เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
สนามเด็กเล่นi have no idea
เด็กชายปูไข่







  • . . ,






    ถึง  I m a g i n e  r e a d e r s  คุณนักอ่านในจินตนาการ ข อ ง ฉั น















              บั น ทึ ก ใ น วั น ที่ . .



              อ า ก า ศ แ จ่ ม ใ ส 



              หั ว ใ จ เ บิ ก บ า น



              จ า น ด า ว เ ที ย ม ยั ง ต้ อ ง ชิ ด ซ้ า ย

















    01


    [ เด็กชายปูไข่ เลขที่ 1 สอบได้ที่โหล่ ]


    ใช่แล้วพูดไปเดี๋ยวจะหาว่าโม้ ปูไข่ปีที่แล้วน่ะ

    อยู่เลขที่หนึ่งแต่สอบได้ที่สุดท้ายของห้อง

    ไม่เจ๋งจริงทำไม่ได้หรอกนะ


    ปูไข่ยืดอกยื่นสมุดพกที่แสนภูมิใจให้แม่ดู

    แม่ยิ้มแล้วบอกลูกชายตัวดีว่า . .



    เก่งมากลูก ปีนี้ก็มาพยายามด้วยกันอีกนะ :)



    แม่ดีใจ ปูไข่สอบผ่าน นานทีปีหน จะมีครั้งหนึ่ง
















    02


    ปูไข่เป็นเด็กร่าเริง มีีมุขตลก และเข้ากับเพื่อนได้ดี



    วันๆได้เจอเพื่อน ได้วิ่ง ได้เล่น กินของอร่อย 

    ดูการ์ตูน เคล้าเสียงหัวเราะ และมีรอยยิ้ม

    ปูไข่ก็สุดแสนจะมีความสุข


    'เพราะความสุขน่ะหาไม่ยาก อยู่ที่ใจเราเอง'

    . . แม่เคยบอกไว้



    ไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมเด็กโตแถวบ้านหลายๆ คน

    ชอบทำหน้าบึ้งตึง คิ้วผูกเป็นโบ โมเมไปเอง

    แล้วก็สะบัดเท้าเดินตึงตัง เข้าออกจากบ้านไปน่ะ เ ป็ น เ พ ร า ะ อ ะ ไ ร

    ใช่ เด็กชายปูไข่งุนงงที่สุด

    เคยถามแม่ไปครั้งหนึ่ง แม่ตอบกลับมาว่า 

    'พอโตขึ้นนะ อะไรในชีวิตก็จะดูยากขึ้นเยอะเลยล่ะ'

    ตอนนี้ปูไข่อยู่ประถมต้น 

    พอขึ้นประถมปลาย

    การบ้านวิชาเลขก็จะยากขึ้น

    วิชาภาษาไทยที่ตอนนี้อ่านได้คล่อง 

    ก็จะมีคำที่ปูไข่อ่านไม่ได้

    แล้วต้องเอามาให้แม่อ่านออกเสียงให้ฟัง


    แม่น่ะ มีคำตอบให้ปูไข่อยู่เสมอนั่นแหละ :)



    ชีวิตเด็กประถม 


    ไม่มีเรื่องทุกข์ใจ 


    เพราะเด็กชายปูไข่ 


    ความจริงแล้วเป็นเด็กดี
















    03


    ความฝัน


    นานมาแล้วในโลกของความฝัน

    มีนิทานก่อนนอนเป็นจุดเริ่มต้น

    กาลครั้งหนึ่งในวัน 

    และเวลาที่แสนเหนื่อยล้า

    ปิดตาลงแล้วนึกถึง


    ..


    นิทานก่อนหลับนอนที่แม่เคยเล่า


    มี เ จ้ า  ห ญิ ง  เ จ้ า ช  า ย  แ ล ะ สั ต ว์  ร้ า ย


    มี ป ร า ส า ท  อ ยู่ ใ น ป่ า  ท้ อ ง ฟ้ า  แ ล ะ ป ล า ว า ฬ


    เด็กทุกคนต่างเฝ้ารอฝันฉันเป็นเจ้าหญิง 

    ส่วนฉันคือเจ้าชาย

    แต่ใครเล่าจะหยั่งรู้ ในความฝันหนึ่ง

    เด็กชายปูไข่เฝ้ารอฝันวันที่ตัวเองจะได้เป็นสัตว์ประหลาด

    เจ้าตัวร้ายในนิทานก่อนนอน

    เจ้าตัวก่อกวนที่ครูปอเคยเล่า

    ไอ้เจ้าตัวหน้าตาแปลกแปลกที่ถูกแบ่งแยกว่าเป็น สั ต ว์ ป ร ะ ห ล า ด


    ป้าเพ็ญเคยบอก

    'เดี๋ยวนี้นะ . .

