แสงของพระจันทร์กระทบขอบน้ำของชายหาดที่ทอดยาวออกไปสุดปลายตา ชายหาดที่คำมั่นสัญญาของเราสองถูกร่างขึ้นผ่านเส้นด้ายของวิญญาณ คำมั่นสัญญาที่มีสายลมและเม็ดทรายเป็นสักขีพยานของคำมั่นเหล่านั้น

แต่ในบัดนี้เหลือแต่เพียงหัวใจที่ไร้เรี่ยวแร้งและความทรงจำที่ยังคงหวนกลับมา คำมั่นว่าในตอนที่แสงแดดสุดท้ายของวันเราจะกลับมาพบกันท่ามกลางหมู่ดาวนับล้านกลับกลายเป็นคำสัญญาที่กลายเป็นเรื่องโกหก

คำปฏิญาณเหล่านั้นกลับไร้ความหมายไปเพียงชั่วข้ามคืน ลอยไปตามสายลมและจมไปตามเม็ดทรายของหาดของยามค่ำคืนนี้ ร่างกายที่ว่างเปล่าไร้ซึ่งจิตวิญญาณที่ยังคงยืนอยู่เพียงหวังให้วันเวลาหวนกลับคืนก็ยังคงจ้องมองไปยังพระจันทร์ที่สาดส่องไปยัง ‘‘ที่ตรงนั้น’’ ที่เคยเป็นของเรา