เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บันทึกแรกของเราNoi Beleza
ความสุขจากงานเขียน

  • ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อเราคิดจะเขียน
    (คิดถึง kitkat..ไม่ใช่ 555)
    และเริ่มลงมือเขียนไปเรื่อยๆ
    เราได้รับมิตรภาพจากพี่ๆน้องๆ
    ที่ให้ข้อคิดเห็นมามากมาย..
    หลากหลายด้าน สนุกมากๆเลย

    ตามสถิติ fc ของเรา ใน FB
    Page : "Once a Passion"
    ประมาณ 580 คน
    สัดส่วนชายหญิงพอๆกัน
    หากแบ่งตามอายุ
    < 24 ปี : 16%
    25 - 44 ปี : 32%
    45 - 54 ปี : 25%
    > 54 ปี : 27%
    ก็พอวิเคราะห์ได้ว่าบทความเรา
    โดนใจคนวัยทำงานและสูงวัยหน่อย
    เยาวชนก็เข้ามาอ่านบ้าง

    ล่าสุดเราเขียนบทความสไตล์ feel good
    โรงเรียนประถมในความทรงจำ
    เล่าเรื่องการเรียนการสอนร้อยพวงมาลัย
    ทำกระเป๋าหนัง เย็บเสื้อผ้า ทำกับข้าว ขนมต่างๆ
    ครูสอนพิเศษให้ แบบครูแท้ เมตตาจริงๆ
    ไม่คิดเงินค่าเรียนพิเศษแต่อย่างใด
    เพื่อส่งลูกศิษย์เข้าเรียนต่อโรงเรียนมัธยมกัน
    ก็มีพี่ๆ เพื่อนๆร่วมวัยเดียวกัน
    มารำลึกความหลัง จดจำช่วงเวลาที่ผ่านมากัน
    .
    .
    อีกบทหนึ่ง อาขยานที่เราท่องช่วงประถมวัย
    "วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล
    ต้องยากลำบากไกล จึงจะได้สินค้ามา
    จงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา
    ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ"
    ..โห fc รุ่นเดียวกัน มากันเพียบเลย
    รำลึกช่วงเด็กๆที่เราท่องกันเสียงเจื้อยแจ้ว
    และความหมายดีๆของกลอนที่ซึมซับในตัวเรา
    ..อยากให้เด็กๆสมัยนี้มีคติใจ คติพจน์ดีๆ
    เป็นหลักชัยของชีวิต นำทางกันเลยค่ะ
    .
    .
    ต่อมา fc หลายคน ก็เริ่มขีดเขียน
    บรรยายความรู้สึก ต่อยอดจากจากบทความ
    ทึ่เราเขียนไว้ ได้อย่างไพเราะ น่าอ่านมาก

    มีครั้งหนึ่ง อาจารย์ที่เก่งภาษาจีน
    ท่านแปลบทความภาษาจีน เป็น ภาษาไทย
    ให้พวกเราได้อ่านกัน เรื่องราวน่าประทับใจมาก
    ทุกคนก็บอกให้ท่านแปลอีกๆ เรารออ่านกันนะ

    ท่านเขียนเล่าประสบการณ์ของตนเอง
    ที่ต่อสู้ตั้งแต่ 10-68 ปี
    ชีวิตทำงานมีรุ่งเรือง แล้วเจอวิกฤติปี 2540
    มีหนี้หลายสิบล้าน แล้วลุกขึ้นใหม่ต่อสู้
    จนวันนี้หนี้หมดแล้ว การงานมั่นคง
    เป็นร่มไทรให้บุตรหลาน ครอบครัวดีมาก
    ท่านบอกวันนี้ใช้ชีวิตพอเพียง อยู่อย่างมีความสุข
    .
    .
    อาจารย์ท่านหนึ่ง เขียนบทความเรื่อง
    ความเป็นมา ประวัติของตรุษจีน เชงเม้ง..
    อ่านแล้วประทับใจมากๆ เป็นอย่างนี้นี่เอง..

    วันหนึ่ง คุณป้าท่านหนึ่ง ปรารภว่า
    คนแก่สูงวัย เจ็บป่วย ชีวิตไม่มีอะไรดี
    หลายๆท่าน เข้ามา เขียนให้กำลังใจ
    ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว ขอให้มีความสุข
    ท่านหนึ่งบอกว่า ขอให้เรายอมรับความจริง
    ในความสูงวัย ในความไม่สบายกาย ไม่สบายใจ
    มันเป็นเช่นนั้นเอง..เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

    มีเพื่อนคนหนึ่ง ส่งรูปอาหารอร่อยๆ ทุกมื้อ
    พี่ๆน้องๆ ก็เข้ามาชื่นชมมากมาย
    ขายที่ไหน ขอแผนที่พิกัดร้านกันสนุกสนาน
    ความสุขของคนวัยกลางคน วัย สว.
    แค่เห็นภาพก็อิ่มอร่อยตามไปด้วยเลยค่ะ

    มิตรภาพเหล่านี้ ..เราได้พบในขณะที่เรา
    เขียนบทความ แล้วแชร์ต่อ
    ในกลุ่ม FB : ภาษาแต้จื๋วเท่าที่ฉันรู้(จากอาม่า)
    กลุ่มของพี่น้อง ลูกหลานเชื้อสายจีน
    เราได้เรียนรู้เรื่องราววัฒนธรรมชาวจีน
    ได้อ่านบทโคลงกลอน ภาษาจีนอันไพเราะ
    และเราก็ฝึกพูดภาษาแต้จิ๋ว ที่เรารู้เพียงเล็กน้อย
    และเขียนสื่อสารในกลุ่มนี้อย่างมีความสุข

    มิตรภาพ..เมื่อเราเริ่มให้ผู้อื่นก่อน
    แล้วเพียรที่จะทำไปอย่างต่อเนื่องและจริงใจ
    วันหนึ่ง..เมื่อมันผลิดอก ออกผล
    เราได้รับมิตรจิต มิตรใจ กลับมาเช่นกัน
    เป็นสิ่งที่เราซาบซึ้งใจ ประทับใจ
    อ่านข้อเขียนของแต่ละคน..
    อ่านไป อมยิ้มไป..แม้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

    จริงอยู่ โลก cyber มีทั้งคุณและโทษ
    หากเราใช้เป็น และมีวิจารณญาณ
    เราก็สามารถเก็บเกี่ยวข้อมูลดีๆ
    มิตรภาพดีๆที่มีต่อกันได้
    อย่างปราศจากเงื่อนไข
    เพียงแต่..ขอให้เลือกนิดนึงว่า
    อย่าคบคนพาล..
    ให้คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล..
    ก็ย่อมสุขกาย สุขใจกันค่ะ

    ?????

    cr ภาพ : llnnln

    https://www.facebook.com/onceapassion/

    #passion #onceapassion

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in