"โฉมงามเป็นพิษ ส่วนเขาเป็นคนที่ยอมน้อมรับพิษของความงามนั้นไว้อย่างเต็มใจ..."

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แค่ประโยคแรกก็สุดติ่งกระดิ่งแมวเกินไปแล้ว!!!!

อ้าว อินี่ กูสะดวกเปย์วันนี้ มีไรไหมล่ะ 

เลยโมโหมาก เดินไปโซนนิยายวาย ทั้งๆที่ไม่เคยคิดจะอ่านเพราะไม่มีตังค์... เพราะปกติอ่านแค่ฟิคชั่นในอินเตอร์เน็ตกับมังงะ คอมมิคจีนตั่งต่าง แต่วันนี้โมโห คือก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมเค้าพูดแค่นี้แล้วเราต้องหัวร้อนด้วยวะ เป็นเมนส์เหรอ..5555555555 เลยอยากใช้เงินฟาดแม่งทั้งแผงด้วยความเกรี้ยวกราด ซื้อประชด (โมโหแล้วยังเสียเงินให้ร้านอีก จ้าาา)

เห็นเรื่อง ชายใดเล่าจะแซ่บเท่าแฟนเก่าแม่ อืม ซื้อค่ะ 555555555555555 

ก็เลยเหลือบไปเห็นนิยายวายปกแนวพีเรียดจีนหน่อยๆ เฮ้ย น่าสนใจ

วันก่อนก็เพิ่งอ่านคอมมิคจีนแนวพีเรียดยุคฮ่องเต้ไรงี้เหมือนกันที่เว็บนึงแปลไว้ กร๊าวใจและ ก็สนุกดี อยากลองตามผลงานฝั่งจีน ไต้หวันบ้างเหมือนกัน เลยแบบ เอาวะ ลองซื้อสักหน่อย เอาภาคต้นไปอ่าน ถ้าสนุกค่อยมาซื้อภาคจบ

นั่นแหละค่ะ ทำให้เราหยิบเจ้าเล่มนี้มา........

ชื่อเรื่องไทยว่า กลรักกุนซือกำมะลอ จากสำนักพิมพ์ BLY  

เล่มค่อนข้างบางค่ะ ราคา 220 บาท สั่งในเว็บประมาณ 187 บาท (ชี้เป้าค่ะ --> https://www.phanpha.com/) 

สั่งในเว็บถูกกว่ามาก ไม่น่าไปเกรี้ยวกราดกับร้านสีน้ำเงินเลย โอ๊ย โมโห!!!

เรื่องย่อก็คือ 

มีผู้ชายคนหนึ่งหลุดเข้าไปในโลกหนังสือนิยายที่อ่าน อยากอยู่ฝั่งพระเอกใจแทบขาด แต่ได้ไปอยู่ฝั่งตรงข้ามพระเอกแทนซะอย่างนั้น เอาล้าวววว จะทำไงดีทีนี้

ค่ะ เรื่องย่อจริงๆ ย่อมาบรรทัดเดียว

แต่ว่าพออยู่ฉากในเรื่อง เค้าไม่ค่อยได้เกริ่นเท่าไหร่นะคะ ว่าหลุดเข้าไปอยู่ในโลกของหนังสือได้ยังไง แต่คร่าวๆคือไปเป็นกุนซือ (ที่ปรึกษาของฝั่งแม่ทัพ,ทหาร) อยู่ฝั่งตรงข้ามของพระเอก แล้วนางก็พูดประโยคตัดพ้อว่า ทำไมตัวประกอบต้องมาตายอนาถอย่างนี้ด้วย เราควรจะมีความสำคัญกับเรื่องนี้บ้างสิ! ไม่แฟร์เลย อะไรประมาณนี้

พี่พระเอก(ล่อหยี่เฟิง)ของเราด้วยความไม่เข้าใจคำว่า ตัวประกอบ? พระเอก? อะไร นั่นหมายถึงว่า กุนซือชั่วคนนี้รู้ที่ซ่อนสมบัติของฝั่งตรงข้ามใช่มั้ย? งั้นไม่ฆ่าละ เก็บไว้เป็นเชลย

