เรามีวิถีชีวิตคนเมือง เกิด เรียน ทำงาน มีครอบครัว ล้วนอยู่ในเมือง อยู่ภายใต้อาคารใหญ่ๆ ติดแอร์เย็นฉ่ำ..แต่บางครั้งก็ยังรู้สึกร้อนรน วุ่นวายใจ โหยหาบางสิ่ง ..
เพื่อนๆเป็นบ้างไหม ? ?

สมัยนี้ เห็นน้องๆ โหยหา passion กัน
ฉันไม่มี passion ..ฉันไม่มีอารมณ์ ยังไม่อยากทำอะไร เรียนก็เบื่อ ทำรายงานก็เบื่อ ทำงานก็เซ็ง ช่วยไขปริศนาให้ฉันที ?

สำหรับเรา..passion คงหมายถึง ความใฝ่ฝัน ความปรารถนามุ่งมั่นในใจเรา ภาพที่เราฝัน ความจริงที่เราอยากเห็นอยากให้เป็น...

เราเลยมานั่งย้อนกลับไปในวันวาน เราเคยมี passion อะไรบ้างนะ จึงนำพาเรามาในวันนี้

ในวัยเยาว์ เราชอบอ่านนิยายของทมยันตีมาก ปิดเทอม ก็เช่าหนังสือมาอ่าน เล่มละ 1-2 บาท ยืมได้ 3 วัน แต่เราอ่านตั้งแต่ 6 โมงเย็น แอบอ่านถึงรุ่งเช้า พระมาบิณฑบาตพอดี ..ระหว่างวัน อ่านต่อจนจบ แล้วก็ไปคืน ยืมเล่มใหม่มาอีก

เราชอบการบรรยายได้อรรถรส และความรอบรู้ทั้งการเมือง การปกครอง สังคม และความรักในรูปแบบต่างๆของตัวละคร ในแต่ละเรื่อง
และอยากเป็นนักเขียนบ้างจัง

การชอบอ่านนิยาย ก็ช่วยเราด้านการเรียนนะ
เพราะทำให้เรามึความอดทนในการอ่านหนังสือ นั่งอ่านนานๆได้ และรอบรู้ด้านภาษาไทย

พอชีวิตทำงาน ก็ทำให้ห่างหายการอ่านนิยายไป แต่ความรู้สึกลึกๆ งานอดิเรก เราก็ยังอยากเป็นนักเขียนนะ

และมาวันนี้ เราว่าง มีเวลาแล้ว passion ที่เก็บมานาน ก็จะเริ่มเป็นจริงแล้ว เราอยากบันทึกเรื่องราวต่างๆ ที่ได้พบเจอ และเผื่อจะเป็นแรงบันดาลใจให้คนอ่านบ้าง เราก็ชื่นใจแล้ว

เพื่อนๆ น้องๆ ลองนึกดู ย้อนกลับไปวันวาน...
เราเคยมี passion อะไร นำพามาถึงวันนี้กันคะ
แล้วมาแบ่งปันกันนะคะ

?????