ซือหนาน ฟื้นขึ้นมาพร้อมกับอาการความจำเสื่อม และเจอผู้ชายคนหนึ่งพูดกับเขาว่า ภารกิจของเราคือการค้นหาและปกป้องโอเมก้าในฐานะเครื่องมือเชิงกลยุทธ์ที่มีค่าจนกว่าจะถึงฐาน นายจะไม่ได้รับอันตรายใดๆ จะพาไปเขตที่ปลอดภัย ไม่มีที่ที่ปลอดภัย เสียงในจิตใต้สำนึกพูดกับเขา ไม่เพียงในเมืองนี้ แต่ทั้งประเทศและแม้แต่ทั้งโลก แต่โชคดีที่เขาได้เจอโจวหรง เขาจึงรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาบ้าง แต่ถึงไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะโจวหรงไม่รู้ว่าเขาใช้ฟีโรโมนที่ใช้สำหรับปลอมตัวเป็นเบต้า

เพื่อหลบหนีจากอดีตดำมืดและการถูกจับเป็นเครื่องมือทางการทหาร เขาจึงต้องหาทางเอาชีวิตรอดในโลกที่โอเมก้าอย่างเขาต้องหลบซ่อนตัว เพราะการเผชิญหน้ากับผู้คนภายนอกสำหรับโอเมก้าแล้ว อาจจะน่ากลัวกว่าการเผชิญกับซอมบี้ เขากับ โจวหรง อัลฟ่าหัวหน้าหน่วย 118 พร้อมพวกพ้องจึงต้องร่วมกันต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดจากวันสิ้นโลก

เรื่องนี้เป็นงานของหวายซ่างเรื่องแรกที่เราอ่านค่ะ ตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะ ได้เปิดแมปนักเขียนคนใหม่ 55555 จริงๆเราอยากอ่านงานหวายซ่างมาซักพักแล้วล่ะค่ะ แต่เนื่องจากเรานิยมอ่านแต่เรื่องที่จบแล้ว อาชญากรรมรักในม่านเมฆเราเลยยังไม่คิดจะอ่าน ตอนนี้ก็เลยเอาแค่พันธะรักวันสิ้นโลก กับ มังกรเร้นฟ้ามาก่อน เดี๋ยวมังกรเร้นฟ้าจะมารีวิวในบลอคถัดไปนะคะ

ก็เรื่องนี้เป็นแนวซอมบี้ จริงๆเราเคยอ่านแนวซอมบี้มาไม่มากเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นก็รู้สึกว่าเรื่องนี้สนุกมาก แอคชั่นเยอะ ความหวานก็ไม่ตกเลย ออกแบบคาแรกเตอร์ได้ดีมากๆเลยล่ะค่ะ

ถึงเราจะพูดว่าสนุกมาก แต่เราก็มีจังหวะวางบ้าง ไม่ถึงกับอ่านรวดเดียวตลอดทั้งเล่ม

สิ่งที่เราชอบมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือพระเอกค่ะ โจวหรง โจวหรงเป็นอัลฟ่าที่มีนิสัยแบบผู้ช้ายผู้ชาย แบบอัลฟ่ามากๆ คือมีความทรนงในความเป็นอัลฟ่าของตัวเอง มีความภาคภูมิใจ แล้วก็มีความเหยียดโอเมก้าอยู่ คือนิสัยแบบผู้ชายมากๆอะ แบบ alpha male แต่นิสัยเสียแบบนี้ของโจวหรงเมื่อผสมกับส่วนที่เหลือในนิสัยอื่นๆของโจวหรง ก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่าตัวละครนี้เลวร้าย กลับกันเลยตัวละครนี้น่ารักมาก มีเสน่ห์มาก ดูเป็นคนกลมๆที่สัมผัสได้ แบบทำให้เรารู้สึกว่าคนคนนี้น่าเอ็นดูมาก หรือพูดในอีกนัยนึงคือมีความไร้เดียงสาซ่อนอยู่ด้วย ชอบเวลาโจวหรงเรียกตัวเองว่าพี่หรง คือเป็นพระเอกที่เราชอบมากๆคนนึงเลยค่ะ

ส่วนนายเอก เก่งมากๆ เป็นนายเอกไทป์คนสวยผู้ร้ายกาจ แต่จริงๆแล้วซือหนานเป็นคนไร้เดียงสามาก เป็นคนใจดีมาก

ในแง่ความรักเรารู้สึกว่าทั้งสองคน ทั้งโจวหรงหรือซือหนานก็เป็นไก่อ่อนด้วยกันทั้งคู่ 5555555 แต่ก็น่ารักกันมากๆเวลาที่สองคนนี้รักกันแล้ว

ตัวละครสมทบคนอื่นๆเช่นหน่วย 118 ก็ดีมาก มีเสน่ห์มากทุกคน เราเชื่อว่าคนอ่านทุกคนจะต้องรักตัวละครทุกตัวในฝ่ายพระเอกแน่นอน ตัวเราสงสารพระรองอย่างเหยียนหาวอยู่บ้าง โดยเฉพาะฉากที่โจวหรงถูกกัด แล้วซือหนานสั่งให้เหยียนหาวส่งเซรุ่มมา แต่เหยียนหาวไม่ยอม ซือหนานเลยตะคอกให้คืนชีวิตมา เรารู้สึกว่าในจุดยืนของเหยียนหาวการที่ต้องอยู่ตรงนั้นก็เจ็บมากๆอยู่แล้ว แล้วยังถูกคำพูดของคนที่ตัวเองรักพูดแบบนั้นอีก ก็รู้สึกสะเทือนใจแทนเลยล่ะค่ะ

พูดเรื่องฉาก NC นิดนึง คือในฉากนี้จะว่า Dub con ก็ได้ หรือจะตีความว่า Non con เลยก็ได้ คือจริงๆมันก็เป็นไปตามที่เราเดาไว้ตามประสานิยายแนว ABO อะ บวกกับโจวหรงมีความเผด็จการอยู่ในตัวด้วย ถึงพี่หรงจะรักซือหนานมากๆก็ตาม (และซือหนานก็รักพี่หรงมากๆเหมือนกันอะนะ) เราก็ยังรู้สึกบอกไม่ถูกนิดหน่อยกับฉาก NC นี้ เรารู้สึกว่ามันเป็น consent ที่ไม่เต็มปากอะ มันบวกกับฟีโรโมนและการคาดคั้น

โอเค สรุป เราค่อนข้างชอบเรื่องนี้เลย ประทับใจค่ะ ก็คิดว่าจะอ่านงานหวายซ่างต่อไปแน่นอนค่ะ