เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ผมจมน้ำในเดือนธันวาคม (Lumark)ppan_19
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน Day 4
  • Day 4

    คิมโดยองนั่นแหละที่เลวที่สุด
    มาร์คคิดพลางจ้องมองใบหน้ายามหลับของคนร่วมเตียงของตน

    เขาหลับตาพริ้ม ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มขึ้นราวกับกำลังมีความสุข เป็นใบหน้าที่แสดงออกถึงความผ่อนคลายไปเสียหมดจนน่าหมั่นไส้
    บางทีถ้าบีบคอให้ตายไปเลย ชีวิตมาร์คก็น่าจะง่ายดายกว่านี้

    ไม่ว่าจะกี่ครั้งๆก็ยังคงไม่ชินกับการถูกปฎิบัติแบบนี้-- เหมือนคิมโดยองเป็นเด็กคนหนึ่ง และเขาคือตุ๊กตา
    ตุ๊กตานั้นจะเล่นด้วยยังไงก็ได้ จะใจร้ายหรือใจดี จะรุนแรงหรืออ่อนโยน
    เพราะตุ๊กตาไม่มีชีวิต ต่อให้จับหักขา-- มันก็ไม่ร้องหรอก

    แต่ก็น่าเสียดายที่มาร์คอีเป็นคนมีเลือดเนื้อและชีวิตจิตใจ ไม่ใช่ตุ๊กตา
    แต่คิมโดยองคือเด็กน้อยแสนไร้เดียงสา ที่สามารถเล่นกับตุ๊กตาตัวนี้ได้อย่างเลือดเย็น

    .

    เป็นอีกเช้าที่พี่แทยงทำอาหารเช้าวางไว้บนโต๊ะอาหารให้เขา

    เมื่อเห็นว่ามาร์คนั่งลงเตรียมทานอาหารเรียบร้อยแล้ว พี่แทยงก็เดินเข้าห้องนอนของคิมโดยองไปเหมือนทุกครั้ง
    เสียงหัวเราะแสนรื่นหูของคิมโดยองดังเล็ดลอดผ่านประตูที่ปิดสนิท ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงร้องครางแสนหวาน

    มาร์คอดคิดไม่ได้ว่าพี่แทยงต้องมีความอดทนขนาดไหนถึงสามารถทนปล่อยให้คนรักของตนมีความสัมพันธ์เชิงชู้กับเด็กคนหนึ่ง โดยที่ตนเองก็รู้เห็น
    แต่ก็อย่างว่า
    คิมโดยองนั่นแหละที่เลวที่สุด
    จะทั้งตัวเขา หรือพี่แทยง ทุกคนล้วนเต้นอยู่บนฝ่ามือของคนๆนั้น


    หวนนึกถึงเมื่อสามปีที่แล้ว ในวันหิมะตกดังเช่นวันนี้
    ใบหน้าน่ารักของคิมโดยองที่ชวนทำให้เขานึกถึงกระต่ายหิมะตัวสีขาวโพลน ส่งรอยยิ้มมาให้ พร้อมกับลูกอมในมือ

    ตัวเขาในวัยสิบหกผู้มีชีวิตที่เสมือนตกนรกอยู่แล้ว ไม่รู้เลยว่ามันยังสามารถเลวมากกว่านี้ได้อีก

    มาร์คจึงตัดสินใจตามกระต่ายหิมะตัวนั้นไป


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in