DAY 7: Lecture Day
ถ้าเปรียบเทียบ 7 วันที่ผ่านมาคือวันหยุดยาว เช้าวันนี้ก็คงเป็นวันจันทร์ที่ต้องไปทำงาน และเราก็ต้องลากสังขารตัวเองไปเรียนตั้งแต่เช้าตรู่ แต่ด้วยความงัวเงียและบวกกับความขี้เกียจ(ที่มีอยู่มาก)จึงทำให้เช้านี้ของเราดูไม่สนุกเอาเสียเลย
เราเริ่มต้นคาบแรกด้วยวิชาการทดลองแบคทีเรียในพันธุ์พืชจำพวกมัน ว่าแบคทีเรียพวกนี้จะสามารถช่วยให้พืชได้เติบโตจริงมั้ย ซึ่งการทดลองนี้เป็นการทดลองของอาจารย์จากคณะเกษตร หรือชื่อเรียกเต็มๆว่าคณะ International Agricultural Development
ในส่วนวิชานี้เราได้มีโอกาสฟังบรรยายจากพี่ป.โทคนไทยที่เข้ามาศึกษาต่อในด้านวิชานี้พอดีแต่เราจำชื่อพี่เค้าไม่ได้แล้วจริงๆ จำได้แค่ว่าพี่เขาจบตรีจากธรรมศาสตร์และชอบกินมันมากๆแค่นั้นแหละ ฮ่าๆ
ถามว่าเรียนวิชานี้แล้วเข้าใจมั้ย ตอบเลยว่า "ไม่!!" นอกจากจะไม่ค่อยเข้าใจในเนื้อหารายวิชาแล้ว นี่ยังต้องมานั่งทำความเข้าใจภาษาอังกฤษของคนญี่ปุ่นใหม่อีกด้วย ขนาดอยู่ญี่ปุ่นมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ เรายังคงปรับหูให้ฟังภาษาอังกฤษสำเนียงญี่ปุ่นไม่ได้อยู่ดี คิดแล้วอยากจะร้องไห้...
คาบต่อมาเป็นวิชาที่ค่อยข้างบันเทิงหน่อย เนื่องจากมีเพื่อนญี่ปุ่นมาจัดกิจกรรมให้ได้เล่นกันด้วย ห้องเรียนจึงดูครึกครื้นและครื้นเครงขึ้นมาทันที
วิชานี้มีชื่อว่า "กินช็อคโกแลตยังไงให้ลิ้นชา" สอนโดยศาสตราจารย์เคน อิวาซึกิ และเหล่าคณะลูกศิษย์ของเซนเซจากคณะ Nutritional Science and Food Safety
เริ่มแรกเซนเซจะให้เราชิมชอคโกแลตรสหวานกันคนละหนึ่งแท่งกันก่อน จากนั้นให้พวกเราทุกคนดื่มน้ำชาเขียวตามไปอีก 1 แก้วทีหลัง ซึ่งบอกได้คำเดียวว่าเป็นชาเขียวที่ขมเชี่ยๆ ขมมาก ขมแบบกินฟ้าทะลายโจรสดๆได้อย่างไรอย่างนั้นเลยอ่ะ
เมื่อโดนชาเขียวรสขมล้างปากไปเรียบร้อยแล้ว เซนเซจึงให้พวกเราลองกินชอคโกแลตอีกครั้ง คราวนี้แหละเพืื่อนเอ๋ยจากลิ้นคนอยู่ดีๆกลายเป็นลิ้นจระเข้ไปเลยจ้าา ณ จุดจุดนี้ลิ้นไม่สามารถรับรสอะไรได้อีกแล้ว นอกจากไม่รับรสแล้วนะลิ้นยังชาอีกด้วย จากชอคโกแลตหวานๆกลายเป็นชอคโกแลตไร้รสไปเฉยเลย
