ภาพ: ณฐพร ส่งสวัสดิ์
© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 เผยแพร่เพื่อประโยชน์ทางวิชาการเท่านั้น
ข้อเขียนนี้เป็นส่วนหนึ่งในหนังสือ “เขียนเล่นเป็นเรื่อง” รวมผลงานสร้างสรรค์ของนิสิตภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นผลงานลำดับที่ 3 ในหนังสือชุด “วิชญมาลา” รวมผลงานด้านภาษาและวรรณคดีไทย
จัดทำโดย ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ.2563
อ่านฉบับ E-book ได้ที่ https://www.mebmarket.com/ebook-134349-เขียนเล่นเป็นเรื่อง-รวมผลงานสร้างสรรค์ของนิสิตภาควิชาภาษาไทย
กาลครั้งหนึ่งของเวลาในชีวิตของเด็กคนหนึ่งก่อนจะเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย เพราะทุกกาลครั้งหนึ่งของชีวิตจะเป็นดังบทเรียนไปชั่วชีวิต
กาลครั้ง(หนึ่ง)…ผูกคิดถึงคำนึงหา กาลครั้ง(หนึ่ง)…ของเวลาวนเวียนไหล
กาลครั้ง(หนึ่ง)…กระแสธารผ่านช่วงวัย กาลครั้ง(หนึ่ง)…ในหัวใจยังจดจำ
กาลครั้ง(หนึ่ง) …มีทั้งทุกข์สุขคละคลุ้ง กาลครั้ง(หนึ่ง)…บ้างแต่งปรุงให้ขันขำ
กาลครั้ง(หนึ่ง)…มีนํ้าตาพาเจ็บชํ้า กาลครั้ง(หนึ่ง)…ยังคงยํ้าซํ้าบทเรียน
กาลครั้ง(หนึ่ง)…ถูกบังคับให้ขับเคลื่อน กาลครั้ง(หนึ่ง)…ถูกตักเตือนให้ขีดเขียน
กาลครั้ง(หนึ่ง)…ต้องขยันหมั่นพากเพียร กาลครั้ง(หนึ่ง)…ต้องปรับเปลี่ยนเลียนแบบใคร
กาลครั้ง(หนึ่ง)…ติดระบอบกรอบคับแคบ กาลครั้ง(หนึ่ง)…ต้องตามแบบห้ามเคลื่อนไหว
กาลครั้ง(หนึ่ง)…ทำลายกรอบเพื่อออกไป กาลครั้ง(หนึ่ง)…สู่ฟ้าใหม่ได้เชยชม
กาลครั้ง(หนึ่ง)…สู่เส้นทางอันกว้างใหญ่ กาลครั้ง(หนึ่ง)…สู่ฝันไกลได้สุขสม
กาลครั้ง(หนึ่ง)…จึงเก็บเกี่ยวเขี้ยวเคียวคม กาลครั้ง(หนึ่ง)…เพื่อเพาะบ่มคมปัญญา
กาลครั้ง(หนึ่ง)…ของคนเราไม่เท่ากัน กาลครั้ง(หนึ่ง)…บ้างโศกศัลย์บ้างหรรษา
กาลครั้ง(หนึ่ง)…บ้างจดจำบ้างร้างลา กาลครั้ง(หนึ่ง)…บ้างชีวาบ้างดับลง
กาลครั้ง…หนึ่งพบพานการเรียนรู้ กาลครั้ง…สองเป็นครูไม่ใหลหลง
กาลครั้ง…สามเริ่มใหม่ให้มั่นคง กาลครั้ง…สี่ยืนยงคงศรัทธา
กาลครั้ง(หนึ่ง)…จึงตราบอยู่คู่ชีวิต กาลครั้ง(หนึ่ง)…ดังคู่คิดมิตรซ้ายขวา
กาลครั้ง(หนึ่ง)…แม้สังขารกาลเวลา กาลครั้ง(หนึ่ง)…จะตรึงตราชั่วนิรันดร์.
เมษา ภมรทรัพย์
(2563)
เขาจากไปดั่งโลกพังนั่งมองรูป จนกายซูบร่างแห้งแรงไม่เหลือ
ลุกเดินต่อรอเวลามาจุนเจือ ให้คงเหลือเพียงอดีตสีซีดจาง
สักวาความทรงจำในรูปถ่าย
สุดเสียดายเหลือภาพจางดูต่างหน้า
มองแล้วนึกอยากย้อนยุคปลุกชีวา
แต่สายธารกาลเวลาหาหวนคืน
เพราะคนตายครบกำหนดหมดบุญกรรม
สัจธรรมหามีใครได้ขัดขืน
อนัตตามิจีรังอยู่ยั่งยืน
เป็นผู้ตื่นเหนือวัฏฏะละทุกข์เอย.
เทวบุตร เทพนรินทร์
(2562)
© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 เผยแพร่เพื่อประโยชน์ทางวิชาการเท่านั้น
ข้อเขียนนี้เป็นส่วนหนึ่งในหนังสือ “เขียนเล่นเป็นเรื่อง” รวมผลงานสร้างสรรค์ของนิสิตภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นผลงานลำดับที่ 3 ในหนังสือชุด “วิชญมาลา” รวมผลงานด้านภาษาและวรรณคดีไทย
จัดทำโดย ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ.2563
อ่านฉบับ E-book ได้ที่ https://www.mebmarket.com/ebook-134349-เขียนเล่นเป็นเรื่อง-รวมผลงานสร้างสรรค์ของนิสิตภาควิชาภาษาไทย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in