บันทึก..
วัน..อันแสนสุข

21 กันยายน 2562..

เช้านี้ฝนพรำๆ
กรมอุตุฯ ท่านพยากรณ์ว่าฝนตกทั้งวัน
เราอธิษฐาน..ขอหลวงปู่สดว่า
ขอฝนอย่าตกเลยนะคะ
ถ้าตก ก็ขอเบาๆหน่อยนะคะ ..

เราตื่นตี 2.45 น. รอเปิดประตูให้
พี่ช่างแต่งหน้า นัดไว้ตี 3
เพื่อแต่งหน้าลูกส่าวและเรา
เตรียมไปงานซ้อมรับปริญญาบัตร
สมัยนี้ ส่ง location ไป
พี่เค้าก็ดูทาง google maps ได้
แต่ช่วงดึกๆ มืดๆ อย่างนี้
พี่เค้าก็หลงสัก 1 รอบ
และขับมาถึงบ้านเราทันเวลานัดหมาย

พี่เค้าจบจากโรงเรียนเกตุวดี
ร้านทำผมมีชื่อเสียงในยุคเราทีเดียว
งานแต่งหน้าทำผม เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง
แต่งแต้มสีสรร แล้วเราก็งามขึ้นจับตา
.
.
เราแต่งตัวเรียบร้อยล้อหมุน 6.20 น.
มาถึงอาคารที่จอดรถจามจุรีแสควร์ 7.00 น
ที่จอดรถยังโล่งอยู่
ผู้ปกครอง ญาติมิตร กองเชียร์ต่างๆ
เดินมากับว่าที่บัณฑิต
ในชุดครุยสีขาวทอง อร่าม ออร่าจริงๆ
รอยยิ้ม พริ้มเพราบนใบหน้าทุกๆคน
ที่เราต่างมองกันไปมา ยิ้มบางๆให้แก่กัน
เป็นวันแห่งความสุขทีเดียว
.
.
เราพ่อแม่ลูก มีร่มเตรียมพร้อม
เดินมาตามทางเดินจากคณะบัญชี
เรื่อยๆผ่านศาลาพระเกี้ยว
ลัดเลาะมาตามทางเดิน
ผ่านรถป๊อบสีชมพู น่ารักสดใส

เดินมาถึงอาคารวิศวะ 100 ปี
วางอุปกรณ์ต่างๆ รถเข็นเก็บเสบียงพร้อมพรัน
ผู้คนเริ่มหนาตา ถ่ายรูปร่วมกับว่าที่บัณฑิต
ย้ายไปมุมมหาชนต่างๆ
วันแห่งความยินดีปรีดา เริ่มขึ้นแล้ว
.
.
ญาติมิตรเราทยอยเดินทางกันมา
ตั้งแต่ 8.30 - 10.00 น.
ทุกๆคนมากันด้วยใจจริงๆ
ในเช้าวันฝนพรำ ..ประทับใจจริงๆ
ถ่ายรูปไป มีการเปลี่ยน action ต่างๆ
ชี้นิ้วไปที่ว่าที่บัณฑิตกัน สนุกสนานเฮฮา

ลูกส่าวยิ้ม..ปลื้มปิติใจมากๆ
ญาติพี่น้องฝ่ายคุณพ่อและคุณแม่
มากันครบทีม..
ป้าเมี่ยงคนสวย มอบดอกไม้ช่อโต จัดเต็มจริงๆ
เหล่าโกว กู๋ๆ หล่อๆ และอี๊ๆ สวยๆ ใจดี
มอบของขวัญ ซองอั่งเปามากมาย

เพื่อนสนิทคุณแม่สมัยเรียน Stat จุฬา
จบมา 30 กว่าปีแล้ว ก็มากันพร้อมหน้า
พร้อมบัตรกำนัลของขวัญ ตุ๊กตา ขนมต่างๆ
และของขวัญพิเศษ ที่ผ่านการไตร่ตรองมา..
(สมกับเป็นนักคิด Stat จริงๆ)
กล่องดนตรีจากเกาหลี
มีปุ่มไขลานเป็นเครื่องบินลำเล็กๆ
สัญลักษณ์ของการเริ่มต้น
เดินทางสู่โลกใหม่แห่งการทำงาน
และเรียนรู้โลกกว้าง ท่องเที่ยวอิสระเสรี
พร้อมเพลงดนตรีจังหวะเร้าใจ
เพื่อความตื่นตัว เรียนรู้ต่อไป

