เป็นอีกครั้ง ที่ต้องเผชิญหน้า กับความรู้สึกเช่นนี้

ความอ้างว้าง ความเงียบ ความว่างเปล่า

ทุกสิ่งวกวน วนเวียน หมุนเวียนกันเข้ามาไม่ขาดสาย

หรือนี้จะเป็นเพียงสภาวะหนึ่งที่แสนธรรมดาของจิตใจมนุษย์

พยายาม หลับตา ผ่อนคลาย อยู่กับความเงียบ อยู่กับตัวเอง

เพื่อคิด ใตร่ตรอง ค้นหาคำตอบ ต้นตอของปัญหา

แต่ก็กลับต้องพบว่า ตัวเองนั้นไม่รู้อะไรเลย

ไม่รู้เรื่องของตัวเองเลยแม้แต่น้อย

ตอนนี้เสียงทุกอย่างเงียบลง อีกครั้ง

ไร้ซึ่งเสียงในหัว

ไร้ซึ่งแรงบันดาลใจ

ไร้ซึ่งพลัง

แม้ความจริงนั้น จะมีผู้คนรายล้อม อยู่ไม่น้อย

แต่หาได้รู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ท่ามกลางผู้ใดเลย

แม้จะมีใครเข้ามาในชีวิตมากมาย

แต่สุดท้ายแล้ว ทุกคนล้วน ผ่านมา และ ผ่านไป

มีเพียงตัวเราที่ยังคงอยู่ 

เพียงแต่ตอนนี้แม้แต่ จิตใจของตัวเอง ก็ยังรู้สึกว่าต่อไม่ติด

แล้วทีนี้จะมีชีวิตอยู่เพื่อใคร ?

เฝ้าถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า.