่มๆ สองคณะนี่แหละค่ะ ฮ่าๆ

ตอนเข้าไปนั่งข้างสนามก็เป็นเวลาที่เริ่มแข่งครึ่งหลังแล้ว 

นักฟุตบอลสองทีมลงสนาม ฝั่งวิศวะมาในเสื้อสีแดงเข้มกับกางเกงสีดำ เดินลงมาด้วยท่าทีมุ่งมั่น ไม่ต่างจากฝั่งนิติศาสตร์ที่มาด้วยเสื้อและกางเกงสีดำ ตามมาด้วยเสียงเชียร์ของสองคณะที่จับจ้องพื้นที่บนแสตนเชียร์คนละข้าง 

เกมเริ่มได้เอื่อยจนใกล้คำว่าน่าเบื่อ 

ทั้งสองผลัดการรุกและรับ ทว่ากลับไม่มีวินาทีที่ลูกกลมๆ เฉียดประตูเลยสักครั้ง จนเวลาผ่านไปครึ่งหนึ่งของครั้งหลังนี้ เกมเริ่มสนุกขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งจะเป็นเพราะนักกีฬาเครื่องติดแล้ว หรือเพราะเสียงพิธีกรที่ประกาศว่าหากทีมวิศวะคนไหนทำประตูได้แล้วล่ะก็ เอาอัดฉีดเลย 10,200 บาท และหากว่านิติศาสตร์คนไหนยิงเข้า ก็เอาไปเลย 15,000 บาท นี่ก็ไม่รู้

ทั้งนี้ทั้งนั้น เงินมาจากรุ่นพี่ไม่ใช่พิธีกรแน่ๆ

จำนวนเงินเพิ่มขึ้นแปรผันตรงกับจำนวนครั้งที่ทั้งสองต่างเดินเกมรุกและเกือบทำประตูได้อย่างฉิวเฉียด

แต่ก็นั่นแหละ ยังไม่มีใครได้ประตูสักประตู 

จนในที่สุดเกมก็จบลงด้วยคำว่า เสมอ 0-0 

แน่นอนว่าเกมไม่จบเพียงเท่านั้น 

จุดโทษ จะเป็นตัวตัดสินแพ้ชนะในเกมนี้ 

แต่ก่อนจะเริ่มเตะลูกโทษ รุ่นพี่ทั้งสองคณะก็ต่างทยอยกันข้ามสนามไปให้กำลังใจ 

บูมกันไปบูมกันมา ก่อนจะเริ่มเกมพร้อมๆ กับบรรยากาศที่ตึงเครียดขึ้น

ไม่ใช่แค่นักกีฬาในสนาม แต่เป็นรุ่นพี่ที่ลุ้นตัวโก่งอยู่ไม่ไกล

ลูกแรกของนิติศาสตร์ ไม่เข้า ซึ่งนั่นทำให้วิศวะเริ่มส่งเสียงเชียร์อย่างหึกเหิมในขณะที่ทีมนิติใจแป่ว 

ลูกแรกของวิศวะ เข้าไปอย่างสวยงาม

แน่นอนว่านิติศาสตร์เครียดจัดทันที แต่ลูกที่สองของพวกเขาก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เพราะมันถูกเตะเข้าได้ง่ายๆ เพราะผู้รักษาประตูฝั่งวิศวะพุ่งไปรับอีกทาง ส่วนลูกที่สองของวิศวะนั้น ลอยล่องออกไปจนตกอยู่ที่ลู่วิ่ง

เสมอไป 1-1 

คราวนี้ที่ลุ้นสุดๆ ก็คือลูกถัดๆ ไป

ทั้งสองทำแต้มได้เท่ากันจนเสมอ 5-5 

ลูกที่เจ็ดของนิติศาสตร์ชนเสาแล้วกระเด็นออกอย่างน่าเสียดาย ทำให้ความคาดหวังตกไปที่ผู้เล่นคนต่อไปของวิศวะ หากเขาทำประตูได้ วิศวะชนะ หากเขาทำไม่ได้ นิติศาสตร์จะได้โอกาสเตะอีกลูก

ให้เดาสามวินาที 

หนึ่ง

สอง

สาม

วิศวะเตะพลาด

โอกาสจึงตกเป็นของนิติศาสตร์อีกครั้ง

แต่คนเราทำพลาดได้อีกครั้ง นิติศาสตร์ยิงชนซ้ำรอยเดิม ทำให้คราวนี้วิศวะถึงกับร้องไชโย

โอกาสไม่ได้มีบ่อยๆ จริงไหม และคราวนี้โอกาสมาติดกันถึงสองครั้ง วิศวะจะทำพลาดอีกครั้งหรือไม่ คงมีแต่ผู้เล่นเสื้อแดงเข้มที่ยืนอยู่หน้าลูกกลมๆ สีขาวคนนั้นที่รู้

ถ้าเขาทำประตูได้ วิศวะชนะ หากเขาพลาด โอกาสจะหลุดลอยไปอยู่ที่นิติศาสตร์

เขาถอยหลังไปหลายก้าวก่อนจะเหวี่ยงขาขวาเต็มแรงไปที่ลูก 

ผลก็คือ...

