ขอผมรักคุณดังเช่นฤดูหนาว
จับต้องกิ่งไม้ด้วยเกล็ดน้ำแข็ง
และจุมพิตผืนดินอย่างแผ่วเบา
ด้วยหิมะสีขาว
ที่จะละลายในวันพรุ่ง

ขอผมรักคุณดังเช่นฤดูใบไม้ผลิ
ปลุกเมล็ดพันธุ์เย็นเยียบจากห้วงนิทรา
และประดับประดาสวนของคุณ
ด้วยดอกไม้สีแดงชาด
ที่จะเหี่ยวเฉาในสัปดาห์หน้า

ขอผมรักคุณดังเช่นฤดูร้อน
ค่อยๆ เปลื้องเสื้อเชิ้ตลินินสีฟ้า
และละลายแท่งไอศกรีมหวานเย็นในมือ
หยดแล้วหยดเล่าในลำธาร
ที่จะแห้งเหือดในอีกเดือน

ขอผมรักคุณดังเช่นฤดูใบไม้ร่วง
ย้อมเมืองทั้งเมืองให้เป็นสีส้มแสด
และปูพื้นพรมให้คุณเหยียบย่ำ
ด้วยชีวิตปลิดปลิวจากกิ่งก้าน
ที่จะหวนคืนมาในอีกครึ่งปี

เพราะผมไม่รู้จักคำว่าตลอดไป
ไม่แน่ใจว่าจะรักคุณในวันนี้
เทียบเท่าเมื่อวาน
หรือพรุ่งนี้ หรือวันมะรืน
ผมไม่อาจเอ่ยคำว่าชั่วนิรันดร์

ขอผมรักคุณดังเช่นฤดูกาล
ผันผวน
ปรวนแปร
และกลับมา —
เสมอ

To Donna,
— J.S.