    แค่ทำอะไรไม่เหมือนใคร

    เขาก็จะหาว่าเป็นตัวประหลาด'



    'ไม่จริงหรอก ใครๆ เขาก็มีหัวใจ และมีสัตว์ร้ายในตัวฉันกันทุกคน'



    สัตว์ประหลาดในนิทานหายไป


    กลายเป็นแค่ความคิดที่เคยตกตะกอน


    แล้วความฝันก็จบลง 


    ตรงที่เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า



    'เราต่างก็เป็นตัวร้ายในนิทานของใครสักคนเสมอ'





    ลาก่อน 

    ความฝันที่ลัก















    04


    นมจืด UHT แทนใจ


    ในวันที่อากศร้อนอบอ้าว..

    วันจันทร์สัปดาห์ที่สามของเดือนพฤษภาคม

    วันที่มาโรงเรียนสายจนโดนทำโทษหน้าเสาธง

    วันที่มีการบ้านให้ส่งถึงสี่วิชา

    และเป็นวันเดียวกันกับที่ทำให้ เ ด็ ก ช า ย ยิ้ ม


    ยิ้มที่ไม่ได้เกิดจากเรืื่องตลกของเพื่อน

    ยิ้มที่ไม่ได้มาจากการนั่งดูการ์ตูนเรื่องโปรดในทุกทุกเช้า

    และไม่ใช่ยิ้มในตอนที่ได้เห็นขนมที่ชอบอยู่ตรงหน้า

    แต่เป็นยิ้มกว้างที่ออกมาจากส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ

    ยิ้มในแบบที่ปูไข่เองก็ไม่เคยยิ้มมาก่อน


    เพื่อนในห้องพากันมองปูไข่คนบ้าที่ไหนยิ้มค้างเป็นนาที

    ช่วยไม่ได้นี่นา ก็คนมันอยากจะยิ้มอ่ะ

    ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้การยิ้มแบบที่หุบยิ้มไม่ได้นี่

    มันแปลว่าอะไร

    แล้วเสียงหัวใจเต้นดัง ดุ ดะ 

    ยิ่งกว่าตอนเล่นวิ่งไล่จับมันเรียกว่าอะไร


    ตลกดีนะ ทุกทีไม่เห็นเป็นแบบนี้


    เหตุเพราะนมจืดที่วางอยู่บนโต๊ะ

    และข้อความว่า 'กานดาห้องข้างๆ ฝากมาให้'

    ทำปูไข่ยิ้ม ใจเต้นแรง อย่างที่บอกไป

    อิ่มจนจุก สุขใจไม่มีลืม :) 

    แล้ววันนี้น่ะ


    ความสุขเพียงเล็กน้อย เปลี่ยนวันที่หม่นหมองให้เป็นวันที่ดีได้




    'ความสุขบางอย่างไม่ได้ทำให้ยิ้ม บางทีไม่ยิ้มแต่ก็มีความสุขอยู่นะ'




    ปอลิง นมกล่องจากเด็กหญิง จริงไม่จริงเพื่อนบอกมา
    เอ่า ซะงั้น -.-















    - - -















    ปั จ ฉิ ม ลิ ขิ ต



    . . ,



    ช่วงเวลาหล่นหายไปได้ไม่นาน

    กาลเวลาพาฉันเติบโต


    ขอบคุณตัวเองที่อดทน

    กับทุกเรื่องที่ได้พบเจอ


    ข่มตาหลับขับตานอน

    ในคืนวันที่พรุ่งนี้มีงานต้องส่ง



    ดีใจที่ยังยิ้มได้ในวันที่แสนเหนื่อยล้า



    แค่เชื่อในวันที่มีอยู่ของเราก็พอ

    เพราะจากนี้จะเป็นอย่างไร

    ก็ให้มันเป็นเรื่องของ อ ะ น า โ ค้ ด













    ☁️ แล้วเจอกันใหม่ในวันที่ หั ว ใ จ พ อ ง โ ต











    ลงชื่อ นายไข่ย้อย
        ( นายไข่ ย้อย )










เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Koneetah Yama (@fb2426049797657)
Loveeeee​ makkkk