ให้เดาอีกครั้ง

หนึ่ง

สอง

สาม

วิศวะเตะพลาด

โอกาสกลับไปที่นิติศาสตร์อีกครั้ง

ตอนนี้เองที่เกมสนุกจนแทบหยุดหายใจในความรู้สึกของคนดูอย่างเรา แอบได้ยินเสียงจากด้านหลังของรุ่นพี่วิศวะคนหนึ่งที่เริ่มมีน้ำโห "ไม่ต้องเล่นแล้วมั้ง โอ๊ย!"

เอาละ รุ่นพี่จะว่ายังไง น้องก็คงไม่ได้ยินเพราะตอนนี้ นิติศาสตร์กำลังจะเหวี่ยงขาไปที่บอลลูกนั้นแล้ว

ทุกคนลุ้นตัวโก่งว่าเขาจะทำประวัติศาสตร์ซ้ำรอยหรือไม่

คำตอบคือ ไม่ 

ลูกบอลลอยเข้าประตูไปอย่างสวยงามและน่าประทับใจ 

ถึงตรงนี้ก็แอบสงสารวิศวะไม่น้อย เพราะทางเดียวที่เขาจะยังอยู่ในเกมต่อไปได้คือ 

ห้ามพลาด

ผู้เล่นเสื้อสีแดงเข้ม มีหมายเลข 26 สีขาวปรากฏอยู่กลางหลังเดินไปยังหน้าประตูด้วยท่าทีกังวล ในใจเขาตอนนี้เป็นยังไงก็ยากเกินคาดเดา หากแต่ว่าคงกดดันพอดู เมื่อต้องแบกความคาดหวังของทั้งคนในทีมและคนในคณะ

เขาทำได้ไหมนั้น

จะให้เดาอีกครั้ง

หนึ่ง

สอง

สาม

ลูกบอลลูกนั้นไม่เข้า แต่เราจำไม่ได้ว่ามันถูกผู้รักษาประตูคว้าไว้ทันหรือชนเสาไปอีกครั้ง

รู้แต่ว่าเห็นเพื่อนสองคนในทีมรีบวิ่งเข้าไปปลอบ แม้จะไกล แต่เราเห็นเบอร์ 26 คนนั้นยกมือปาดน้ำตา

หลังจากนั้น เสียงเชียร์ของนิติศาสตร์ดังกระหึ่มไปทั่วทั่งสนาม ผู้เล่นชุดดำถอดเสื้อโบกด้วยความดีใจ บ้างก็รีบวิ่งไปกอดคอเพื่อน บ้างก็วิ่งไปเข้าขอบคุณรุ่นพี่ที่กำลังก้าวเท้ายาวๆ ลงจากแสตน 

ส่วนผู้แพ้อย่างวิศวะนั่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะทยอยกันเดินลงจากแสตนเข้ามาปลอบใจน้อง และตอนนี้เองที่เราได้เห็นภาพความประทับใจหลายๆ อย่าง

ในขณะที่นิติศาสตร์ดีใจกับชัยชนะ วิศวะกับลังเสียใจจากการแพ้

คนที่เคียงข้างเขาก็ยังเป็นรุ่นพี่ที่คอยฝึกซ้อม คอยให้กำลังใจ

ทั้งสองทีมแยกย้ายกันไปคนละฝั่งของสนาม แล้วเริ่มบูมให้รุ่นน้อง 

ไม่รู้เหมือนกันว่าเบอร์ 26 คนนั้นจะเสียใจมากแค่ไหน แต่ที่คิดว่ารู้แน่ๆ คือ รุ่นพี่และคนในทีมจะไม่โทษเขา เพราะเขาทำเต็มที่แล้ว

ขอบคุณทั้งสองคณะที่ทำให้การแข่งขันครั้งนี้เป็นเกมสนุกมากๆ เกมหนึ่ง เท่าที่เคยดูมา

ขอบคุณที่ทำให้รุ่นพี่คนหนึ่งที่จบมาแล้วได้รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเฟรชชี่อีกครั้ง

สู้ๆ กันต่อไปนะคะ ไว้แข่งกีฬาระหว่างคณะเมื่อไหร่จะไปดูอีก