เวลาคนเขียนฟิคแชตลงจอย แน่ๆล่ะ แต่ละคนจะมีพล็อตที่อาศัยจินตนาการขึ้นเองบวกกับประสบการณ์จริง หลายเรื่องๆในจอยบางทีก็พบว่ามันมีความเซอร์เรียล (เหนือจริง) อยู่บ้างเหมือนกัน


สำหรับ "ทริปอลวนองฮุน" ของเรา บอกเลยว่าคิดพล็อตได้ภายใน 5 นาทีแล้วก็รีบลงมือเขียนเลย :) เพราะถ้าดองนานจะไม่ได้เขียน


จริงๆเรื่องนี้พล็อตแจ่มชัดในความรู้สึกมาก เพราะเราเอาแกนหลักของเรื่องมาจากประสบการณ์จริงค่ะ เมื่อหลายปีที่แล้ว ตอนที่เราเพิ่งเรียนจบโท ไม่ได้ทำงานที่ไหน ไม่มีเงินในบัญชี ไม่มีอะไรซักอย่าง แต่ป้าเราอยู่ฝรั่งเศสชวนเราไปเที่ยว เราตั้งใจอยากไปเที่ยว 3 เดือน คือไหนๆชีวิตฟรีอิสระขนาดนี้แล้ว ก็อยากอยู่เที่ยวให้นานที่สุด


แต่การขอวีซ่าไม่เป็นใจค่ะ ขอวีซ่าเช็งเก้นไปครั้งแรกไม่ผ่าน เสียดายเงิน 4 พันชิบ เพราะเป็นผู้หญิงไทย ไม่มีงานทำ ไม่มีอะไรรับรองว่าจะไม่หนีไปอยู่ประเทศเค้าซักหน่อย สุดท้ายไม่ผ่านค่ะ ขอวีซ่าครั้งที่สองต้องให้พี่สาวรับรองแล้วพี่สาวก็ต้องเดินทางไปด้วย  ระยะเวลาประมาณ 3 อาทิตย์ เท่ากับใน         จอยเรื่องนี้เลย


ตอนนั้นต้องขอบคุณป้ากับพี่สาวผู้เป็นสปอนเซอร์ ถ้าไม่มีพวกเค้า เราก็คงไม่มีปัญญาไปแน่ เราไม่ได้รวยแบบคุณหมออ๋งในเรื่องนี่นา 555  ทริปของเราเป็นการเดินทางสองคนคือเรากับพี่สาว ตั้งใจว่าจะแวะสวิส 4 วัน อันนี้เราก็เอาไปใส่ในฟิคหมดเลย


รายละเอียดการเดินทาง เราไม่สามารถใส่ในฟิคได้หมด เพราะมันยิบย่อยมาก แต่ที่ๆเราชอบแล้วก็เราเกิดการเรียนรูัมากมายในทริป คงให้ทริปสวิสเซอร์แลนด์ 4 วัน  อย่างตอนที่พี่อ๋งหนีจีฮุนกลับไปหาแดนตอนอยู่ที่ลูเซิร์น เราก็คิดได้จากตอนนั้นเรากับพี่สาวทะเลาะกัน คือ พี่เราเดินๆต้องการไปหาร้านอร่อย ร้านต้นตำรับ แต่เราไข้ขึ้น เราอยากกินอะไรก็ได้ สุดท้ายจบลงที่แม็คโดนัลด์รสชืดๆ เค็มๆ  600 บาทได้ไก่อยู่ 3 ชิ้น 5555 แต่ในฟิคมันค่อนข้างจะโรแมนติกหน่อย  


ที่สวิส ฉากที่ชอบที่สุดคงเป็นตอนที่อยู่ในรถไฟขึ้นเขาจุงเฟราด์ แล้วหิมะตกลงมาโปรยปราย ตอนนั้นเราอุทานแล้วอุทานเล่า มันสวยงามจริงๆ เราไม่คิดว่าในชีวิตจะได้มาเจออะไรสวยงามขนาดนี้ เหมือนอยู่ในฝัน บ้านเมืองเค้าสวยมากจริงๆ เราเลยคิดว่าจะเอาเรื่องหิมะมาใส่ในฟิคให้ได้


