ในที่สุดก็เดินมาถึงครึ่งทางของการฝึกงานสักที
รู้สึกใจหายเบาๆ เพราะมันไวมาก นี่กูมาอยู่นี่เดือนครึ่งแล้วหรอ
เที่ยวไม่ถึงไหนเลย Oslob , Bohol ยังไม่ไปสักที่เลยเนี่ยยยยย
เหลือเวลาอีก 6 อาทิตย์ จะได้ไปมั้ยยยยยยยยยย

หลังๆเริ่มไม่ค่อยซีเรียสกับการไม่ได้เที่ยวแล้ว (แต่ก็ยังแอบหวังเบาๆ)

การมาอยู่ที่นี่มันเหมือนการเปลี่ยนอะไรใหม่ๆ ย้ายสังคม ย้ายพฤติกรรมที่เคยทำที่บ้านมาทำที่นี่ เช่น การซักผ้า การซื้อของในซุปเปอร์มาร์เก็ต เป็นต้น

สิ่งที่จะยกมาเล่าวันนี้ คือ .. การออกกำลังกาย
ปกติจูนเป็นคนที่ห่างไกลการออกกำลังกาย เหมือนโลกกับดาวพลูโต
คือนอกจากมึงจะห่างไกลแล้ว มึงยังหายไปจากชีวิตกูอีก
เนื่องจากจูนเป็นพวกน้ำหนักไม่เคยเกิน 45 โล ไม่ว่าจะกินเยอะแค่ไหน
เหมือนพองลม แบบ ตัวแน่นขึ้นแต่ น้ำหนักไม่ขึ้น
อยู่ที่นี่ก็เหมือนกัน ถ้าพูดตรงๆ อาหารเมืองไทยอร่อยกว่าประมาณ 105%
คือถ้ามึงบอกว่า อาหารที่นี่อร่อย ต้องถามกลับว่า "มึงโดนลาบหมูเมืองไทยรึยัง?"
แต่เนื่องจาก ทุกวันทำงานหนักมาก ตั้งแต่งานเอกสารยันกวาดออฟฟิศ
จูนจึงหิวสุดๆทุกวัน กินข้าวมื้อละ 2 จาน++
จริงๆ จูนเป็นคนกินเยอะอยู่แล้ว แต่จูนจะหนักมื้อเช้า และก็กลางวัน
มื้อเย็นจะไม่ค่อยๆกิน (เป็นแบบนี้แหละมั้ง จูนเลยไม่ค่อยอ้วนขึ้น)
แต่อยู่ที่นี่ มื้อเช้าก็จะอารมณ์แบบ ขนมปัง + ข้าวต้ม + มะเขือเทศ จบ
มันไม่อยู่ท้องเลยเว่ยยยยย แบบ แค่ชั่วโมงครึ่งก็ย่อยหมดแล้ว
ข้าวกลางวันเลยพูนจานทุกมื้อ พูนไม่พอ กูเติมอีกค่ะ
เวลากินข้าวนี่ คนในออฟฟิศชอบตกใจว่า "อิห่านี่ แดกคุ้มค่าแรงมาก"

จนมาวันนึง .. กางเกงใส่ไม่ได้ 1 ตัวแล้ว .. และอีกตัวฟิตเปรี้ยะ
วนกลับมาดูพุงน้อยๆที่วันนี้ได้เติบโต
ก็รู้สึกว่า .. ถึงเวลาแล้วล่ะ ....