Day 1: Forest

“นายหมอเลียวเคยได้ยินเรื่องเสือเย็นไหม”

คำถามของนายแก้วเสมียนปางไม้ ซึ่งเป็นคนนครสวรรค์แต่มาได้ภรรยาที่ลำปาง ทำให้ชายหนุ่มชาวตะวันตกเบิกตากว้างด้วยความสนใจ ก่อนขมวดคิ้ว เมื่อสมองสั่งให้แปลความหมายของคำว่า ‘เสือ’ กับ ‘เย็น’ เป็นภาษาอังกฤษแล้วได้ความหมายไม่เข้าท่า และไม่น่าจะเกี่ยวกับสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังพูดถึง เขาทวนคำนั้นสองสามครั้ง แล้วส่ายหน้าแทนคำตอบ ครั้นหันหน้าไปทางเจมส์ ฮาร์ตลีย์เพื่อนชาวอังกฤษด้วยกัน แต่ใช้ชีวิตในสยามมานานกว่าเขามาก เจ้าตัวก็ไหวไหล่และส่ายหน้าเข่นเดียวกัน

ลีโอ วู้ดเวิร์ดหรือหมอเลียวของชาวปางไม้ทั้งคนไทย คนเมือง และคนม่านหรือพม่าหยิบเอาสมุดบันทึกและดินสอแท่งสั้นออกจากกระเป๋าเสื้อ พร้อมสำหรับจด 

ความจริงเขาไม่ใช่หมอแต่เป็นเภสัชกรและนักพฤกษศาสตร์สมัครเล่นเพียงแต่เขามียารักษาไข้มาเลเรียหรือไข้ป่าที่ได้ผลชะงัดพอตัวช่วยชีวิตคนงานและครอบครัวได้หลายชีวิตจึงถูกเรียกว่า 'หมอ' เหมารวมไปเหมือนกับหมอสอนศาสนาและนายแพทย์จริง ๆ ที่มากับคณะเผยแพร่ศาสนาคนอื่น

 “เสือเย็นของแก้ว มันเป็นเสือหรือตัวอะไร ทำไมมันถึงเย็น” ชายหนุ่มถาม "หรือมันหนาว"

“เสือเย็นไม่ใช่ cold tiger แต่เสือเย็น หมายถึง เสือที่แปลงร่างได้” นายแก้วเกาศีรษะแกรก เพราะภาพในจินตนการของคนถามดูจะกลายเป็นเรื่องอะไรไปก็ไม่รู้ ขณะที่วิศวกรระบบรางรถไฟที่นั่งฟังอยู่ด้วยกลั้นยิ้ม ใช้กิ่งไม้ยาวเขี่ยที่ลุกอยู่ใต้หม้อต้มกาแฟให้แรงขึ้น 

“เย็นในที่นี้แปลว่า อมนุษย์ ไม่ใช่คน ไม่ได้หมายความว่า มันตัวเย็นหรือกำลังหนาว แล้วกันซี นายหมอ” 

เสือเย็น คือ เสือที่แปลงร่างเป็นคนได้... เสือเย็นเป็นเชพชิฟเตอร์? ... ลีโอจดข้อความนั้นลงในสมุด

ตำนานเกี่ยวกับสัตว์ที่แปลงร่างเป็นคนหรือคนที่แปลงร่างเป็นสัตว์ได้ในตำนานของทางยุโรปอังกฤษ หรือเคลติกมีอยู่มากมายแต่ตำนานทำนองเดียวกันนี้ของชาวสยามและชาวล้านนาเป็นเรื่องที่เขายังไม่เคยรวบรวมมาก่อนจดหมายจากบรรณาธิการวารสารที่เคยตอบรับต้นฉบับของเขามาก่อนหน้านี้ทวงถามว่ามีเรื่องเกี่ยวกับพงไพรในสยามเรื่องอื่นอีกหรือไม่เป็นแรงจูงใจสำคัญที่ทำให้เขาอยากฟังเรื่องของนายแก้วมากขึ้นอีกเท่าตัว

“มันเป็น...แฟรี่... เอ้อ...เป็นผีสางเทวดาหรือ ถึงแปลงเป็นคนได้”

“ไม่ใช่หรอก นายหมอ” เสมียนบอก“เพราะมันกินคนมามาก วิญญาณของคนที่มันกินเข้าคุมถึงแปลงเป็นคน พูดภาษาคนได้ว่ากันว่าพวกไปนั่งห้างกลางคืนได้ยินเสียงคนเรียก ไม่ทันเอะใจ ลงไปดูก็โดนเสือขบหัว ตายคาป่า”

มือที่จดข้อความเป็นระวิงใต้แสงตะเกียงหยุดชะงักไปชั่วขณะลมป่าเดือนอ้ายเย็นยะเยือกพัดผ่านจะสะท้าน แต่ขณะเดียวกันก็หนาววูบอยู่ในอก

หรือเสียงกู่เรียกด้วยความโหยหาอาลัยที่เขาได้ยินในคืนนั้นจะเป็น...

To be continued... Day 2: Remote Control