เมื่อไม่กี่วันก่อน คุณแม่ของเรา ผู้ซึ่งเมนส์ไม่มามากว่าสองปีครึ่ง พบว่า มีเลือดอกกระปิดประปอยจากช่องคลอด วันรุ่งขึ้นจึงตัดสินใจรีบเข้ากรุงเทพฯ ไปพบคุณหมอประจำตัว

หลังจากทำอัลตราซาวด์ทางช่องคลอดเสร็จ (แท้จริงแล้วการทำอัลตราซาวด์ของผ้หญิงมีหลายแบบ ไม่ได้มีแต่ลูบๆท้องนะ) คุณหมอแจ้งว่า ไม่พบอะไรในรังไข่แล้ว แนะนำให้ขูดมดลูก แล้วตรวจชิ้นเนื้อ โดยหลังจากขูดมดลูกเสร็จ สามารถพัก 2 ชั่วโมง แล้วกลับบ้านได้เลย แต่คนไข้จะไม่สามารถขับรถเองได้ 

สำหรับรายละเอียดอื่นที่คุณพยาบาลจะแจ้งตอนนัดวันขูด มีคร่าวๆ คือ หลังเที่ยงคืนให้อดข้าว อดน้ำและมาถึงโรงพยาบาลประมาณ 8 โมง อย่าเลทเกิน 8.20 ด้วยความเป็นเมื่อฟังรายละเอียดเสร็จ ก็นัดวัดขูดเป็นวันรุ่งขึ้นเลย

เช้าวันต่อมา เรามาถึงโรงพยาบาลแต่ไก่โห่ จึงตัดสินใจนอนรอบนรถ แล้ว 8 โมงจึงค่อยไปแจ้งชื่อที่แผนกสูติฯ นั่งรอสักพัก ก็มีพยาบาลมาแจ้งรายละเอียดการผ่าตัด เอาใบยินยอมมาให้ญาติเซ็น จากนั้นก็ไปชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง วัดความดัน กลับมานั่งรออีกครู่เดียวก็มีบุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นมารับไปห้องผ่าตัด

ญาติสามารถตามไปรอหน้าห้องผ่าตัดได้ โดยหน้าห้องผ่าตัดจะมีจอ LCD หนึ่งอัน ทำหน้าที่รายงานความเป็นไปคร่าวๆในห้องผ่าตัด คนไข้เบอร์นี้กำลังผ่าตัด คนไข้เบอร์นั้นผ่าตัดเสร็จแล้ว กำลังพักฟื้น ซึ่งหากมาลองเป็นญาติคนไข้แล้ว จอ LCD นั้นค่อนข้างจะไม่เร้าใจเท่าการคอยมองการเปิดประตูเข้า-ออกจากห้องผ่าตัดของเหล่าบุคคลากรทางการแพทย์

คุณแม่เล่าว่า เมื่อบุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัดแล้ว นั่งรอสักพัก เขาก็เข็นเข้าไปในห้องที่จะทำการขูดมดลูก โดยเราจะได้พบคุณหมอ และหมอดมยาจะมาแจ้งรายละเอียดต่างๆ

ในการขูดมดลูกนั้น จะมีการวางยาสลบ เริ่มจากสอดเข็ม ให้น้ำเกลือ แล้วฉีดยาสลบ ซึ่งคุณแม่บอกว่า หลังให้ยาสลบไปครู่เดียวก็เบลอๆ ตื่นมาอีกทีก็มาอยู่ในห้องพักฟื้นแล้ว ซึ่งเมื่อตื่นแล้ว หากมีอาการเจ็บก็จะมียาแก้ปวดให้ทาน แต่จะเป็นยาแก้ปวดที่เบากว่าอันที่คุณหมอให้กลับไปทานที่บ้าน ดังนั้น ควรรีบรับประทานอาหาร แล้วทานยาแก้ปวดที่คุณหมอให้ค่ะ

ระหว่างอยู่ในห้องพักฟื้น เค้าจะไม่ปลุกคนไข้นะคะ จะรอให้คนไข้ตื่นเอง แต่จะมีคนออกมาแจ้งญาติว่า ผ่าตัดเสร็จแล้วนะคะ กำลังพักฟื้นอยู่

ผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมงเศษ นับตั้งแต่เข้าห้องผ่าตัดไป ในที่สุด บุรุษพยาบาลก็เข็นรถเข็นของคุณแม่ออกมา สภาพหลังขูดมดลูกของคุณแม่เหมือนคนเพิ่งตื่นนอน พูดคุยได้ปกติ ไม่มีอาการเบลอหรือมึนยาอะไร โดยคุณแม่บอกว่า มันจะปวดแบบแสบๆนิดๆที่ช่องคลอด แต่ไม่เหมือนกับปวดประจำเดือน ซึ่งเราคิดว่า อาจจะคล้ายกับอาการกระเพาะปัสสาวะอักเสบนะ

กลับมาถึงบ้านวันแรก 

คุณแม่นั้นก็นอนยาวๆ นอน น้อน นอน ตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลาอาหารเย็นแล้ว ตอนแรกที่คุณหมอแจ้งว่า ให้งดกิจกรรมหนัก 2 สัปดาห์ก็กังวลอยู่นิดหน่อยว่า คุณแม่จะเดินขึ้นไปนอนข้างบนชั้นสองไหวไหม แต่สุดท้ายแล้ว ก็ไม่มีอาการปวดอะไรมากจนถึงขนาดขึ้นบันไดไม่ไหวนะคะ

ภารกิจที่ต้องทำ นอกจากทานยาตามที่หมอสั่ง ใส่ผ้าอนามัยกันมีเลือดออกแล้ว ก็คือ การพักค่ะ!

ตื่นเช้ามาเจอคุณแม่เก็บบ้านอยู่ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยค่า หยุดไม่ได้ ว่างไม่ได้จริงๆ ถึงจะเป็นการเก็บบ้านแบบอยู่กับที่ เช่น การพับผ้า การจัดตุ๊กตาก็เถอะ ใจจริงอยากให้แม่นอนดูซีรีย์ไปอย่างเดียวเลยค่ะ

อย่างไรก็ตาม วันที่สอง คุณแม่ไม่มีอาการบ่นปวดอะไร สามารถลุกไปทอดไข่เจียวได้ด้วย แต่กิจกรรมหลักก็ยังคงเป็นการนั่งอยู่บนโซฟาดูทีวี เล่นไอแพด และการนอน (บนโซฟา) ส่วนการขึ้นบันไดจะทำเพียงสองครั้งต่อวัน คือ ตอนตื่นและขึ้นนอนเลยค่ะ

หากผ่านวันที่สามไปแล้วไม่มีเลือดออกก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วค่ะ

รอไปรับผลตรวจชิ้นเนื้ออีกทีสัปดาห์ต่อไป ซึ่งหากเราไม่สะดวกก็สามารถใช้โทรไปถามได้นะคะ

สำหรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดอยู่ที่ 23,000 บาทถ้วนค่ะ

คุณแม่ผ่าที่ รพ.พญาไท 3 กับ คุณหมอชาญชัย ซึ่งรักษากับคุณหมอท่านนี้มานาน 

ผู้หญิงกับการไปหาหมอสูติฯ อาจะเป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับใครหลายๆคนใช่ไหมคะ? เราเองก็เป็นเหมือนกันค่ะ แต่ด้วยความจำเป็น ทำให้เราเองค่อนข้างจะมีประสบการณ์การหาหมอสูติฯมากกว่าคนรอบตัวในวัยเดียวกันเล็กน้อย จึงคิดว่า อยากมานำมาแบ่งปันให้หลายๆคนได้อ่าน

การไปพบหมอสูติฯมีความจำเป็นค่ะ ถ้าใครเป็นคนขี้กลัว ให้ถามคนรู้จัก หรือ หาอ่านตามรีวิว อย่าเพิ่งเข้าเว็บของโรงพยาบาล เพราะ พอเป็นการบรรยายที่ออกไปทางการแพทย์แล้ว แอบน่ากลัวกว่าที่เป็นจริง (ในความคิดเรานะ)

ปล. หวังว่า คอนเทนต์นี้จะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยนะคะ

รัก,

WIPASANE