Performance: แหวกว่ายร่ายรำ

                อีกฝั่งหนึ่งในอควาเรียม ผู้คนต่างจับจองพื้นที่เพื่อรอชมการแสดงจากนักแสดงชื่อดัง ใกล้เวลาโชว์แล้ว เหล่าฉลามว่ายไปมาอย่างรู้เวลา

               การแสดงชีวิตของฉลามเริ่มต้นขึ้น นักประดาน้ำเริ่มหย่อนอาหารให้กับฉลามเสือทรายเป็น  ตัวแรก เพราะมันมักจะว่ายอยู่ด้านบน ไม่ค่อยลงมากินอาหารด้านล่าง เจ้าเสือทรายงับเหยื่อแล้วกัดอย่างรุนแรง เสียงฟันกระทบกันดังสนั่นจนคนนอกตู้ยังได้ยิน เมื่อเริ่มได้กลิ่นอาหาร ฉลามตัวอื่นว่ายเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

               นักประดาน้ำสามคนค่อย ๆ ว่ายไล่เรียงกันลงมา หยุดยืนชิดติดกันอยู่กลางตู้ เสียงปรบมือดังกราว พวกเขามีอาวุธคู่กายเป็นท่อพีวีซีสีฟ้า ไว้ใช้ดันเจ้าฉลามไม่ให้เข้ามาใกล้จนเกินไป มืออีกข้าง    ถือถังพลาสติกสีดำใส่ปลาสีกุน เมนูอาหารของเหล่าฉลามนั่นเอง

               เจ้าฉลามดาหน้าเข้ามากินอาหาร ได้ปลาหนึ่งตัวแล้วก็ว่ายออกไป เมื่อกินจนหมดแล้วจึงวนกลับมาเอาอีก แต่ใช่ว่าใครจะกินเท่าไหร่ก็ได้ นักประดาน้ำต้องคอยสังเกตว่าตัวไหนกินไปเท่าไหร่แล้ว    นั่นเป็นเพราะตามธรรมชาติของฉลามนั้น กินอาหารหนึ่งวัน อยู่ได้ทั้งสัปดาห์ ด้วยเหตุนี้จึงต้องมี       การจำกัดอาหารเพื่อให้พวกเขากินอาหารทุกวันและเป็นเวลา

                 “ฉลามเสือดาว เวลากินอาหารต้องกินก่อนเพื่อนเลย ไปหาก่อนเลย แล้วเขาก็จะโดนพวก    เลมอนไล่”

               “ใช่ พอเขาได้อาหาร เขาก็จะว่ายโชว์”

              “บางทีอาหารก็จะหลุดจากปาก เพราะเลมอนไล่งับ เขาตกใจ”

              โอ้และแหม่ม สองนักประดาน้ำหนุ่มสาวเล่าถึงเพื่อนร่วมโชว์ให้เราฟัง

               ณ เวทีของฉลาม ไม่ได้มีแค่ฉลาม แต่ยังมีเพื่อนร่วมโชว์ นามว่า “ปลาประมง” พวกเขาเป็นเพื่อนในเวลากลางวัน และจะผันตัวเป็นเหยื่อในเวลากลางคืน เพราะเป็นช่วงเวลาแห่งสัญชาตญาณ    นักล่าเผยตัว แม้จะไม่ได้หิว แต่ถือว่าช่วยให้ฉลามได้คลายเครียด

                “อยู่ดี ๆ ปลาหาย เราก็สันนิษฐานว่ามันถูกกิน แต่อย่างตู้นี้ เราไม่ต้องสันนิษฐานเลย มันกินอยู่แล้ว” แหม่มไขข้อข้องใจที่ว่า ปลาตู้เดียวกันจะกินกันเองหรือไม่ แต่การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการกินอาหาร ก็ทำให้เหล่าปลานักล่าลดความดุร้ายลงบ้าง