ผลปรากฏว่า กงซุนจ่างซุน (ชื่อนายเอกแม่งยาวมาก) เลยเลียนแบบละครที่เคยดู แกล้งความจำเสื่อม เพื่อความอยู่รอดจ้า โอ๊ย 555555555555555555555555555

คือ ทีแรกก็นึกว่า จะเป็นภาษายากๆเพราะอ่านทีแรกก็เป็นงงๆ ไม่ค่อยเข้าใจ เราก็เคยอ่านนิยายจีนกำลังภายในของพ่อมาบ้าง เลยคิดว่านิยายจีนกับไต้หวันก็คงจะซับซ้อนพอๆกัน ถ้าเป็นกำลังภายในก็คงจะซับซ้อนอยู่ แต่นี่เป็นนิยายรอมคอมนิดๆ เลยเข้าใจไม่ยากค่ะ

ค่อยๆอ่านไปเรื่อยๆ มันจะพอเข้าใจได้ว่าใครเป็นใคร ใครชื่ออะไร คำนี้แปลว่าอะไร เราก็จะเข้าใจและเขินไปตามเนื้อเรื่องค่ะ แล้วเนื้อเรื่องมันก็ตลกมากด้วยอะ บางฉากเราขำจนปวดหัว เหนื่อยมาก

ถ้าใครที่ไม่เคยลองอ่าน หรือไม่เคยคุ้นชื่อจีนๆเลย เราว่าก็น่าจะเข้าใจได้ค่ะ 

ตัวละครไม่เยอะมากค่ะ เลยอ่านได้เพลินๆ แต่ถ้าคนไม่ค่อยอ่านนิยายจีนมาก่อน อาจจะงงว่า เอ้า ตกลงคนนี้ชื่ออะไรกันแน่ เช่น ฉินฮวา ชื่อคือฮวา ส่วนนามสกุลคือ ฉิน แต่ถ้าเวลากงซุนจ่างซุนเรียกฉินฮวาก็จะเรียกว่า เสี่ยวฮวา เพราะคำว่าเสี่ยว ใช้เรียกเด็กๆ คนที่อายุน้อยกว่าอะไรประมาณนี้ค่ะ

แต่ที่เราชอบที่สุดคือเวลา ล่อหยี่เฟิงเรียกกงซุนจ่างซุนในเล่มสองค่ะ เค้าเรียกกันว่า จื่อถง กับ ฝ่าบาท..โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย จื่อถงงงงงงงงงงงงงงงง ฮือออออ อยากสปอยล์ คันปาก!! แง 555555

พูดถึงกงซุนจ่างซุน หลังจากที่โดนจับมา ก็เหมือนจะพ่ายแพ้ความงามของพระเอกมาก จากเกลียดๆเหม็นหน้าอยู่ก็เริ่มจะใจสั่น เริ่มแบบ เฮ้ย..เค้าก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น เค้าออกจะสง่างามและแกร่งกล้า บลาๆ คือตัวกงซุนจ่างซุนเอง นางก็ชอบพระเอกเป็นทุนเดิมอยู่แล้วค่ะตั้งแต่นางเริ่มอ่านหนังสือเล่มนี้ แต่พอมาอยู่ในเรื่องจริงๆก็รู้สึกไม่ค่อยชอบนิสัยพระเอก แต่ก็ยังมีหวีดว่าพระเอกหล่อเป็นระยะๆ

พระเอก ล่อหยี่เฟิง ก็เท่มาก ตามฉบับพระเอก อ่านแล้วเรายังเขินเลย โอ๊ย อยากได้ อิจฉากงซุนจ่างซุนจริงๆ ได้สามีที่ ถึงจะไม่รวยมากแต่ดี หล่อ เก่ง มากความสามารถ เอาใจไปค่ะ /กินหนังสือเข้าไปทั้งเล่ม

ส่วนตัวคิดว่านิยายเรื่องนี้ ไม่เป็นสาววาย หรือไม่ชอบความสัมพันธ์ช-ช ก็อ่านได้นะคะ มันไม่วายจ๋ามากขนาดนั้น ขนาดหน้าปกเองยังนึกว่าเป็นนิยายนอร์มอลเลย วาดซะหน้าหวานเชียว 