พอกลับมาปารีสก็เจอหิมะตกหนักอีก  ตอนนั้นเราผู้ที่ไม่เคยเห็นหิมะมาก่อน อยู่ๆก็เหมือนฟ้าเป็นใจที่สวิสก็ตก ที่ฝรั่งเศสก็ตก ตกเร็วกว่าปกติด้วย ชอบเวลาที่หิมะตกมันอุ่นขึ้นจริงๆนะ ตรงนี้เราเลยเอาไปใส่ในฟิค  คิดว่าถ้าเขียนฉากบรรยายคงโรแมนติกน่าดู

อย่างฉากที่จีฮุนเอาเกาลัดมาให้พี่อ๋ง อันนี้เราก็เอามาจากประสบการณ์จริง ตอนนั้นมันหนาวมาก แล้วเดินๆไปที่หอไอเฟลระหว่างทางเจอคนผิวสีคั่วเกาลัดขาย ป้าเราซื้อให้กิน เราคิดว่าโห ...กินเกาลัดแถวหอไอเฟลเนี่ยนะ คือไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะอร่อยขนาดนี้ อากาศหนาวๆกับเกาลัดร้อนๆ  เสียดายที่ชีวิตจริงของเราไม่มีพี่อ๋งคนหล่อไปด้วยนะคะ 5555

สำหรับ ทริปอลวนองฮุน  เราต้องการจะนำเสนอการเปิดความสัมพันธ์ใหม่ โลกใหม่ของการพัฒนาความสัมพันธ์ที่มาพร้อมกับโลกใหม่ของการเดินทาง ตัวละครเอกจะค่อยๆรู้จักกันตั้งแต่วางแผนจะมาทริปด้วยกัน การเดินทางจะเป็นตัวเชื่อมให้เห็นและพัฒนาความรู้สึกที่มีต่อกัน  จริงๆฉากมีความสำคัญมากนะคะ ถ้าใครเคยไปยุโรปเนี่ย การที่เราได้ใช้เวลาดีๆซักวัน อาจจะแค่วันเดียวกับใคร มันมีผลกับความรู้สึกมากนะคะ มันทำให้คนรักกันได้จริงๆในเวลาที่ไม่นานมาก

อย่างเคสคุณหมออ๋งกับน้องฮุน ความจริงเค้าเริ่มชอบกันตั้งแต่ที่เมืองไทยแล้ว มีการพัฒนามาเรื่อย จนได้มาทริปด้วยกัน มันก็เหมือนกันต่อยอดความรู้สึกชอบให้กลายเป็นรัก มีดราม่ากรุบกริบด้วยเรื่องแฟนเก่า ไม่งั้นมันจะเรื่อยๆเกินไปเนอะ ตอนแรกคิดพล็อตไว้หน่วงและแรงกว่านี้ แต่สุดท้ายก็ไม่เอาละ ดึงกลับมาที่จุดฟีลกูดดดดีกว่า ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคนอ่านฟีลกู้ดด้วยรึเปล่านะ 555

มีคนบอกว่าฟิคจะสะท้อนตัวตนของคนเขียน  อันนี้เห็นด้วยนะ เพราะเราเป็นพวกชอบเที่ยว ชีพจรลงเท้าตลอดเวลา ทั้งในไทยและต่างประเทศ ด้วยความชอบเที่ยวมาก ก็เลยไม่ค่อยมีเงินเก็บ เพราะมีเท่าไหร่เที่ยวหมดเลย TT

