เ ร า ห ล ง ลื ม สิ่ ง สำ คั ญ ที่ สุ ด ไ ป แ ล้ ว ห รื อ เ ป ล่ า
0 5
ช่วงนี้ไปไหนมาไหนลำบาก
ต้องใส่แมสก์ปิดจมูกตลอดเวลา
ผู้คนในเมืองใหญ่ดูวุ่นวาย
โลกนี้เป็นอะไรกันไปหมด
ปูไข่ไม่เข้าใจ
จะทักทายกันทีก็ไม่ได้เห็นหน้า
จะเมื่อก่อนหรือตอนนี้แตกต่างกันตรงไหน
ทุกคนก็ใส่หน้ากากเข้าหากันอยู่ดี
หน้ากากที่มีชื่อว่า ความเสแสร้ง น่ะ
จะแต่ก่อนหรือเดี๋ยวนี้
ใครๆ เขาก็ใส่กัน
จะเด็กโตหรือผู้ใหญ่
เขาก็ใส่กันทั้งนั้น
หลอกให้คิดแบบนี้ๆ นี้ จริงๆ แล้วไม่ใช่
ช่างน่าปวดหัว ยิ่งกว่าตอนเล่นซ่อนแอบกับเพื่อนในห้องเสียอีก
แล้วคนดีอยู่ที่ไหน ความจริงใจมีอยู่จริงหรือเปล่า
สังคมในเมืองใหญ่ฟังดูน่ากลัว
โหดร้ายกันขนาดนั้นเลยหรอคนเรา
นึ ก แ ล้ ว ก็ ไ ม่ อ ย า ก เ ติ บ โ ต
อยู่เป็นเด็กแบบนี้ ปูไข่ว่าสบายใจกว่า
'แต่วันหนึ่งปูไข่จะเติบโต
เป็นผู้ใหญ่สักคนในวันข้างหน้า
แล้ววันนั้นปูไข่จะรู้ว่า
สังคมดีดีก็มีอยู่เยอะนี่นา'
แม่พูดขึ้นมาลอยลอยแต่ปูไข่ก็ทำท่า เข้าใจแล้วคร้าบ
คนดีไม่ได้หายไปไหน
ไม่ต้องหาจากไหนไกล
อยู่ในใจเราเองนั่นแหละ
0 6
ดอกทานตะวันบานแล้ว
หนทางเปิดเทอมยังอีกยาวไกล
อยู่บ้านทุกวันแบบนี้ น่าเบื่อแย่เลย
ดูได้แต่ ก า ร์ ตู น เล่นได้แต่กับ แ ม ว
ไป เ ที่ ย ว ไหนไกลก็ไม่ได้
โค - โร - นา นี่ทำปูไข่เดือดร้อนเป็นที่สุด
'ไม่ใช่แต่ครอบครัวเราหรอกที่เดือดร้อน
เราทุกคนต่างก็เป็นเดือดเป็นร้อนกันทั้งนั้น
โควิดตัวร้ายร้าย เมื่อไหร่แกจะจากไป
อย่าอยู่นานนักเลย คนทางนี้ไม่สบายใจ'
เสียงป้าพูดกับแม่ดังมาจากในห้องครัว
เจ้าไวรัสตัวร้ายนายเป็นสิ่งมีชีวิตหรือเปล่า ? ?
มีความรู้สึกเหมือนกับทุกๆ คนไหม ?
ถ้ามี นายคงเจ็บปวดน่าดู
ผู้คนต่างผลักไส ไม่อยากอยู่ใกล้
ถ้าเป็นปูไข่ก็คงเสียใจ
มีคนรู้จักแต่ต้องแยกจาก
ต้องอยู่ห่างกันตั้งเกือบสองเมตร
ถึงลึกๆ อยากจะเข้าใจ
แต่ติดตรงที่ว่ายากจะทำใจ
ลำบากหน่อยนะ เกิดเป็นไวรัส
ทำให้วันนี้ ผู้คนมากมาย
กระวนกระวายวุ่นวายกันยกใหญ่
อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
เหมือนกับทุกๆ วันที่เคยผ่านมา
ดูแลตัวเองดีๆ นะ
เพราะตัวเราเองนั่นแหละที่สำคัญ
จับมือกันแน่นๆ แล้วเราจะผ่านมันไปด้วยกัน
ปูไข่เชื่อว่า
วันที่ดีจะต้องมาถึง
ก่อนเปิดเทอมนี้แน่นอน
ปัจฉิมลิขิต
หลังจากที่ได้ปล่อยเรื่องเด็กชายปูไข่ออกมาพบกับโลกภายนอกกันแล้วถึงสองตอนใหญ่ๆ และหกตอนย่อย เรามา Talk Talk กันหน่อยดีกว่า
เด็กชายปูไข่คือใคร ? สำหรับเราแล้ว
ปูไข่คือตัวแทนความเป็นเด็กในตัวทุกคน
คือสิ่งที่ช่วยย้ำเตือนว่าครั้งหนึ่ง
เ ร า เ ค ย เ ป็ น เ ด็ ก
ครั้งหนึ่งเราเคยบริสุทธิ์ และไร้เดียงสา
เมื่อเราโตขึ้น เราเรียน เราทำงาน เราสร้างครอบครัว
จนบางทีเราเผลอลืมไปว่า ครั้งหนึ่ง
เ ร า ทุ ก ค น ล้ ว น เ ค ย เ ป็ น เ ด็ ก
เราทุกคนล้วนเคยเป็นนักสร้างสรรค์จินตนาการ
เราเคยล้ม ร้องไห้ แล้วลุกขึ้นเดินอย่างง่ายดาย
เราเคยหัวเราะให้กับเรื่องไร้สาระมากมาย
เราต่างก็เคยรู้จักการเติบโต
ปูไข่ทำให้เรารู้ว่า
แท้จริงแล้วความเป็นเด็กในตัวเราไม่เคยหายไปไหน
มันยังคงซุกซ่อนอยู่ภายในใจเราเสมอมา
เพราะความเป็นผู้ใหญ่บังคับให้เราต้องเข้มแข็ง
บังคับให้เราห้ามอ่อนแอให้ใครเห็น
เราจึงสร้างโล่ที่แข็งแกร่งขึ้นหนักหนา
เพื่อปกป้องสิ่งเหล่านี้
เราทุ่มเทความมุ่งมั่นให้กับการเรียน การทำงาน
เราลืมดูแลหัวใจตัวเอง
เมื่อเราล้ม และรู้สึกอ่อนแอ
ความเป็นเด็กในตัวที่เราเคยหลงลืมนี่แหละ
จะเยียวยาบาดแผลของผู้ใหญ่ให้เล็กลง
เหมือนกับตอนเด็กๆ
ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้ายแรงมากแค่ไหน
เราต่างก็ผ่านมันมาได้
และเติบโตเป็นตัวเราในวันนี้
เพราะวัยเด็กของเราต่างกัน
แล้วความเป็นเด็กในตัวเราแท้จริงแล้วเป็นแบบไหน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in