(มีสปอย)

สำหรับชุดนี้เรียกว่าติดตามกันมานานมากนะคะ สำหรับเรา เราได้อดทนรอจนถึงเล่มจบแล้วก็ค่อยอ่านทีเดียวค่ะ เป็นชุดเดียวในช่วงนี้ที่อดทนรอ ส่วนฉู่หวางเฟย กับ พราวพร่างนั้น ตบะแตกอ่านไปตั้งแต่เล่มแรกๆแล้วค่ะ

ยอดหญิงหมอเทวดาเป็นเรื่องที่นางเอกของเรา เจี่ยนโยว อาจารย์แพทย์ในยุคปัจจุบัน ย้อนอดีตกลับไปยังร่างของภรรยาเอกของแม่ทัพเสิ่น แค่ลืมตาก็ถูกไล่ออกมานอกบ้าน คลอดลูกแฝดจนเกือบตาย นางก็ค่อยๆใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก ใช้วิชาแพทย์ของตัวเองหาเลี้ยงชีพ

นับว่าเป็นนางเอกอีกคนที่ชีวิตรัดทดมาก แต่ว่านางเอกน่าจะเป็นตัวละครที่ผู้อ่านชอบมากที่สุดในเรื่องตัวหนึ่งค่ะ เพราะว่า เก่งในแบบที่ไม่ซูเกินไป ยังมีผิดพลาดบ้าง แต่ก็ถ้าพิจารณาเป็นเคส คือนางเอกเก่งเทพเวอร์มากเลยนะ แบบเคสผ่าตัดเด็กแฝดที่อวัยวะติดกันมันแบบพีคมาก ต่อให้เป็นตอนนี้ก็ยังถือเป็นเคสที่คอมพลิเคทมาก ถ้าเป็นในซีรีย์หมอก็ยังให้เป็นเคสไคลแมกซ์ได้เลย

คือตัวเนื้อเรื่องเราว่าสนุกค่ะ อาจจะมีแผ่วปลายบ้างตามประสาเรื่องที่ยาวขนาดนี้ บางปมตอนท้ายเหมือนทิ้งไปเฉยๆ แต่ก็เข้าใจได้นะ

อย่างตัวละครบางตัว เช่น ฮูหยินผู้เฒ่า มันหาทางลงให้พระเอกยากมาก ถ้าพระเอกแตกหักยิ่งกว่านี้ก็จะดูไม่ดี

ในช่วงครึ่งแรกเราไม่ชอบทั้งแม่ทัพเสิ่นทั้งฮูหยินผู้เฒ่าเลยค่ะ รู้สึกว่าน่ารำคาญมาก โดยเฉพาะฮูหยินผู้เฒ่าที่จนจบก็เหมือนจะยังไม่เปลี่ยนทัศนคติ

ในบรรดาเรื่องที่เป็นจีนย้อนยุคทั้งหมดที่เราอ่านมา เราคิดว่ายอดหญิงหมอเทวดาสื่อถึงทัศคติชายเป็นใหญ่ในยุคนั้นได้ดีที่สุด เป็นเพราะว่านางเอกเป็นหมอด้วย ต้องฝ่าฟันเพื่อให้มีที่ยืน เพื่อให้มีคนยอมรับ ทุกคนในเรื่องมีทัศคติผู้ชายเป็นทั้งหมด ไม่นับนางเอกกับลูกชายนาง โดยเฉพาะพระเอกที่เห็นชัดมากคนอื่นๆก็ยังชัดนะ อย่างฮ่องเต้ หรือ เซียวอวี้ หรือ หมอหลวงหลี่ หรือแม้กระทั่งตัวประกอบเล็กๆ คิดว่ายึดแนวคิดนี้ แล้วสื่อออกมาให้คนอ่านรับรู้ได้ดีมาก คนอ่านที่เป็นผู้หญิงอย่างเรา อ่านแล้วหงุดหงิดมากเลยล่ะค่ะ

แต่ก็ถือว่าเป็นชุดที่น่าอ่านพอสมควรค่ะ ให้ฟิลลิ่งเหมือนซีรีย์เกาหลีหรือซีรีย์ญี่ปุ่นแนวสู้ชีวิตอ่ะ ตอนจบรูืสึกว่าขมวดจบแบบรีบๆไปหน่อย โดยเฉพาะเรื่องโรคของนางเอก คือถ้าเราไม่ได้อ่านช้าขนาดนี้แล้วอ่านไปพร้อมๆกับที่หนังสือออก เราอาจจะคิดว่านางเอกจะตายก็ได้

คือมันก็จะจบแบบสมจริงไปเลยถ้านางเอกตาย อันนี้กลายเป็นว่ามีวิชาล้างไขกระดูกอะไรซัมติงมาร่วมช่วย ตลอดมาก็ไม่เคยจะมีเรื่องเหนือธรรมชาติใดๆ หรือว่าวิชานี้จะถือเป็นวิทยาศาสตร์ด้วยก็ไม่รู้

แต่โดยรวม เราคิดว่า โอเคเลยค่ะ อาจจะมีหงุดหงิดบ้าง (จริงๆหงุดหงิดมาก ไม่ใช่บ้าง) แต่ว่าเนื้อหาสนุก ตัวนางเอกก็ชวนให้เอาใจช่วยค่ะ

ปล.เราร้องไห้สองซีน คือซีนที่สี่เชวี่ยขอร้องพระเอกเรื่องเหวินเกออู่เกอ กับ ซีนต้าเหล่ยพูดกับนางเอกเรื่องดอกไม้ตอนเพิ่งผ่าแยกกันเสร็จ