ถ้าจะให้พูดถึงสิ่งที่น่าเบื่อในตอนนี้ฉันก็คิดว่าการมาเดินตลาดนัดสุดสัปดาห์ ที่คนแสนจะเยอะ ไม่รู้ว่ามาจากไหนกันนั้นน่าเบื่อที่สุด ความรู้สึกฉันเหมือนเดินอยู่ในดงหนามที่มีเปลวเพลิงระอุตลอดเวลา คนเบียดเสียดกันแน่นหนา ให้ตายเถอะอึดอัดชิบหาย ฉันต้องรอ เมนฟิส ทำเล็บอีก
การรอนั้นก็เหมือนการเผาเวลาที่มีค่าไปช้าๆ ฉันละเซ็งที่สุด การรออย่างเดียวคงไม่พอ ยังมีเสียงน้ำส้มไหมครับ เฉาก๊วยที่ดีต้องเฉาก๊วยแม่อร ต่างๆคอยวนลูปให้ฟังตอลดเวลา
ระหว่างรอนั้น ลูกตาที่เป็นเหมือนสัญชาตญาณได้มองไปเห็นสาวผมสั้นตาหวาน เธอใส่เสื้อสีขาวผมสีบลอนกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ เยี่ยมเลยเธอช่างน่ารัก เอาละต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
ผมได้เดินไปซื้อซูชิและไก่ทอดและก็ได้กลับมานั่งรอที่เดิม ผมอยากทำความรู้จักเธอ ผมเลยเดินเอากระดูกไก่ไปทิ้งถังขยะ และก็แอบมองเธอที่กำลังเสยผมขึ้นอย่างช้าๆ
ระหว่างที่ผมมองเธอนนั้น เธอยังคงเล่นโทรศัพท์ต่อไป เอาวะลุยสักที ผมคิดว่าผมควรเดินไปหาเขา เราอยู่ห่างกันประมาณ 15 ก้าว ผมแอบมองเธอ ให้ตายเถอะวะเธอดันมองมา ช้าไม่ได้แล้ว
หลบสายตาสิวะ มองกลับก็โดนหาเป็นโรคจิตแน่
เธอเหมือนกำลังรอใครสักคน เเต่ก็ช่างมันสิ ผมกำลังเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ในขณะที่ผมจะเอ่ยปากพูดกับเธอนั้น เธอยังคงไม่รู้ตัวว่ามีคนอยู่ตรงหน้า ผมกำลังจะเอ่ยทักทาย ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in