อ่านไปก็จะพบว่า กงซุนจ่างซุนเป็นคนที่ฉลาดมาก เพราะนางเคยอ่านหนังสือเล่มนี้มาก่อน นางรู้วิธีที่จะแก้ปัญหาต่างๆ อยู่ข้างๆเคียงบ่าเคียงไหล่พี่ชายล่อหยี่เฟิง (ที่จะพัฒนาไปเป็นคนรักในอนาคต---)  

ล่อหยี่เฟิงก็จะค่อยๆตกหลุมรักผู้ชายที่อยู่ข้างๆตัวเองแบบไม่รู้ตัว แต่พอได้หลงก็หัวปักหัวปำ ทำอะไรไม่ต้องหลับต้องนอนกันเลยนะคะ----

ฉากมุ้งมิ้งก็มีกรุบกริบบ้างนิดหน่อย แต่ถ้าไม่อ่าน ข้ามๆไป ก็ไม่ค่อยส่งผลต่อไทม์ไลน์ของเรื่องเท่าไหร่ค่ะ 

เล่มแรกไม่ค่อยมีฉากอะไรเท่าไหร่ค่ะ แต่เล่มสองนี่อื้อหือ อ่านในที่สาธารณะไม่ได้ค่ะ หน้าแดง หูแดง หน้าร้อนไปหมด วั้ย

แล้วที่จะบอกก็คือ เล่มสองคืออ่านแล้ววางลงไม่ได้เลย อยากรู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น มันมีเรื่องพีคๆตลอดเลยค่ะ สนุกกว่าเล่มหนึ่งจริงๆ 

ไม่ใช่แค่ฉากอย่างนั้น ฉากอื่นๆเกี่ยวกับการดูแลปกครองบ้านเมือง การแก้แค้น การวางแผนแก้ไขปัญหา มันแซ่บจริงๆ เรากะว่าจะกลับไปอ่านอีกรอบด้วยค่ะ ชอบมาก 

เรื่องพีคๆแบบเกินจินตนาการก็มีค่ะ เรานี่แบบ หื้มมมม แบบนี้ก็ได้เหรอ แฟนตาซีโคตรๆ อยากสปอยล์จังเลยอะ แอบแง้มหน่อยละกันว่าเค้าได้แต่งงานกันด้วย! แต่งงานในยุคจีนโบราณเลยนะเว้ยแก!

เล่มหนึ่งส่วนมากค่อนข้างเน้นไปทางการรบและการรุกจีบของพระเอกค่ะ จริงๆก็ไม่จีบหรอก เหมือนอ้อยกันแบบไม่ได้ตั้งใจอ้อย แต่สุดท้ายก็รักกัน ประมาณนี้ค่ะ

ในเรื่องนี้หลักๆจะมี 2 คู่ ก็คือ ล่อหยี่เฟิงกับกุงซุนจ่างซุน และคู่ของเสี่ยวหลานกับฝานหยี่สิง

ซึ่งฝานหยี่สิง เราสงสารนางมาก นางเป็นผู้ช่วยพระเอก นางไม่ชอบขี้หน้ากงซุนจ่างซุน พยายามบอกพระเอกตลอดว่าอย่างไปไว้ใจกงซุนจ่างซุนมากขนาดนั้น เจ้านั่นน่ะเป็นกุนซือชั่ว! อย่าไปหลงกล แต่ก็ไม่มีใครเชื่อนาง ฮือ โอ๋นะคะ 55555555555555 

เสี่ยวหลานต้องไปตามดูอ่านในเรื่องค่ะ ว่ามาจากไหน และไปรักกับฝานหยี่สิงได้ยังไง (ชั้นควรได้เปอร์เซนต์จากการขายของช่วยสนพ. /เดี๋ยว)

