เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องเล่าจากออดิทYour writer
การลาออกไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร
  • การยื่นลาออกไปแล้ว ไม่ได้ทำให้ใจของฉันสงบลงมากนัก
    มันก็เป็นเพียงแค่การกำหนดวันสิ้นสุดของความอดทนที่ฉันต้องมีกับงานนี้

    งานที่ฉันเคยอึดอัดกับมันมากๆขนาดที่ทำงานไปร้องไห้ไป ไปอ้วกแล้วก็กลับมาทำงานต่อนั้น
    ความจริงแล้ว ฉันไม่ได้เกลียดมันเท่าที่ฉันคิด
    ที่ฉันรู้สึกแบบนี้ ไม่ใช่ เพราะ ฉันใกล้ลาออกแล้วหรอกนะคะ
    แต่หลังจากได้ทำงานเดิมซ้ำอีกปี เพราะ จ็อบของฉันไม่ได้ new joiner
    ฉันก็คล้ายตระหนักได้ว่า ความประสาทแดกของคนต่างหากที่ทำให้งานนี้ช่างบั่นทอนจิตใจ

    ทีมถูกคาดหวังให้ทำงานในระยะเวลาที่กำหนดอย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด
    เพราะ เรา คือ ต้นทุนตัวหนึ่งที่สำคัญของธุรกิจนี้
    เพราะ ลูกค้าตัวร้าย (บางคน) ที่ไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องรีบเตรียมเอกสารให้ออดิท
    แม้จะขอไปก่อนเข้าจ็อบล่วงหน้าหนึ่งอาทิตย์ จนผ่านมา 3 สัปดาห์แล้วก็ยังไม่ได้
    ตามบ่อยๆก็งอแง ช่างเป็นเรื่องน่าเหนื่อยใจ

    เหนื่อยที่งานของจ็อบที่แล้วก็จะไปถมกับงานจ็อบหน้า
    และถ้าจ็อบหน้าก็เป็นเช่นกัน (ซึ่งส่วนมากก็จะเป็นเช่นนั้น)
    สุดท้ายแล้ว วงจรอุบาทว์นี้ก็จะล่วงเลยไปจนถึงเดือน 6 ที่ควรจะต้องไปพักผ่อนอย่างสงบสุข

    ฉันเป็นคนขี้กังวลค่ะ
    ถ้าคุณผู้อ่านติดตามบล็อกของฉันมาสักพัก ก็น่าจะสัมผัสได้
    ฉันกำลังพยายามใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันให้มากขึ้นอีกนิด

    และบางครั้ง ฉันก็คิดว่า เป็นเพราะ การขาดอิสระภาพทางการเงินหรือเปล่านะ
    ที่ทำให้ฉันขายวิญญาณเพื่อเงินเดือนและเงินที่จะได้ในอนาคต.

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in