ท้ายคาบเซนเซเลยมาเฉลยว่า ที่ลิ้นเรากลายเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าปุ่มรับรสที่ลิ้นเราโดนรสขมมันบล็อกไว้เลยทำให้ไม่สามารถรับรสอื่นๆได้ไปชั่วขณะหนึ่ง ซึ่งไอ้ช่วงขณะหนึ่งคือนานมาก เรานี่ต้องนั่งลิ้นชาไปประมาณเกือบ 2o นาทีอ่ะกว่าจจะรับรสได้อีกครั้ง แต่ก็ชอบวิชานี้นะ สนุกมากเลย เรียนแล้วแฮปปี้ดี
หลังจากเรียนวิชานี้เสร็จ เพื่อนๆญี่ปุ่นก็พาพวกเราไปกินชูชิ100เยนกันที่ร้านหน้ามหาลัย เป็นร้านที่เราไปกินบ่อยเหมือนกัน (2 ครั้ง) เพราะอร่อยมากแถมยังถูกด้วย ชูชิชิื้นใหญ่มาก ใหญ่ขนาดเอาชูชิเมืองไทย 4 ชิ้นมารวมกันได้เท่ากับ 1 ชิ้นของที่นี่พอดี เมนูโปรดเราคือ วาราบิโมจิ มันนุ่มนิ่มสุดๆ
ภาคบ่ายเราก็กลับมาเรียนกันต่อ วันนี้ถือว่าเรียนทั้งวันเลย ง่วงดี ฮ่าๆ
แต่มันก็ไม่เชิงเรียนหรอกนะ มันเชิงเยี่ยมเยือนห้องเเลปของพวกเขามากกว่า
คณะ Bioproduction and Environment Engineering
ภาควิชาดิน
ภาควิชาคล้ายๆวิศวกรรมชลประทานบ้านเราอ่ะ จำไม่ได้ล่ะว่าชื่อภาคอะไร แฮร่
ภาควิชาเครื่องกลและเครื่องจักร
ภาควิชา GIS เป็นภาควิชาที่น่าสนใจสุดๆ อยากให้มีภาควิชานี้ในไทยมาก
หลังจากเลิกเรียนตอน 5 โมงเย็น เราจึงตัดสินใจอยากไปเที่ยวเมืองโตเกียวด้วยตัวเองดูสักครั้ง เลยชวนเพื่อนไปเที่ยวชินจุกุกัน 4 คน โดยการไปครั้งนี้พวกเราตกลงกันว่าจะเดินทางด้วยรถไฟกันด้วยตัวเอง ผลประปรากฎว่าหลงจ้าาาา หลงโตเกียว หลงทาง หลงรถไฟ หลงผู้คน หลงสถานี้รถไฟอยู่ประมาณชั่วโมงนึงกว่าจะหาทางออกกันได้ เรื่องนี้จึงสอนให้รู้ว่าอย่าไปไหนกับพวก First time เด็ดขาด!
เพราะคุณจะพากันหลงแน่นอน แต่ประสบการณ์ครั้งก็สนุกดี คงหาซื้อที่ไหนไม่ได้อีกแล้วแหละ ^^
วันที่ 7 ของเราจึงจบลงด้วยการนอนนวดเท้าและตะคริวกินไปทั้งคืน
DAY 8 : บุกเดี่ยวที่ Isehara Farm
วันนี้เราจะเดินทางออกต่างจังหวัดกันอีกแล้วนะพวก ดีใจกับเราหน่อยๆๆ
เราจะเดินทางไป Isehara Farm ที่เมืองอะสึงิ จังหวัดคะนะงะวะ Isehara Farm ก็คือสถานีฝึกงานสำหรับนักศึกษาเกษตรของมหาวิทลัย Nodai นั่นแหละ ตอนที่เราไปมีนักศึกษามาฝึกงานอยู่พอดีด้วย ถือว่าโชคดีมากเพราะเซนเซพาทัวร์รอบฟาร์มเลย
เซนเซภูมิใจนำเสนอโรงเรือนมาก โรงเรือนสำหรับผักไฮโดรโปนิกส์
ผักที่นี้สดมาก อร่อยมากด้วย สามารถกินสดๆจากแปลงได้เลยนะ นี่ก็จิกกินไปฟังเซนเซพูดไปอ่ะ โออิชิ!
