การแอบชอบข้างเดียวมันทั้งมีความสุขแล้วก็ทรมานใจในเวลาเดียวกันเลยเนาะ...

ไม่ชอบการชอบใครจนทำให้ชีวิตรวนเลย เหมือนเอาเขามาเป็นศูนย์กลางความรู้สึก เรารู้สึกแพ้อ่ะ 

รู้สึกแพ้เขา จนอยากเลิกชอบเลย แต่ทำไม่ได้สักที ทำไมกันนะ? เราชอบเขามากขนาดนั้นจริงๆหรอ หรือแค่รู้สึกเหงา รู้สึกอยากครอบครองเฉยๆ มันสับสนจนรู้สึกดำดิ่ง จมกับความรู้สึกไปเอง 

ไม่อยากให้เขามีอิทธิพลกับใจเราขนาดนั้นเลย เพราะเราก็ไม่ได้อิทธิพลต่อใจเขาเลยสักนิด