ฉันคิดว่า ตัวเองจะตายตอนที่แม่จากไปแล้ว

ฉันจะรอจนครบ 100 วัน

และวันที่ 101 จะเป็นวันที่ไม่มีฉันอยู่บนโลก

ในเวลา 100 วันนั้น

ฉันคงจะเตรียมทุกอย่างให้พร้อม

จัดเพลย์ลิสต์ที่เอาไว้เปิดในงาน

เลือกเสื้อผ้าตัวโปรด (อาจจะเป็นชุดขาว ถึงมันจะดูเกร่อๆเหมือนในหนังผีฝรั่งหน่อยก็เถอะ) 

ฉันจะเลือกดอกลิลลี่เป็นดอกไม้ตรงโลงศพ

ถ่ายรูปตัวเองไว้ใส่กรอบ 

จัดการเขียนลิสต์อาหารและของว่างสำหรับแขกที่มา 

ไม่ใช่กระเพาะปลาหรอก ไม่ต้องกลัวว่าจะเบื่อนะ

ทำการ์ดเชิญสวยๆ 

ฉันตั้งใจว่าเชิญคนน้อย เพราะ มีคนรู้จักไม่มาก

เลือกของชำร่วยเป็นดินสอของมูจิ แบรนด์ที่ฉันชอบ 

จัดงานเป็นเวลา 3 วัน 

หลังจากเผาแล้ว

เอากระดูกของฉันไปลอยอังคารและวางรูปของฉันไว้คู่กับรูปของแม่ 

มันดูน่าตลกดีนะ

ที่เราจะมานั่งวางแผนการตายของตัวเองมากกว่าวางแผนที่จะมีชีวิตในวันพรุ่งนี้

ถ้าแม่ฉันมาอ่าน คงต้องโทรมาด่าแน่

'อย่าพูดเป็นลาง' แม่คงจะบอกแบบนี้

'ชีวิตมันต้องสู้สิ' 

'ชีวิตมันไม่มีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอ'

พวกคุณคงจะบอกกับฉันแบบนี้

อยากได้ความจริงมั้ย

ฉันไม่เคยคิดว่าการพูดเรื่องความตายเป็นลางเลย

สักวันหนึ่งทุกคนก็ต้องตาย

ฉันแค่เลือกวันที่ฉันจะตาย เหมือนกับการเลือกว่าจะกินอะไรเป็นมื้อเย็นดี

ฉันไม่มีอะไรให้ต้องสู้ และไม่อยากสู้ด้วย

ความสุขสำหรับฉันมันคือสิ่งที่ไม่มีวันไปถึง

สำหรับฉัน การใช้ชีวิตที่เหมือนคนจะจมน้ำตลอดเวลามันทรมาณกว่า การลงไปนอนใต้มหาสมุทร

แต่ตอนนี้ฉันยังมีแม่

ฉันยังไม่ไปไหนหรอก

ฉันจะอดทนและรอคอยจนถึงวันนั้น