พอใกล้วันปีใหม่ เราก็มานั่งนึกอะไรที่ปี2017 ตั้งใจจะทำ แต่ก็ไม่ได้ทำ หรือทำแล้วแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ.. จริงๆ มันก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง หนึ่งในนั้นคือ
เลิกคิดถึงคุณ เราไม่เคยทำมันได้เลยในปี2017 เพราะอย่างนั้น พอเริ่มต้นปีใหม่ เราก็หวังว่าเราจะเลิกคิดถึงคุณได้ซักที
แต่ตอนนี้ ขณะที่เรานั่งพร่ำเพ้ออยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตรงนี้ นั่งพิมพ์เรื่องความคิดถึงที่มีให้คุณ มันแสดงว่าเรายังคงคิดถึงคุณอยู่ทุกวัน แม้จะเป็นวันที่8 หลังจากปีใหม่แล้วก็ตาม ก็อย่างว่าแหละ คิดถึงมาตลอด 3 ปี จู่ๆจะให้เลิกคิดถึงภายใน 7-8 วัน ..ให้แฮมสเตอร์คลอดลูกเป็นทองคำแท่งคงจะง่ายกว่า
สามปีที่ผ่านมา เราพยายามหาคนนั้นคุย คนนี้คุย แต่เชื่อไหม ว่าเราไม่รู้สึกกับพวกเขาเหมือนที่รู้สึกกับคุณ บทสนทนาไม่ลื่นไหลเหมือนคุยกับคุณ ย้อนอ่านแชทเก่าๆ ยังไม่เคยยิ้มเหมือนที่อ่านแชทของเราเลย เราคิดว่าเราไม่ได้เปรียบเทียบคุณกับใคร แต่ไม่เคยมีใครสามารถโค่นตำแหน่ง my favorite person ในใจเราที่เป็นคุณมาตลอดได้เลย
เราเคยลองคิดเล่นๆ ว่าถ้าคุณไม่เลือกเขา แล้วคุณมาชอบเรา เราจะทำยังไง.. ถามตัวเองกี่ครั้งเราก็ยังคงตอบว่า "เราไม่คบกับคุณหรอก" ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน.. เราไม่ได้อยากคบ ไม่ได้อยากเป็นอะไรกับคุณทั้งนั้น นอกจากสถานะเพื่อนที่เราเป็นกันอยู่ตอนนี้ แต่พอรู้ว่าคุณคบกับใครสักคนมันก็เจ็บๆคันๆหัวใจแปลกๆ จริงอยู่ที่ว่าเราไม่เคยพูดออกไปเลยว่าเราชอบคุณขนาดไหน แต่สาบานได้เลยว่าคุณรู้..
เพราะทุกๆอย่างที่เราไม่ชอบทำ ไม่ชอบให้คนอื่นทำ หรือข้อแม้ต่างๆที่เราสร้างมันขึ้นมา พอเป็นคุณ.. กลับเป็นข้อยกเว้นของทุกอย่าง เรายอมคุณไปซะหมด..
เราอยากบอกกับคุณเหมือนที่เพื่อนคนหนึ่งบอกกับเพื่อนอีกคนอย่างปกติว่า "คิดถึงนะเว้ย" แต่เราไม่เคยพูดได้เลย เพราะคิดถึงคุณมากกว่านั้น .. เราคิดถึงตอนคุณซ่อมปลั๊กพัดลมที่ห้องให้ ตอนคุณทำกับข้าวให้กิน ตอนคุณขับรถพาไปซื้อของ ตอนคุณพาเพื่อนๆมารับตอนที่เราเมา ตอนที่คุณเล่นกีต้าร์ให้ฟัง ตอนที่ไปดูหนังด้วยกัน ตอนที่คุณทำอะไรตลกๆ ตอนที่คุณยอมเล่นอะไรพิเรนทร์ๆกับเรา ตอนที่คุณบ่นเรา ตอนที่คุณโกรธเรา คิดถึงไปหมดจริงๆ
เราโคตรสับสนตัวเองว่าเราเป็นอะไร เราไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเรากับคุณเปลี่ยนไป แต่เราคิดถึงคุณมากๆ รู้สึกแย่อยู่เหมือนกันเวลาคุณลงรูปแฟน.. เราเป็นอะไรวะ ยิ่งพอรู้ว่าคุณจะมาหา เราโคตรตื่นเต้นที่จะได้เจอหน้าคุณ ถึงแม้จะรู้ว่าเราจะต้องไหลไปกับคลื่นความรู้สึกแย่ที่จะมาหาเราถึงที่หลังจากคุณกลับไปก็เหอะ
เราเลิกคิดถึงคุณไม่ได้สักที ได้แต่คิดถึงคุณไปกับอารมณ์ในแต่ละวัน วันไหนอารมณ์ดี เราก็คิดถึงคุณแบบสบายๆ ยิ้มออกมาเวลานึกถึงคุณ แต่พอวันไหนที่เราเศร้า เรารู้สึกเหนื่อยว่ะคุณ ไม่อยากคิดถึงคุณแล้ว ..นอกจากไม่เข้าใจในความรู้สึกที่มีให้คุณแล้ว เราก็ยังไม่เข้าใจตัวเองอีกด้วย ..ไม่ชอบความรู้สึกที่ไม่เข้าใจตัวเองอย่างนี้เลย..
แต่ถึงอย่างนั้นก็เหอะ เราก็ยังคงคุยกับฟ้ากับลมกับพระจันทร์ว่าเราคิดถึงคุณขนาดไหน.. จนเขาเบื่อในความคิดถึงของเรากันหมดแล้ว แต่ถึงพวกเขาจะเบื่อ คืนนี้เราก็ยังอยากจะอธิษฐาน ว่าถ้าเราเจอกัน ขอให้คุณอย่าทำอะไรให้เราคิดถึงคุณไปมากกว่านี้เลย
-คิดถึงนะ-
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in