อินเทอร์เนตคือเครื่องมือในการคิด ที่ช่วยให้เราคิดออกมาดังๆ

เมื่อคิดแบบนี้แล้ว มันก็ไม่จำเป็นว่าบนอินเทอร์เนตจะต้องเป็นความคิดที่ถูก ความคิดที่ดี หรือความคิดที่ควรบันทึกไว้ หากเราจะบอวก่า อินเทอร์เนตหรือโซเชียลเนตเวิร์กเป็นเครื่องมือในการคิดเป็นหลัก การบันทึกไว้และการเผยแพร่จึงเป็นเพียงผลพลอยได้เท่านั้น (หากเราบอกว่าอินเทอร์เนตคือการบันทึกไว้เป็นหลัก หน้าที่ของมันก็จะเปลี่ยนไป และมุมมองต่อมันก็จะเปลี่ยนไปด้วย หรือหากบอกว่าอินเทอร์เนตคือการเผยแพร่เป็นหลัก มุมมองของมันก็จะเปลี่ยนไปเป็นอีกอย่างอีก) การเข้าใจว่าโซเชียลมีเดียคือทีวี คือหนังสือพิมพ์ คือนิตยสาร ทำให้เราคิดว่าบนอินเทอร์เนตต้องมีแต่เรื่องที่ถูก เรื่องที่ดี และขัดใจเมื่อไม่เห็นว่ามันเป็นอย่างนั้น แต่ถ้าเราคิดว่ามันเป็นแค่เครื่องมือฉายภาพให้เห็นกระบวนการคิดของคนเฉยๆ เราก็อาจรู้สึกขัดใจกับมันน้อยลง

เมื่อก่อนการคิดอาจเป็นการครุ่นคิด (contemplate) ครุ่น หมายถึง ทำอยู่เรื่อยๆ ทำอย่างเสมอไป การครุ่นคิดจึงเป็นการคิดซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนที่จะบันทึกอะไรไว้เป็นลายลักษณ์อักษร

ตอนนี้การคิดเปลี่ยนโหมดเป็นการคิดอย่างฉับพลันว่องไวมากขึ้น เมื่อคิดแล้วไม่ต้องครุ่น หรือครุ่นแล้วรำพึงออกมาได้ทันที คิดแล้วก็หาความคิดของคนอื่นมาคิดต่อได้ทันที ไม่ต้องคลำเส้นทางอยู่ในเขาวงกตทางความคิดของตัวเอง หรือคลำ, แต่ก็มีไกด์บอกทาง (ซึ่งอาจถูกหรือไม่ อาจดีหรือไม่ก็ได้) ไปด้วย

เป็นแบบนี้ก็คล้ายกับว่าเรามีพลังเทเลพาธีซึ่งกันและกัน ฉันสามารถเข้าไปอยู่ในกระแสสำนึกของเธอ, ไปมีส่วนร่วมแต่งเติมหรือเห็นแย้ง, และในทางกลับกันเธอก็มาวนเวียนอยู่ในกระแสสำนึกของฉันบ่อยครั้ง