ขนาดฟังพระสวดเรายังหดหู่ ก้ไม่แปลกเนาะก้งานศพ รำคาญคน ใจเรานี่อยากหนีออกไปจากตรงนี้เหลือเกิน เพราะส่วนใหญ่เป็นครูทั้งนั้น แล้วเราล่ะ อ่อ อาชีพค้าขายละกันเนาะ เรารู้สึกว่าเราโดดเดี่ยวจังทั้งที่ผู้คนรายล้อมมาก แต่เอ๊ะ นี่เรามาเที่ยวนะ ไม่ได้ห้ามดิ่ง ไม่สุขแต่คือต้องรู้สึกดีนะ บอกตัวเอง 

ไม่งั้นพรุ่งนี้ไม่สนุกแน่งานจะคึ  งานปีใหม่ม้ง

  พอดิ่งทีไรอยากอยู่คนเดียว ใจจริงอยากออกไปนั่งผิงไฟกับคุณตาดีกว่ามานั่งพระสวดแล้วจะร้องไห้ 555 ตลกตัวเอง เพื่อนสนิทก้นั่งอยู่ข้างๆ แต่ก้อยากหนีเฉยก้รู้สึกเหมือนไม่มีตัวตนไงล่ะ 

พอละวันนี้อยากบ่นแค่นี้อะ ว่าเราดิ่ง เราอยากออกไปจากตรงนี้ให้ไวๆ อยากกลับไปนอนมองเพดาน 

เพลินๆแล้วหลับไป 

   วันนี้มาเล่าแบบช็อตๆงงหน่อยนะ ละพรุ่งนี้จะมาเล่าเรื่องงานจะคึปีใหม่ลาหู่ให้อ่านนะ 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน แค่อยากระบาย