แล้วก็มีคู่ย่อยๆซึ่งเป็นคู่นอร์มอลอีกหนึ่งคู่ แต่ก็ไม่ได้เด่นมากค่ะ

แล้วก็มีนางพญางูเห่า (นางร้าย) มาให้เราหมั่นไส้และเกลียดนางเล่นๆค่ะ เป็นตัวร้ายที่วอแวและเป็นชะนีที่ร้ายกาจมาก เราเลยขอเรียกนางว่าเจ๊พญางูเห่าค่ะ สวยซะเปล่าอินี่หนิ (อ้าว หัวร้อนไปอีก)

ซึ่งสไตล์ของหลิงเป้าจือ(นักเขียน) เราคิดว่า เค้าน่าจะชอบสไตล์เมะหน้าสวย แล้วก็ชอบคสพ.แบบเกลียดกันมาก่อนแล้วค่อยรัก ซึ่ง....ก็กร๊าวใจดีย์ค่ะ ฮร่อยล์ /กัดหมอน

รู้สึกว่าอีกผลงานอีกเล่มของคุณหลิงเป้าจือก็เป็นแนวหลุดเข้าไปอยู่ในโลกอดีตเหมือนกัน ชื่อเรื่องว่าโรงน้ำชาเร้นรักอะไรสักอย่าง ก็คงจะไปเสียเงินซื้ออีกเหมือนกันค่ะ *ลูบรอยแผลเป็นที่ท้องทั้งสองข้าง*

เป็นประสบการณ์อ่านนิยายวายแบบเป็นเล่ม แถมเป็นของนักเขียนไต้หวัน ที่เราไม่เคยคิดจะอ่านมาก่อน เป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมกระเทียมดองมากจริงๆค่ะ แหม แล้วก็มีการเสียเงินครั้งแรก ก็จะมีเสียครั้งที่สอง สาม สี่ ห้าต่อไปเรื่อยๆ...

ขนาดเราเองคิดว่าเดี๋ยวค่อยมาซื้อเล่มสองไปอ่าน อ่านเล่มหนึ่งยังไม่จบ รู้ตัวอีกทีมายืนกำเงิน 220 หน้าร้านสีน้ำเงินแล้วค่ะ... ฮรือ 

หญิงไม่มีจะแดรกแล้วนะคะะะะ

จริงๆอ่านไปก็ขำก๊ากตรงคำแปลแบบ อ๊า ซี้ด โอ๊ย ไรงี้เหมือนกันนะคะ คือมันแบบ แง 55555555555555555555555555555555555555555555 แต่มันก็ไม่ได้ขัดฟีลลิ่งของนิยายเท่าไหร่ค่ะ ไม่ได้คนว่าคนแปลนะคะ แปลดีมากกๆๆแล้ว สนุกมาก เราชอบค่ะ เพราะเราคิดว่าธีมเรื่องหลักๆของมันก็ค่อนข้างคอมเมดี้อยู่แล้ว ถ้าสำนวนการเขียนการแปลจะฮาไปนิดนึง มันก็ไม่เสียหาย เราเองก็ชอบอะไรตลกๆอยู่แล้ว

เออ เขียนๆมาเหมือนไม่ได้รีวิวไรเลย เหมือนหวีดโบ้มๆๆๆๆ แนะนำกึ่งบังคับให้ทุกคนไปซื้อมาอ่านแล้วก็จากไป ขอโทษค่ะ เป็นคนอ่านแล้วเอาความรู้สึกตื้นตันวี้ดว้ายแค่ตอนอ่านแล้วอยากมาขายของต่อให้ทุกคน เผื่อจะมีใครอยากลองไปอ่านบ้างค่ะ 

เอาเป็นว่ารีวิวครั้งนี้เต็มไปด้วยความหรรษาค่ะ อยากให้ไปซื้อมาอ่านจริงๆ เพราะว่ามัน สนุก มาก!

ยังจะกล้าเรียกตัวเองว่ารีวิวอะเนาะ ถ้าใจเราเรียกรีวิว มันก็รีวิวค่ะ ทั้งๆที่ความจริงมันคือการหวีดผสมกับการมีสาระแค่ 0.000001%

ไปแล้วค่ะ ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้เด้ออออ บ๊ะบายยย