ชอบ



            คำเดียวสั้น ๆ แต่กลับเต็มไปด้วยความหมาย ทำให้ตีความได้ในหลายรูปแบบ ทั้งยังทำให้คนเราสับสน เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองรู้สึกกับใครบางคนหรืออะไรบางอย่างนั้นเป็นไปในแง่มุมใดหรือสถานะใด


            เฉกเช่นเดียวกันกับคุณที่ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่รู้สึกกับใครบางคนอยู่ในตอนนี้คืออะไร ไม่แน่ใจว่าชอบเขาในรูปแบบไหน ชอบในแบบเพื่อน ปลาบปลื้มในสิ่งที่เขาสามารถทำได้แต่คุณทำไม่ได้ ชอบเพราะเขาเป็นในแบบที่คุณอยากจะเป็น หรือชอบเพราะเขาเป็นเขา



            เป็นเขาที่โดดเด่นอย่างไม่อาจละสายตา 

           คุณไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองนักจนกระทั่งวันที่ลมเปลี่ยนทิศ เขาไปทาง คุณไปทาง เวลานั้นใจคุณวูบหล่น คุณรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปจากนี้ คุณรู้ว่ากระแสลมในครั้งนี้มันรุนแรงกว่าที่แล้วมา รู้ว่าระยะห่างระหว่างคุณกับเขาจะมากกว่าที่เป็น


            รู้จักกันด้วยความชอบในบางสิ่ง ห่างกันด้วยเพราะชอบคนละอย่าง จุดเริ่มต้นมาจากความชอบ จุดจบก็มาจากความชอบเช่นกัน และบางทีความรู้สึกโหวงในอกนี้ก็คงเพราะ...

            ชอบ

            ก่อนหน้านี้หลายครั้งที่คุณหลีกเลี่ยงที่จะยอมรับมัน เพราะรู้ว่าเมื่อไหร่ที่ยอมรับ ทุกอย่างจะไม่มีทางเหมือนเดิมอีก ทุกครั้งที่ได้พูดคุยเสียงในใจจะดังสะท้อนและตอกย้ำคำหนึ่งคำนั้นซ้ำ ๆ 

            คุณรู้แต่แรกแล้วว่าตัวเองไม่อาจชอบเขาได้ เพราะเขาดีเกินกว่าคุณจะแตะต้อง เขามีค่าเกินกว่าคุณจะทำให้ลำบากใจ เขาห่างไกลเกินกว่าคุณจะก้าวตามทัน ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดนั้น...

            ชอบที่ได้เจอ ชอบที่ได้พูดคุย ชอบที่ได้ยิ้มและหัวเราะไปด้วยกัน ชอบช่วงเวลาที่รู้สึกว่าได้เข้าใกล้เขามากขึ้นทีละนิด ชอบที่เขายังคงอยู่เป็นที่พักพิงให้คุณ อยู่ช่วยตัดสินใจในเวลาที่คุณรู้สึกสับสนกับปัญหาต่าง ๆ ที่ต้องพบเจอ ชอบเวลาที่เขาแสดงออกว่าเป็นห่วงคุณ แม้คุณจะไม่ได้พิเศษไปกว่าใครคนอื่นรอบตัวเขาก็ตาม 

            สิ่งสำคัญที่คุณอยากจะรักษามันเอาไว้ให้คงอยู่ได้นานที่สุดเท่าที่มันจะเป็นไป แต่ทว่าโชคก็ไม่เข้าข้างคุณ ระยะห่างนั้นเพิ่มขึ้น จากใกล้เป็นไกล จากทุกวันเป็นบางวัน เสียงพูดคุยลดน้อยลง เสียงหัวเราะค่อย ๆ จางหาย และในเวลาที่ต้องการหลักยึด...

            คำว่า 'ชอบ' ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ทั้งสิ่งที่เขาชอบ และเขาที่คุณชอบ หลายครั้งที่คุณมองเห็นเขาแต่ใจก็ยังคงคิดถึง ทั้งที่มองเห็น...ทั้งที่ถ้าเป็นเมื่อก่อนแค่เดินเข้าไปหา เพียงแค่นั้นความคิดถึงก็จะจางลง แต่คุณในเวลานี้ก็ไม่สามารถทำได้


            ทุกครั้งที่พยายามจะเข้าใกล้นั้น หัวใจของคุณสั่นไหว หวาดหวั่นกับทุกสิ่งรอบข้าง หวั่นใจเมื่อมีคนเข้าใกล้เขา มองดูความเป็นไปเหล่านั้นด้วยความรู้สึกอึดอัดใจ หวาดกลัวต่อการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น กลัวจับใจ กลัวจนก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว กลัวจนกระทั่ง...

            ความกลัวอันมากมายในช่วงเวลานั้นทำให้คุณปิดกั้นทุกอย่าง ปิดเพื่อไม่ให้ตัวเองมองเห็นเขาอีกต่อไป ทั้งที่ใจปวดร้าวเพราะคิดถึง ทั้งโหยหาวันเวลาเก่าก่อนนั้น เฝ้าภาวนาให้ทุกอย่างกลับไปเป็นอย่างเดิม และลึกลงไปในใจนั้น... 

            อยากให้รู้ว่าคุณกำลังหายไป อยากให้รู้ว่าคุณไม่ได้ยืนอยู่ตรงจุดเดิมอีกต่อไปแล้ว อยากให้เขารู้และคิดถึงคุณ ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม คุณก็แค่...

            เพราะทุกความรู้สึกที่เขามอบให้นั้นมันมีความหมายสำหรับคุณเสมอ ความใส่ใจแค่บางเบาก็ทำให้คุณรู้สึกอบอุ่นใจอย่างที่สุด เพียงแค่เขารับรู้ถึงการมีอยู่ แค่เขาก้าวเข้ามาหาคุณเพียงไม่กี่ก้าว เพียงแค่เขายื่นมือมาตรงหน้าคุณ

 

            เรื่องอื่นใดก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพียงเท่านั้นคุณที่พยายามปิดกั้นตัวเองก็ได้เดินตามเขาไปอีกครั้ง ทั้งที่รู้ว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิม ทั้งที่รู้ว่าวันเวลาที่คุณปรารถนาที่สุดนั้นจะไม่มีวันย้อนกลับมา ทั้งที่เจ็บปวดจากการเปลี่ยนแปลงนี้ยิ่งกว่าอะไร ทั้งที่เป็นอย่างนั้นแต่คุณก็ยัง...

            ชอบที่จะยืนอยู่ตรงที่เดิมในที่ที่มองเห็นเขา เฝ้ามองความแปรผันของกาลเวลา มองดูอีกฝ่ายที่ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไปทีละน้อย บางครั้งภาพในอดีตก็แทรกผ่านเข้ามา และนั่นก็เป็นช่วงเวลาของการเฝ้ามองที่ทำให้คุณต้องเสียน้ำตาอยู่เสมอ แต่ว่าน้ำตาพวกนั้นก็เทียบไม่ได้เลยกับเศษเสี้ยวของเวลา...

            เรื่องราวหลังจากนั้นจะเป็นยังไงก็แค่ปล่อยให้มันเป็นไป จนกว่าคุณจะรู้สึกว่าน้ำตาของคุณนั้นมีค่ามากกว่าเศษเสี้ยวของเวลาที่ได้ชอบใครคนนั้น จนกว่าความรู้สึกชอบอันท่วมท้นนี้จะมลายไป 

            หัวใจที่เต็มไปด้วยคำว่า 'ชอบ' นี้