วันนี้วินโดว์ชวนเข้าไปซื้อของในเมืองครับ และพวกเราก็นัดมาเจอกันที่ห้างแห่งหนึ่งชื่อว่า Manor ใกล้ Gare Cornavin มาซื้อหมูสามชั้นกลับไปทำกินกัน ก่อนหน้านี้วินโดว์กับเฉินไปเข้าเมืองก่อน และกว่าผมจะเข้าเมืองมา ทั้งคู่ก็เดินเลยไปยังร้านขายน้ำหอมละครับ ดีนะที่เรามีเน็ตมือถือ เราจึงนัดเจอกันที่ซูเปอร์มาร์เกตในห้าง

ทีนี้พอผมไปเดินรอพวกนั้นอยู่ในซูเปอร์มาร์เกตในห้าง ผมก็เจออะไรที่น่าสนใจมากอย่างหนึ่งในซูเปอร์แห่งนี้ คือ ที่แคชเชียร์มีคนยืนต่อคิวหนึ่งแถว และมีการเรียกคิวเข้าไปยังแคชเชียร์หมายเลขต่าง ๆ กัน ซึ่งน่าแปลกใจมาก เพราะผมไม่เคยเห็นการต่อคิวจ่ายเงินที่แคชเชียร์มาก่อน ต่อให้เป็นที่เจนีวาก็เถอะ

ข้อดีเท่าที่ผมพอนึกออกคือ เราไม่ต้องทนดูแถวจ่ายเงินแถวอื่นเคลื่อนตัวเร็วกว่าเรา ทำให้เกิดความอิจฉาริษยาเสียเปล่า ๆ อีกอย่างหนึ่งคือเราไม่ต้องเสี่ยงเพื่อจะสลับแถวจ่ายเงินไปอีกแถวที่เราคิดว่ามันต้องเร็วกว่าแถวที่เรายืนอยู่ตอนนี้ นอกจากนี้ ในเมื่อเราไม่ต้องมีแถวจำนวนมาก ๆ ทำให้คนยืนรอต่อคิวจ่ายเงินไม่ต้องยืนเกะกะคนอื่น ๆ ที่กำลังเดินเลือกซื้อของกันอยู่ ซึ่งเป็นปัญหาในซูเปอร์มาร์เกตที่อื่น ๆ ทั้งในไทย สวิส และฝรั่งเศส (ใช่ครับ คาร์ฟูร์ที่ผมเดินไปซื้อของบ่อย ๆ ก็เจอปัญหานี้เหมือนกัน)