วันนี้วันธรรมดา
เราก็ใช้ชีวิตธรรมดา
หายใจกันอย่างธรรมดา
เธอธรรมดา
ฉันธรรมดา
พวกเราต่างธรรมดา
วันนี้ก็เป็นเหมือนวันก่อนๆ
พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก
และตกทางทิศตะวันตก
โลกโคจรหมุนรอบดวงอาทิตย์
และหมุนรอบตัวเองไปพลางๆ
ถ้าวันไหนโลกเกิดหยุดหมุนรอบตัวเอง
เธออาจจะติดอยู่กับกลางวัน
และมีใครบางคนติดอยู่กับตอนกลางคืน
สายน้ำไม่ไหลกลับ
ถ้ามันไหลกลับแปลว่ามีคนเอาเครื่องสูบน้ำมาสูบ
มนุษย์สร้างสิ่งไม่ธรรมดาขึ้นมา
เพราะเบื่อความธรรมดา
และคิดว่าความธรรมดาเป็นปัญหา
ก็เลยสร้างปัญหาให้เกิดกับความธรรมดา
ฉันควรจะเป็นยังไง
และเธอควรจะเป็นยังไง
ไม่มีใครรู้นอกจากฉันกับเธอ และบางทีทั้งฉันทั้งเธอก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชีวิตควรจะเป็นยังไง
เป็นยังไงแล้วไม่มีความทุกข์
ก็เป็นอย่างนั้นแล้วกัน
เพราะ final destination ของชีวิต บางทีมันอาจจะแค่มีความสุข
....................
เธอไหลไปตามสายน้ำ
เพราะเธอคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ควรจะเป็น
เธอจึงไม่สงสัยและไม่ตั้งคำถาม
---
เธอไหลไปตามสายน้ำ
เพราะเธอคิดว่าถ้าเธอฝืนและออกแรงว่ายไปทางอื่น มันอาจทำให้เธอเจ็บ
ทั้งๆ ที่บางครั้งเธอก็สงสัย
ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่รู้ว่าสายน้ำจะพาเธอไปไหน
ใช่ปลายทางที่เธอจินตนาการไว้หรือเปล่า
---
เธอไหลไปตามสายน้ำ
ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่รู้ว่าสายน้ำมันจะพาเธอไปไหน
เพราะเธอก็กลัวว่าการฝืนอาจทำให้เธอรู้สึกเจ็บ
ทั้งๆ ที่การไหลไปตามสายน้ำบางครั้งจะถูกก้อนหินหรือกิ่งไม้ในเส้นทางน้ำขูดข่วนเธอเป็นแผลอยู่บ้างก็ตาม
เพราะใครๆก็บอกว่ามันเป็นสิ่งที่ควรจะเป็น
สิ่งที่ควรจะเป็นที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนบอกคนแรก
และเขาก็ไม่ใช้ฉัน
และชีวิตของเราอาจไม่เหมือนกันเลยก็ได้
แต่ใครๆ ก็ยังบอกว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้น
ความจริงฉันว่า
ฉันควรจะเป็นอย่างที่ฉันมีความสุขที่จะเป็น
ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นบอกว่าฉันควรจะเป็น
สิ่งที่ควรจะเป็น
ที่ไม่รู้ว่าใครบอกเป็นคนแรก
และควรจะเป็นจริงหรือเปล่า
เพราะพวกเขาที่บอกเราเช่นนั้น
ก็ไม่ได้กลับมาบอกว่าปลายทางของสายน้ำนั้นคืออะไร
ปลายทางของสิ่งที่ควรจะเป็นมันคืออะไร
และพวกเขาได้อะไรจากการไหลไปตามสายน้ำนั้น
----------
เฝ้าสงสัยในสิ่งที่ไม่มีทางรู้
และฉันเองก็ไม่เคยคิดไปลองหาคำตอบ.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in