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือป่าวนะแต่มะเขือเทศที่นี้ลูกใหญ่มากก สดมาก อร่อยมาก เลยถามเซนเซไปว่าทำไมลูกมะเขือเทศที่นี่ใหญ่จัง ผิดกับเมืองไทยที่ลูกเล็กมาก(แถมเหี่ยวด้วย55) เซนเซเลยตอบว่าปกติก็มีลูกเล๋็กนะแต่ที่ลูกใหญ่ก็เพราะเขาควบคุมอุณหภูมิและควบคุมการให้ปริมาณน้ำให้สมดุลกันไป แต่ก็ยังมีอีกหลายปัจจัยที่มีผลต่อการเจริญเติบโตและรสชาติที่ต้องควบคุมดูเเลด้วย
นักศึกษากำลังกำจัดวัชพืชของไม้ดอก
ระบบการให้น้ำของที่นี้ก็เจ๋งดีนะ อย่างที่เห็นในรูปเป็นการให้น้ำระบบราง กล่าวคือตรงใต้กระถางดอกไม้จะมีรูไว้ให้รากงอกผ่าน จากนั้นจะปล่อยน้ำที่ผสมปุ๋ยหรือสารอาหารมาตามรางแล้วให้รากที่งอกพ้นจากรูกระถางมาดูดซับน้ำด้วยตัวมันเอง ส่วนการให้น้ำก็จะปล่อยเป็นช่วงๆเวลาไป
ระบบรางแผ่นซับ
ดอกลาเวนเดอร์
โรงเรือนข้าวโพด
โรงเรือนองุ่นเขียวไร้เมล็ด
สวนลูกพีช
หลังจากเยี่ยมชมฟาร์มเสร็จ เราก็เดินทางต่อไปยังมหาวิทลัย Nodai วิทยาเขตอะสึงิ ใช้เวลาเพียง 30 นาทีเท่านั้น ถึงที่โน่นปุ๊ปก็กินข้าวเที่ยงปั๊ปเลยจ้า
บริเวณห้องโถงสำหรับนักศึกษาของมหาวิทยาลัย
ในประเทศญี่ปุ่นเราจำเป็นต้องแยกขยะก่อนทิ้งทุกครั้ง
บริเวณโดยรอบมหาวิทยาลัย
ที่วิทยาเขตอะสึงิจะมีพื่้นที่มากกว่าที่ Setagaya เยอะมาก และพื้นโดยรวมจะใช้สอยสำหรับการเกษตรเยอะเช่นกัน และคณะที่เปิดสอนที่วิทยาเขตอะสึงิส่วนใหญ่ก็จะเป็นภาคเกษตรและสิ่งแวดล้อม
มีไร่ชาตรงหน้าอาคารเรียนด้วยนะ
เซนเซบอกว่าพอถึงเทศกาลเก็๋บยอดชา นักศึกษาก็จะมาช่วยเก็บกัน
สวนดอกไม้แซมหญ้า(ไม่)นิดๆ
โรงเรือนปลูกต้นตะกูลเบอร์รี่ต่างๆ
วิวจากหอพักของมหาวิทยาลัย
พอถึงช่วงเย็นทางวิทยาเขตก็จัดงานปาร์ตี้ต้อนรับพวกเราด้วยอาหารและเครื่องดื่มมากมาย ไม่ว่าจะเป็นมะเขือเทศสดๆจากโรงเรือนที่เราไปดูมาเมื่อเช้า ซูชิคำโตๆ และอื่นๆอีกมากมายเราก็จำชื่อไม่ได้เหมือนกัน
และสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับงานเลี้ยงของญี่ปุ่นก็คือ การชนแก้วสาเก หรือชนแก้วเบียร์
เราตกใจมากที่เขาสามารถให้กินแอลกอฮอลได้ในมหาลัย แถมไม่ได้ยกมาแค่ขวดเดียวด้วยนะ พี่หยุ่นแกเล่นยกมาเป็นโหลเลยจ้า นี่ก็เลยโดนเพื่อนญี่ปุ่นหลอกให้กินสาเกวันชอตไป เมาอีกแล้วเรา
วันที่ 8 ของเราจึงจบลงด้วยการมานั่งซดมาม่ากลางดึกแก้เมาอีกเช่นเคย
DAY 9: Lecture Day อีกแล้วว
ยินดีต้อนรับสู่วันแห่งการเรียนอีกครั้งค่ะ
คาบแรกเรียนวิชาอาหาร เรียนเรื่องความแตกต่างระหว่างอาหารญี่ปุ่นกับอาหารไทย เป็นคาบที่เรียนแล้วน้ำย่อยในกระเพาะทำงานหนักสุดๆ หิวกันทั้งแต่หัววันเลยทีเดียว
