วันหยุดแล้ว

ช่างเป็นบ่ายวันศุกร์แสนอบอ้าว กับผมที่ยังคงอยู่กับอาการเมาค้างเมื่อคืน 

นี่ก็ปาเข้าไปเป็นวันที่เจ็ดติดต่อกัน หลังจากติดกับดัก วังวนของงานประจำ กดกาแฟรับแสงตะวัน และอ้าแขนรับเรื่องราวปวดร้าวของผู้คนรอบกาย ยามค่ำคืน 

ทำให้สุราหนึ่งฝา น้ำแข็ง และโซดา กลายเป็นเพื่อนคู่คิดรับแสงจันทร์  แถมนั่นยังเป็นเครื่องย้ำเตือนใจ ว่าผมยังไม่เผลอใจเอาเรื่องราวของคนรอบข้างมาใส่ตัว แล้วบ้าไปกับมัน

เที่ยงวัน ยังไม่วาย 

ณ ตอนนี้ คงชักช้าไม่ได้ เพราะวันนี้ เธอ นัดผมไวั โอเคผมมาสาย ช่างน่าเขินอาย โชคดีที่พวกเรา ศีล เสมอ กัน เป็นเวลาหลายสิบวัน ที่เราไม่ได้เจอะเจอกัน หลังจากปาร์ตี้สุดวุ่นวายครั้งก่อน

เป็นไง สบายดีขึ้นไหม? 

ได้ยินว่าคุณบังเอิญเจอ เรื่องกวนใจ แม้ว่าเผลอเอาความรู้สึกนั้นมาใส่ใจ แต่รู้ไหมคุณแข็งแรงเสมอในสายตาผม แล้วผมดีใจนะ คุณยอมให้ผม ได้เป็นคนรับฟัง

กาแฟเย็นในมือหมดลงอย่างน่าใจหาย เพราะสมองผมมีแต่ความเขินอาย ที่เอาแต่มองนัยน์ตาคุณตลอดเวลา คงใกล้ถึงเวลา น้องชายคนดีผมกำลังเดินทางมา ออกแบบลายสักให้คุณ 

แก้วสามกำลังหมดไป ผมยังละสายตาจากใบหน้าอันมีชีวิตชีวาของคุณไม่ได้เลย สงสัยคงต้องขอตัวไปสูบบุหรี่อีกหนึ่งมวน ก่อนที่เราจะตอบรับคำเชิญอาหารมื้อสาย แล้วเดินเล่นพักผ่อนหย่อนใจ ของน้องช่างสัก

ได้ข่าวว่า อีกโค้งถัดจากนี้มีร้านอาหารน่าสนใจ พวกเราแทบจะไม่รู้จักอะไรในย่านนี้เลย นั่นยิ่งทำให้คำบอกเล่าของพี่นักชงกาแฟเริ่มน่าสนใจ ว่าแต่คุณเคยลิ้มลอง “Dirty coffee” เมนูกาแฟสุดแสนจะนิยม ของชาวเมืองนี้ช่วงระยะหนึ่ง อยากลองดูไหม รับรองว่าคุณต้องติดใจ 

มื้อสายจบลงด้วยเวลาอันสั้น จากความหิวโหย ของทุกคน ฉะนั้นสถานีต่อไป ดื่มกาแฟกันต่อ ก็แล้วกัน

น่าผิดหวังจริงๆ คำกล่าวอ้าง ยังไม่กลายเป็นที่ประจักษ์ เพราะความไม่ละเอียดของผมเอง ขอโทษนะคุณ เหมือนเราจะมาช้ากว่าเวลาทำการ แต่ก่อนจะหน้าแตกไปมากกว่านี้ ทุกคนนั่นร้านอะไร เหมือนร้านคราฟท์อะไรบางอย่าง ดูน่าสนใจดีนะ 

ให้ตายสิมันบ้ามากๆ มันคือร้านสมุดทำมือ ที่รวบรวมเครื่องเขียน งานศิลป์ และจิปาถะอีกมากมาย เราต่างถูกใจ โดยเพราะผมที่ชื่นชอบสะสมสมุดทำมือเป็นชีวิตจิตใจ ยิ่งเดินดูยิ่งมีแต่ของน่าสนใจ นั่นบ้าจริงๆ หัวใจจะวาย 

เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ

เราวนเวียนอยู่ในร้าน และยังคงตื่นเต้นกับทุกการค้นพบ ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ งานศิลปะ ของจุกจิกมากมาย และงานคอลลาจจากคนในชาติ 

เราทดลองเขียนปากกาหนึ่งในสินค้าของร้าน แล้วผลัดกันทายคนละครั้ง ผมเขียนอะไร แล้วคุณเขียนอะไร โอ้นั่นมันตรายาง คุณอยากลองดูไหม เธอลองตรายางอยู่หลายอัน เหมือนที่ผมเคยบเห็นสาวๆหลายคนลองมันกับแขนข้างที่ถนัดของชายหนุ่ม มันดีจัง เพราะผมคงไม่เคยสัมผัสเหตุการณ์ทำนองนี้ละมั้ง 

ลึกซึ้งไปกว่านั้น ลิสท์เพลงของพี่เจ้าของร้าน ช่างน่าประทับใจ “ Like a movie ” จากศิลปินลูกครึ่ง อเมริกัน - เกาหลี อย่าง “ Laufey ” หนึ่งในสิบเพลงที่ผมฟังบ่อยเป็นอันดับสามเมื่อปีที่แล้ว มันคงมอบความอบอุ่น อย่างลึกซึ้ง ได้ดี แม้ในขณะนั้น  ห้องทั้งสี่ในอกซ้ายจะว่างเปล่า แต่ครั้งนี้กลับเปลี่ยนไป ผมรู้สึกดียิ่งกว่าเดิม เมื่อได้ฟังมันอีกครั้ง ณ เวลานี้ 

ยิ่งบรรยากาศเป็นใจมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ผมหลงละเลิงกับรู้สึกตนเองมากเท่านั้น เป็นความรู้สึกเหมือนครึ่งค่อนวัน แต่นั้นคงไม่เพียงพอต่อความการผมหรอก 

แย่แล้วนี่มันคือวังวน 

ผมควรทำยังไงดี? ดูๆไปมันไม่น่าไว้วางใจยังไงชอบกล

แต่เอ๊ะนั่นมัน “นาฬิกาทราย”

โปรดติดตามความเคลื่อนไหวถัดไป

ในเรื่องราวต่อไปที่ว่า…

นาฬิกาทราย

MidnightMessageBox