ร้านนี้ถือกำเนิดมาได้ก็จากความชอบและความหลงใหลในกาแฟของคนแค่สามคน อาชีพที่พวกเขาใช้หาเลี้ยงชีพอยู่ทุกวันไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใดๆกับกาแฟเลย แต่ด้วยความชื่นชอบที่เขามี และความฝันที่จะทำในสิ่งที่ตนเองรัก พวกเขาจึงเลือกที่จะเอาเงินก้อนมาเดิมพันความฝันชิ้นนี้ของพวกเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่พบอุปสรรคหรือความลำบากใดๆเลย แต่ก็เช่นเดียวกับเมล็ดกาแฟเอง หากเราปล่อยให้มันโตไปตามมีตามเกิด อย่างมากมันก็เป็นได้แค่เมล็ดแก่ๆที่เติบโตไปและร่วงลงดินหายไปในที่สุด แต่เมื่อใดที่เมล็ดนั้นถูกผ่านความร้อน และไอน้ำ มันก็จะส่งกลิ่นหอมของตัวมันเองออกมา กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ ที่มีแค่ตัวมันที่ทำได้ กาแฟจึงเป็นเครื่องดื่มที่ไม่เหมือนน้ำหวานหรือน้ำอัดลม เพราะพวกนั้นต้องอาศัยกลิ่นอื่นมาแต่งเติม แต่กาแฟมีกลิ่นที่ออกมาเองจากข้างใน เวลาที่คนเราทำอะไรด้วยความรักความเอาใจใส่ ผลลัพธ์มันจะออกมาดีเสมอ อย่างน้อยเราก็มีความสุข ถ้าล้มก็แค่ลุกขึ้นมาเดินใหม่ ถ้าวันนี้ยังไม่ใช่วันของเราก็เดินต่อไป มันจะต้องเจอวันของเราเข้าซักวันหนึ่งนั่นแหละ

ฝันมองดูสัญลักษณ์หน้าร้านแห่งนี้อีกหนึ่งหน นางเงือกสองหางหรืออีกชื่อหนึ่งว่าไซเรน กำลังยิ้มมาให้ฝันราวกับว่าจะเชิญชวนให้เข้าไปสัมผัสความงดงามของนาง หากใครเคยอ่านตำนานเก่าๆ จะรู้ว่าไซเรนนี้มีเสียงที่ไพเราะมาก พวกนางอาศัยอยู่บนเกาะแห่งหนึ่ง เมื่อใดก็ตามที่มีกะลาสีเรือแล่นเรือผ่าน ถ้าไม่หาอะไรมาอุดหู ก็คงจะทนต่อเสียงกังวานหวานหยดแบบนี้ไม่ไหวจนต้องหันหางเสือเรือเข้าไปหาต้นเสียงในที่สุด เป็นไปได้ไหมว่าไซเรนสีน้ำตาลมีเสียงที่ไพเราะกว่าไซเรนสีเขียว เพราะมีกะลาสีเรือมากมายเหลือเกินมายืนต่อแถวอยู่ตรงนี้ และเป็นไปได้ไหมที่เรามาที่นี่ เพื่อจะดื่มด่ำกับบรรยากาศเก่าๆที่ร้านสมัยใหม่ใหญ่โตหรูหราให้เราไม่ได้ บรรยากาศที่บอกกับเราว่าร้านแบบนี้แหละ คือต้นกำเนิดร้านกาแฟอีกหลายพันหลายหมื่นร้านทั่วโลก ร้านที่เรียบง่ายแบบนี้แหละ ที่คนธรรมดาสามคนเริ่มสร้างเส้นทางความฝันให้ตัวเอง ร้านเครื่องดื่นกาแฟธรรมดาๆแบบนี้แหละ ที่ทำให้ชื่อเขาจารึกในประวัติศาสตร์ มันไม่ใช่เรื่องไกลตัวเลยจริงๆ เขาก็แค่คนธรรมดาเหมือนกับเรา ขายเครื่องดื่มธรรมดาๆ ในสถานที่ธรรมดา ถ้าจะแตกต่างก็คงเป็นการที่ว่า เขาลงมือเดินตามความฝันตัวเองด้วยชีวิตของเขาเท่านั้น