เราเคยคิดว่าอยากเขียนจอยเป็นซีรีส์การเดินทางกับความรัก แต่อาจจะต้องดูก่อนว่ามันทำได้แค่ไหน เพราะมันแต่งยากเหมือนกัน  ที่ที่ประทับใจอยากเขียนถึงก็มี เนปาล หลวงพระบาง ปูซาน ฯลฯ แต่ว่าตอนนี้ยังคิดพล็อตไม่ออก เพราะเราเข้าใจสไตล์การเขียนจอย ฉากมันจะไม่เด่นอยู่แล้ว มันจะเด่นที่ตัวละครและคำพูด แต่ที่เราอยากนำเสนอคือ ฉากกับอารมณ์ของตัวละคร อยากให้มันไปด้วยกัน  แต่อย่างว่าแหละ คงเขียนบทบรรยายช่วยเอา เพราะเขียนในรูปแบบแชตมันไม่มีช่วงให้พรรณนา เพราะถ้าเอาพรรณนาไปแทรก มันก็ตลกอะ มันดูไม่เป็นนิยายแช็ตที่แท้ทรู

อีกสองตอนทริปอลวนองฮุนก็จะจบแล้ว  ส่วนตัวแล้ว "รัก" เรื่องนี้มากเลย เพราะมันเหมือนเป็นงัดเอาความทรงจำเก่าๆของเราออกมา  เวลาจะเขียนอะไรออกมา เราคิดว่าคนเขียนต้องอินก่อนนะ ไม่งั้นเขียนไม่ได้ อย่างเรื่องความรักของแดนกับอ๋งเนี่ย แตกได้เป็นอีกเรื่องได้เลย หรือบางทีเราควรจะเขียน องเนียล/เนียลอง ดี  เอาไปทริปโหดๆที่วังเวียง หลวงพระบาง ปากเซ อะไรงี้  (เข้ากันมั้ยเนี่ย 555) 

จริงๆเขียนจอยจุดประสงค์แรกก็คือเขียนสนองนี้ดตัวเองแหละ ทั้งพล็อตทั้งคู่ชิป หวังให้มีคนอ่านด้วยแหละ ไม่งั้นจะเขียนทำไมเนอะ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจอย (แม้เค้าจะไม่ได้เข้ามาอ่านในนี้ก็ตาม) ทุกไลค์ ทุกเมนต์  เราอ่านทุกเมนต์เลย มันเป็นกำลังใจที่ดีมากๆ เลยนะรู้มั้ย 

การที่เรามาหัดเขียนจอยเพราะต้องการกระตุ้นให้ตัวเองคิด-เขียน  พอดีตอนนี้เรากำลังเขียนธีสิสอยู่ แล้วมันไม่เดิน เราเลยลองคิดว่าถ้าเรามาเขียนจอยมันจะช่วยได้มั้ย เพราะเราเขียนในสิ่งที่อิน (คู่ชิป บลาๆๆ) มันก็จะมีแรงบันดาลใจ  รู้มั้ยคะว่าเราเขียนจอยมาได้ 3-4 เดือน มันส่งผลให้เราเขียนงานวิชาการดีขึ้นนะ อย่างน้อยดีขึ้นในแง่ความคิดลื่่นไหล เชื่อมโยงกันมากขึ้น 

เอาเป็นว่ายังไงก็จะเขียนจอยต่อไปล่ะ  ตอนหนึ่งเราใช้เวลาเขียนประมาณ 3-4 ชั่วโมง นานเหมือนกัน เพราะเขียนแล้วต้องมาดูความสมูธของประโยค ดูภาพรวมอีก ถ้าอยากให้ดีมากจริงๆ อาจจะกินเวลา  เป็นวัน

จบอลวนองฮุนแล้ว จะมี #เส้นขนานองฮุน ต่อนะคะ พล็อตที่คิดไว้เนี่ยมันค่อนข้างเครียดมาก กลัวตัวเองดิ่งเหมือนกัน คนเขียนมักจะอินนะกว่าจะออกมาแต่ละประโยค เราคิดแล้วคิดอีก แต่คิดว่าจะลองเขียนดูซักหน่อย

แต่ยังไงคงต้องเอา #ทริปอลวนองฮุน ให้จบก่อนล่ะ อีกสองตอนแล้ว คิดแล้วใจหายเหมือนกัน  แต่ทุกทริปต้องมีการเลิกรา  ไว้เจอกันในทริปใหม่เน้อ (ถ้าคิดพล็อตที่ถูกใจได้นะ)