(ขอบคุณจริงๆนะจ๊ะ..จากใจคุณแม่)
.
.
รุ่นพี่ เพื่อนๆ รุ่นน้องของลูกส่าว
ก็ฝ่าฝน มาร่วมถ่ายรูป มอบของขวัญกัน
ช่วงสายๆตอนเช้า และ ช่วงหลังบ่าย 4 โมง
เข้าคิวกันยาว โทรศัพท์ส่ายไม่ว่างกันเลย
ลูกก็มีถ่ายภาพจากกล้องโพลารอยด์
มอบเป็นที่ระลึกให้กับเพื่อนสนิทไปด้วย

เรา..มองภาพไป
เพื่อนๆของลูกจากโรงเรียนมัธยมด้วยกัน
ช่วยหิ้วอุปกรณ์ต่างๆ กระเป๋า..กล้อง ..
รวมทั้งช่อดอกไม้ ของขวัญต่างๆ
เดินตามกันไปแต่ละจุดที่นัดพบกับเพื่อนกันไว้

มิตรภาพนี้..สวยงามเหลือเกิน
ว่าที่บัณฑิต ปลื้มอกปลื้มใจ ปิติใจมากๆ
แทบไม่ได้ทานอะไร..อิ่มทิพย์ไปแล้ว

ช่วงก่อน 6 โมงเย็น ฝนก็ตกพรำๆ
แต่ไม่เป็นอุปสรรคเลย
ภาพญาติมิตรมากมาย และ
ว่าที่บัณฑิตชุดครุย อร่ามตา
เต็มพื้นที่อาคารเรียน
เสียงทักทาย ยิ้มแย้ม หัวเราะกัน ..
ผู้ปกครอง ก็พักกายบ้าง
นั่งรอที่หอประชุมคณะ ที่ดูโอ่โถง เย็นสบาย

ก่อนกลับเราก็ได้ทัก พูดคุยกับ
เพื่อนๆวัยมัธยมของลูกส่าว
เวลาผ่านไปไวมาก 10 ปีแล้ว
เด็กๆวัยรุ่นสดใส เติบโตเป็นหนุ่มสาว
เตรียมพร้อมก้าวต่อไป..ในโลกใบใหม่
ขอให้หนูๆ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ประสบความสำเร็จในก้าวต่อไปจร้า
.
.

ที่คณะ ..เราเห็นป้ายจารึกคำขวัญอันทรงคุณค่า

ศาสตราจารย์กิตติคุณ
อำมาตย์เอก พระเจริญวิศวกรรม
(26 เม.ย. 2438 - 12 ก.ค.2530)
ปรมาจารย์หรือครูใหญ่ของเหล่าช่างทั้งปวง
อดีตคณบดีคณะวิศวกรรมศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สมาชิกผู้ก่อตั้งวิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย
ในพระบรมราชูปถัมภ์

ท่านมอบคำขวัญ
ให้แก่นิสิต คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาฯ ดังนี้

"คนที่คิดเป็น ย่อมเหนือกว่าคนที่ทำเป็น
แต่วิศวกร ต้องทำได้ทั้งสองอย่าง
ต้องคิดเป็น และ ทำเป็นด้วย"
.
.

คุณพ่อของลูก ศิษย์เก่าคณะนี้
ประทับใจมาก กับความสำเร็จของลูกในวันนี้
และความรักจากญาติมิตรที่มอบให้เรา
ได้เขียนข้อความ ฝากไว้ด้วยค่ะ ..

"ขอบคุณพี่ๆน้องๆทุกคน
มีไมตรีจิตให้แก่กัน

ประจักษ์คุณค่าของคำว่าครอบครัว
สมัครสมาน เกื้อกูล อบอุ่น

ความสุขของพ่อแม่
คือส่งลูกถึงฝั่งฝัน

พร้อมโบยบินอิสระสู่ฟ้ากว้าง
เรียนรู้ตามวิถีของตนเอง

มีเพียงสายใยที่มองไม่เห็น
ของพ่อแม่ผูกพันดูแลตลอดไป"

❤❤❤❤❤

https://www.facebook.com/onceapassion/