จนกระทั่งได้ใช้ชีวิตวัยทำงานมาประมาณปีครึ่งก็ค้นพบว่า ฉันอาจจะ aggressive มากกว่าที่คิด

มีคนเคยบอกกับฉันว่า ช่วงมัธยมปลายจนถึงมหาลัย เป็นช่วงก่อร่างสร้างตัว

เป็นช่วงวัยที่เรากำลังค้นหาตัวตนและฟอร์มรากฐานของความเป็นตัวเราขึ้นมา

พอมาคิดย้อนกลับไป ฉันเองก็เห็นด้วยนะคะ

สังคมที่เราเติบโตมามีผลต่อการ shape ความคิดความอ่านของเรามากกว่าที่คิด

แต่สิ่งที่แตกต่างไปกับฉันเมื่อสองสามปีก่อนหน้า คือ ฉันชัดเจนในจุดยืนของตัวเองมากขึ้น

ฉันกล้าที่จะแสดงจุดยืนของตัวเองมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่า ฉันจะรับฟังน้อยลงโดยไม่รู้ตัว

ฉันไม่ค่อยแน่ใจว่า ฉันรับฟังน้อยลง หรือผู้ใหญ่ในสังคมนี้ ไม่กล้าที่จะถกความคิดที่แตกต่าง

มันคงจะดีกว่ามาก ถ้าคน Gen X และ Gen-Y กล้าที่จะ discuss มากขึ้น

แม้บางคนจะดู modern หรือ เปิดรับฟังคนรุ่นใหม่

แต่บางครั้ง ก็ยากจะปฏิเสธว่า รากต้นไม้ที่หยั่งลึกก็ยากที่จะเปลี่ยน

ตัวฉันเองยังต้องเรียนรู้อีกมากเพื่อมีชีวิตรอดในสังคมอันโหดร้ายนี้

ทั้งการเรียนรู้วาทศิลป์และศิลปะในการรับฟัง

ฉันหวังว่า ในสักวันหนึ่ง ผู้คนที่ต้องเจ็บปวดและกังวลใจจากปัญหา Generation Gap จะน้อยลง

และหวังว่า มนุษย์เราจะเลิกใช้วัยวุฒิและบทบาททางสังคมในการตัดสินความเห็นของผู้คนเสียที