เสียงปัตตาเลี่ยนดังครืดๆ ในเช้าวันหยุด อ๊อดกำลังจัดการไถผมให้บากอยู่ในห้องอพาร์ทเม้นต์
“โอเค เสร็จแล้วพี่”
“มา สลับกัน”
อ๊อดลงมานั่งที่พื้น บากก็ลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้แทน
“อ๊อดผมนายยาวเร็วชะมัด”
“กรรมพันธุ์ตามพ่อมั้งพี่”
มือสีม่วงบรรจงใช้กรรไกรเอาความยาวของส่วนที่ยาวที่สุดออกก่อน
“อ๊อด.. นายอยากมีลูกมั้ย”
“ห๊ะ ยังไงนะพี่”
“เฮ้ย อย่าเพิ่งหันมาถือกรรไกรอยู่” คนหันมากระทันหันโดนจับคอหมุนไปด้านหน้าตามเดิม
“ก็ลูกน่ะลูก”
“ลูกเราเหรอ”
“อือ จะว่าลูกเรา…เรียกว่าลูกนายดีกว่า เอาน้ำเชื้อนายกับไข่ของผู้หญิงซักคน”
“ทำไมอยู่ๆ คิดเรื่องนี้ล่ะพี่”
“ไม่ใช่อยู่ๆ แต่คิดนานแล้ว.. ยังไงเวลาของเราก็ไม่เท่ากัน กลัววันที่นายไม่อยู่ แล้วชั้นจะอยู่ต่อไปไม่ไหว…”
บากวางกรรไกรลงพร้อมกับหยิบปัตตาเลี่ยนขึ้นมาไถผมด้านข้างออกให้อย่างปราณีต บากยังคงดูเหมือนเดิมไม่ต่างจากวันที่คบกันครั้งแรกแม้ว่าอ๊อดจะอายุล่วงเลยมาห้าสิบกว่าแล้ว
“ได้ซิพี่ ถ้าเบื่อจะอยู่กันสองคนเมื่อไหร่ก็มามีลูกกันซักคน”
“รอเบื่อที่จะอยู่กันสองคนเหรอ…อย่างนั้นก็ไม่ได้มีซักทีน่ะซิอ๊อดดดด”
อ๊อดหัวเราะร่วน
“รักพี่นะ”
“อือ รู้แล้ว”
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in