                ภายในตู้กระจกนับร้อย นักแสดงน้อยใหญ่แหวกว่ายร่ายรำในท่วงท่าอันสง่างามตามแบบฉบับของตน บ้างว่ายเป็นเส้นตรงอย่างช้า ๆ บ้างว่ายโฉบไปมาอย่างมั่นใจ หรือบางตัวก็ว่ายวน ขึ้นลง อยู่ในโลกของตัวเอง การแสดงเหล่านี้คือชีวิตของเหล่าปลาน้อยใหญ่แห่งบึงฉวากฯ ที่รอให้ผู้ชมแวะเวียนกันเข้ามาเรียนรู้ เปิดโลกทัศน์ใต้ท้องทะเลที่อาจไม่มีโอกาสได้ไปสัมผัส

                ละครชีวิตปลาตู้กระจกได้ฝากข้อคิดไว้ให้ผู้ชมหลายประการ อยู่ที่ว่าผู้ชมจะตีความได้มากน้อยเพียงใด แน่นอนว่าชีวิตปลาตู้กระจกอาจไม่เหมือนกับชีวิตปลาตามวิถีธรรมชาติทั้งหมดด้วยเหตุสภาพแวดล้อมที่ต่างกัน แต่โรงละครนี้ก็ได้แสดงชีวิตของปลาหลากชนิดให้มนุษย์อย่างเราได้เรียนรู้ ไม่ต่างจากละครที่นำเอาเรื่องราวชีวิตคนหรือเหตุการณ์จริงมาเล่าสู่กันฟัง

                17.00 น. การแสดงจบลงแล้ว โรงละครสัตว์น้ำ บึงฉวากฯ ได้เวลาปิดม่านการแสดง

ขอให้ทุกท่านเดินทางกลับโดยสวัสดิภาพ แล้วพบกันใหม่

© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 เผยแพร่เพื่อประโยชน์ทางวิชาการเท่านั้น

ข้อเขียนนี้เป็นส่วนหนึ่งในหนังสือ “เขียนเล่นเป็นเรื่อง” รวมผลงานสร้างสรรค์ของนิสิตภาควิชาภาษาไทย ซึ่งเป็นผลงานลำดับที่ 3 ในหนังสือชุด “วิชญมาลา” รวมผลงานด้านภาษาและวรรณคดีไทย จัดทำโดย ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ.2563

ผู้สัมภาษณ์และเรียบเรียงบทสัมภาษณ์:       บุณยานุช พินิจนิยม                                                                                                                                  ศิษย์เก่านิสิตระดับปริญญาตรีภาควิชาภาษาไทย                                                                                   คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปัจจุบันเป็น                                                                          ผู้ประสานงาน (Project Coordinator) ที่ Attention                                                                                Studio ชอบภาษาไทยมาตั้งแต่เด็กเพิ่งเริ่มสนใจสังคม                                                                              และการเมืองอย่างจริงจังตอนเข้าเรียนมหาวิทยาลัย                                                                                อินวรรณกรรมเพื่อชีวิต เสียน้ำตาให้กับงานเขียนเรื่อง                                                                              ครอบครัวและความลำบากของคนได้ง่าย ๆ ถนัดงาน                                                                              เขียนเชิงสารคดีมากที่สุดและถนัดถ่ายภาพ Portrait แต่                                                                          อยากถ่าย landscape ให้สวย พอมาทำงานก็สนใจการ                                                                            พัฒนาสังคมด้วยการสื่อสารเชิงบวกและยังชอบที่ได้                                                                                เขียนอยู่เรื่อยๆ                                                            

 ภาพประกอบ:                                               บุณยานุช พินิจนิยม                                                           เอื้อเฟื้อสถานที่:                                             สถานแสดงพันธ์ุสัตว์น้ำ  บึงฉวากฯ จังหวัดสุพรรณบุรี                                                                                                                                                     บรรณาธิการต้นฉบับ:                                    หัตถกาญจน์ อารีศิลป                                                      กองบรรณาธิการ:                                           ธัญวรัตม์ วงศ์เรือง บุษกร บุษปธำรง วรนุช ขาวเกตุ                                                                          

                                                                        ธีรศักดิ์ คงวัฒนานนท์ จุฬารัตน์ กุหลาบ