ฉันเคยคิดไว้ว่า ตอนที่ได้โทรไปลาออกคงจะมีความสุขมากๆอย่างแน่นอน 

แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่คลุมเครือมากๆ

ฉันเพียงแค่โทรไปขอวัน effective date จาก planning จากนั้นก็เมลล์ไปหา HR

รีบโทรไปแจ้ง manager หลายๆคนที่เราไปติดจ็อบ รวมถึงอินชาร์จจ็อบที่เราสนิท

ระหว่างการคุยกับคนเหล่านี้ เหมือนได้ sum up ชีวิตใน FY21 นิดหน่อย

หลังจากหมดไปครึ่งวัน ฉันก็กลับไปทำงานต่ออย่างขยันขันแข็งเช่นเดิม

และอีก 3 อาทิตย์ต่อจากนั้น ฉันก็ยังคงทำงานหนักเช่นเดิม

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงวันสุดท้ายของจ็อบประจำ

พี่ SM all star ของฉันได้นัดเลี้ยงข้าวทุกคนผ่าน google meet เป็นการ Farewell

ซึ่งแน่นอนว่า ฉันที่มีงานกองทับจนไม่เสร็จ เพราะ คุณลูกค้าไม่ยอมส่งเอกสารให้สักที

ก็ต้องกลับไปทำงานต่อหลังจาก Farewell เสร็จ

การทานข้าวกับทีมครั้งนี้ เป็นครั้งที่มีความหมายจริงๆค่ะ

เพราะ จะเป็นวันสุดท้ายแล้วที่พวกเราจะอยู่ครบทั้งทีม Gen 3rd

วันจันทร์ หน้า พี่ A1 ของฉัน (ที่เป็น S3 แล้ว) ก็จะไปเป็นคนแรก

ตามด้วยฉันในวันจันทร์ถัดไป และสิ้นเดือนก็จะตามด้วยพี่ S2

ทีม 5 คนของเราก็จะเหลือเพียงแค่ 2 คนเท่านั้น

ปีนี้เป็นปีที่คนลาออกเยอะจริงๆนั่นแหละค่ะ

แต่มันก็ไม่ได้น่าตกใจอะไรสำหรับพี่เมเนฯ

ในรุ่นของพี่เมเนฯ รับเข้ามา 80 คน ผ่านไป 10 ปี ก็เหลือเพียงแค่ 5 คนแล้ว

พี่เค้าผ่านเรื่องแบบนี้มาจนเป็นเรื่องปกติไปแล้วสินะ

และแน่นอนค่ะ ในสัปดาห์สุดท้ายของการติดจ็อบ ฉันก็ยังคงทำกะสองมาจนถึงวันพุธ

นอกจากนี้ ยังได้สัมผัสประสบการณ์เอาคอมไปนั่งทำงานระหว่างรอพบแพทย์ด้วย

เรียกได้ว่า ประสบการณ์ที่ออดิทคนหนึ่งควรได้มี ฉันก็เก็บครบจริงๆ 

(ยกเว้น new client ไว้สักหนึ่ง มากกว่านี้จะรับมิไหว)

สิ่งที่แปลกไปในจ็อบสุดท้าย คือ ฉันเป็นพี่เอวันแล้วจริงๆ

เป็นครั้งแรกที่มีน้องเอทู

เราว่า เราก็เป็นพี่ดีประมาณหนึ่งเลยนะ ヅ