คาบที่สองไปเยี่ยมเยือนแลปภาควิชาสัตวศาสตร์ มหาลัยที่นี้มีฟาร์มนกกระจอกเทศด้วย เซนเซเลยเอาไข่มาให้ดู เปลือกมันอย่างแข็งอ่ะ แถมสิ่งที่ประทับใจสำหรับภาควิชานี้นะคือทางอาจารย์กำลังวิจัยเรื่องสารอาหารที่ต่างชนิดกันจะมีผลต่อความนุ่มของเนื้อหมูไหม อาจารย์เลยย่างหมูสองชนิดให้เรากินกันสดๆ และถามถึงความแตกต่างเพื่อเป็นผลประโยชน์แก่งานวิจัย เรียกว่างานนี้นอกจากจะได้ความรู้แล้ว ยังได้กินอิ่มกันอีกด้วย ชิ้นแรกยังไม่เห็นความแตกต่าง ชิ้นต่อไปเริ่มอร่อย
วิชาต่อมาเรียนเรื่องกีฎวิทยา คาบเรียนนี้พี่นักศึกษาป.โทมาสาธิตให้ฟังจ้าา
ตอนเย็นก็เข้าเมืองไปหาของกินจ้าาา
วันที่ 9 เลยจบลงด้วยกันวิ่งไล่รถเมล์เพราะมาไม่ทัน นอกจากนั้นยังโดนพนักงานในห้างปิดไฟไล่เพราะว่าร้านปิดแล้วแต่เรายังตัดสินใจซื้อไม่ได้สักที
ขอบคุณทุกคนที่ยังคงอยู่เป็นเพื่อนกันจนถึงบรรทัดนี้นะคะ
แล้วเจอกันใหม่ EP.04 ค่ะ :)
คาบต่อมาเป็นวิชาที่ค่อยข้างบันเทิงหน่อย เนื่องจากมีเพื่อนญี่ปุ่นมาจัดกิจกรรมให้ได้เล่นกันด้วย ห้องเรียนจึงดูครึกครื้นและครื้นเครงขึ้นมาทันที 
หลังจากเรียนวิชานี้เสร็จ เพื่อนๆญี่ปุ่นก็พาพวกเราไปกินชูชิ100เยนกันที่ร้านหน้ามหาลัย เป็นร้านที่เราไปกินบ่อยเหมือนกัน (2 ครั้ง) เพราะอร่อยมากแถมยังถูกด้วย ชูชิชิื้นใหญ่มาก ใหญ่ขนาดเอาชูชิเมืองไทย 4 ชิ้นมารวมกันได้เท่ากับ 1 ชิ้นของที่นี่พอดี เมนูโปรดเราคือ วาราบิโมจิ มันนุ่มนิ่มสุดๆ
ภาควิชาดิน
ภาควิชาคล้ายๆวิศวกรรมชลประทานบ้านเราอ่ะ จำไม่ได้ล่ะว่าชื่อภาคอะไร แฮร่
ภาควิชาเครื่องกลและเครื่องจักร
ภาควิชา GIS เป็นภาควิชาที่น่าสนใจสุดๆ อยากให้มีภาควิชานี้ในไทยมาก
เซนเซภูมิใจนำเสนอโรงเรือนมาก
ผักที่นี้สดมาก อร่อยมากด้วย สามารถกินสดๆจากแปลงได้เลยนะ นี่ก็จิกกินไปฟังเซนเซพูดไปอ่ะ โออิชิ!
โรงเรือนข้าวโพด
โรงเรือนองุ่นเขียวไร้เมล็ด
สวนลูกพีช
บริเวณโดยรอบมหาวิทยาลัย
สวนดอกไม้แซมหญ้า(ไม่)นิดๆ
โรงเรือนปลูกต้นตะกูลเบอร์รี่ต่างๆ
วิวจากหอพักของมหาวิทยาลัย
คาบที่สองไปเยี่ยมเยือนแลปภาควิชาสัตวศาสตร์ มหาลัยที่นี้มีฟาร์มนกกระจอกเทศด้วย เซนเซเลยเอาไข่มาให้ดู เปลือกมันอย่างแข็งอ่ะ แถมสิ่งที่ประทับใจสำหรับภาควิชานี้นะคือทางอาจารย์กำลังวิจัยเรื่องสารอาหารที่ต่างชนิดกันจะมีผลต่อความนุ่มของเนื้อหมูไหม อาจารย์เลยย่างหมูสองชนิดให้เรากินกันสดๆ และถามถึงความแตกต่างเพื่อเป็นผลประโยชน์แก่งานวิจัย เรียกว่างานนี้นอกจากจะได้ความรู้แล้ว ยังได้กินอิ่มกันอีกด้วย ชิ้นแรกยังไม่เห็นความแตกต่าง ชิ้นต่อไปเริ่มอร่อย
ตอนเย็นก็เข้าเมืองไปหาของกินจ้าาา 
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in