ใน ช่วง 100 วันที่ผ่านมา 

ขอขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ
เราเขียนเพื่อบันทึกความทรงจำ 

เก็บไว้ให้ลูกหลาน 

และให้ข้อคิดดีๆกับเยาวชน และผู้อ่าน

นาทีนี้มาไกลเกิน passion ที่ตั้งไว้ 

เพราะทุกครั้งที่เขียน ลงใน note ..

เป็นช่วงเวลาของความสุข 

ตกผลึกความคิด และข้อมูลรอบตัว 

กลั่นเป็นตัวอักษร ลงในเวปนี้.. 

เป็นงานอดิเรกที่เพลิดเพลินใจ 

และก่อแรงบันดาลใจว่า 

หากตั้งใจทำอะไรแล้ว ให้ลงมือทำเลย 

เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง ให้อดทน

เพียรทำไปเรื่อยๆ สำเร็จแน่นอนค่ะ

1.Folder : บันทึกแรกของเรา

? Once a Passion

Passion ..
ความใฝ่ฝัน ความปรารถนามุ่งมั่นในใจ
ภาพที่เราฝัน ที่เราอยากเห็น อยากเป็น
และลงมือทำ อย่างมุ่งมั่น ไม่ยอมแพ้..?

เราเป็นนักอยากเขียน แล้วเราก็ลงมือเขียน

Keep writing

Focus on the effort rather than the outcome

Practice makes you perfect

? เราเป็นดั่งกันและกัน

ท่านติช นัท ฮันห์ พระอาจารย์ชาวเวียดนาม กล่าวว่า เราทุกคนล้วนเป็นดั่งกันและกัน 

ถ้าเรามีความสุข.. เราก็พร้อมจะให้ความรัก

ท่านถามว่า..
"อะไร คือ สิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะให้คนที่เรารักได้"
ตอบ "การได้อยู่ตรงนั้นกับคนรัก" นั่นเอง

มนตราแห่งรักที่หลวงปู่ ติช นัท ฮันห์

อยากให้ทุกคนบ่มเพาะความรัก 

และรดน้ำต้นไม้แห่งความรักคือ 

การภาวนาว่า 
Mother, I'm here for you.
Father, I'm here for you.
Darling, I'm here for you.


2 Folder : เราเป็นดั่งกันและกัน

? We love you

บทนี้แทนใจเรา พ่อแม่ ที่รักลูก 

เราจึงใช้ว่า We love you..
คุณพ่อเขียนอวยพรวันเกิดให้ลูก

"หวังเพียงให้เป็นคนดี
ทำประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น
ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ได้สร้างบุญในเวลาอันควร"

แม้เพียง 4 ประโยค เราประทับใจมาก

เนื้อหากระชับ (concise) และมีคุณค่า มากๆ
เราตามไปอธิบายใน บทความ "ถอดรหัส HBD"

ลองกลับไปอ่านดูกันได้นะคะ ?

? ใช้ชีวิตดั่งวันวาน

แม้เราจะแต่งงานกันมานานหลายปี

เป้าหมายหนึ่งเดียว

"ครอบครัวสุขสันต์ ครอบครัวอบอุ่น"

เราทั้งสองร่วมกันสานฝันให้เป็นจริง

ครองคู่อย่างมีความสุข

มีความเข้าใจกัน ให้อภัยกัน

พูดดีต่อกัน ไม่พูดให้อีกฝ่ายเสียใจ
อยู่เคียงข้างกันเสมอ ไม่ว่ายามทุกข์หรือสุข

ร่วมกันดูแล อบรมลูกน้อย

แต่งแต้มผ้าขาว ให้มีสีสรรงดงาม

ส่งเค้าให้ถึงฝั่งฝัน ยั่งยืน

เราก็ใช้ชีวิตแบบ สว อย่างมีความสุข

3. Folder : หนังสือในดวงใจ

? โต๊ะโตะจัง

โต๊ะโตะจัง เด็กน้อยผู้มีจินตนาการ 

แต่คุณครูโรงเรียนเก่าไม่เข้าใจ
พ่อแม่เข้าใจ สนับสนุนให้เค้าได้เรียนรู้

ในโรงเรียนใหม่ ที่ครูใหญ่เข้าใจเด็กๆ

เด็กๆมีโรงเรียนเป็นตู้รถไฟ 

เลือกที่นั่งได้ตามใจชอบ

เลือกเรียนวิชาที่ชอบก่อน สนใจก่อนได้

เรียนรู้โภชนาการผ่านอาหารทะเล อาหารภูเขา

เรียนรู้ผ่านการเดินออกกำลังกาย 

เดินเล่นชมธรรมชาติใกล้โรงเรียน

ครูใหญ่อธิบายระบบนิเวศน์

ความสัมพันธ์มนุษย์กับสิ่งแวดล้อม

เด็กๆได้พัฒนา มีจินตนาการกว้างไกล

แล้วเค้าจะเติบโต เป็นผู้ใหญ่ที่ดี

รักตน รักษ์สิ่งแวดล้อม

ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขต่อไป

? โมโม่จัง

โมโม่ เด็กน้อยผู้มีผู้ใหญ่มาพูดคุย ปรึกษา
วันหนึ่งผู้ใหญ่เหล่านั้นก็ถูกมนุษย์สีเทา
มาเอาเวลาของพวกเค้าไป

ไม่มีใครมาพูดคุย เล่นกับโมโม่แล้ว

เปรียบเหมือนปัจจุบัน ยุค digital 4.0
เราต่างไม่มีเวลาให้กัน..
เราลองกลับมาใช้เวลาอยู่กับคนใกล้ตัว
เพื่อนฝูง ครอบครัว แทนหน้าจอมือถือบ้าง

ชีวิตคนเราเฉลี่ย 75 ปี หรือ 3 หมื่นกว่าวัน

เราต่างใช้เวลาชีวิตกันมาพอสมควร

ชีวิตนี้น้อยนักแต่สำคัญนัก..

เราใช้เวลาที่เหลืออย่างมีคุณค่ากันนะ