หลังจากที่ขวนขวายหาชุดฮันบกใส่เพื่อไปเข้าวัง พวกเราก็มาถึง"พระราชวังคยองบก"หรือที่คนไทยมักเรียกว่า"เคียงบ๊กกุง"(กรุณาออกเสียงตาม ฮ่าๆๆ) นั่นแหละค่ะอย่างที่บอกไปในหัวข้อที่แล้วว่าใส่ชุดฮันบกเข้าวังฟรี!

 

ของฟรี ต้องมีเทคนิค ----> (เช่าฮันบกสวยๆ)

เนื่องจากการหลงทางตั้งแต่เริ่มวัน+กว่าจะเลือกชุดและแต่ตัวเสร็จก็เลยมาถึงประตูวังฉิวเฉียดมากๆ ก็หวังนะว่าไหนๆก็ไหนๆก็น่าจะดูพิธีเปลี่ยนเวรยามนะ อย่างน้อยงวดนี้ก็ทันประตูนึงล่ะวะ หุหุ

หลังจากเดินถ่ายรูปกันเหนื่อยหอบและหมดแรงทั้งๆที่ยังเดินไม่ทั่วเพราะร้อนค่ะร้อนแบบจะเป็นลม คือใส่ชุดซ้อนสองชั้นมันร้อนไม่ธรรมดาจริงๆ สมองเบลอไปหมดแล้ว เลยเดินออกมาแล้วข้ามไปถนนSamcheong-dong กะว่าจะแวะกินขนมและเครื่องดื่มที่ร้านOGADAแล้วค่อยเดินBukchon Hanok แต่หลงค่ะ Google Mapแม่งทำพิษอีกแล้ว บอกแล้วววววว....วันนี้มันวัน"นกเดย์"!!! 

กว่าจะเจอร้านOGADAนี่เดินแล้วเดินอีก ถามทางแล้วถามทางอีก จนเจอจนท.ที่อาสาช่วยนักท่องเที่ยวนั่นแหละถึงได้แผนที่ดีๆมาและเค้าก็บอกทางเรา(แอบเหวี่ยงนิดๆด้วย เสียใจ) 

เดินเลาะทางขึ้นข้างๆร้านขึ้นมา เจียนตายค่ะ อาหารมื้อใหญ่ยังไม่ตกลงท้อง คือตั้งใจจะไปกินที่มยองดงเลยทีเดียว แต่พอแพลนมันรวนปุ๊บก็กระทบกันยาวและแรงมากจริงๆ จะเป็นลมตอนเดินขึ้น แต่เห็นวิวและลมโกรกแล้วแทบกรี๊ด

ถ่ายรูปมาไม่เยอะเพราะพลังกำลังจะถึงขีดแดงแล้วค่ะ ปกติไม่ค่อยงอแง ไม่ค่อยโมโหดหิว(แทบจะไม่เคยเลยด้วย)แต่ทริปนี้นี่งอแงออกสื่อเลย มันป่วยสะสมมากจริงๆ เบลอยาแก้แพ้ด้วย เครียด,กดดัน,เกรงใจเพื่อน ดราม่ามาเต็ม ฮ่าๆๆ

หลังจากถ่ายรูปเสร็จและลากสังขารมาสถานีรถไฟฟ้าได้(ซึ่งก็เกือบหลงทิศอีก บ้าบอที่สุด)พวกเราสามคนก็จะกลับไปคืนชุดและเอาของที่ฝากไว้แล้วค่อยไปมยองดงกัน 

แต่นั่นแหละค่ะ"Alice is Alice" ฉะนั้นมากับอลิซมักจะหลงทิศเสมอ สลับเหนือใต้-ออกตกทุกครั้ง!

เฮ้ออออออออออออออออออออออออออ ไม่หลงทางนะแต่หลงทิศ บ้าบอมากๆๆๆๆ

 

กว่าจะถึงร้านก็เจอกับการผิดสถานีจนต้องขึ้นTAXIมาร้านแทน ซึ่งความสนุกคือคุณลุงคนขับคุยกันเป็นคุ้งเป็นแควเลยค่ะ คือเปิดฉากด้วยการถามว่าอลิซคือคนฟิลิปปินส์เหรอ? 

จากนั้นก็ยาวไปยาวไปค่ะ เกาหลีปนอังกฤษปนภาษามือ ตลกมากกกก คือฉันนั่งหน้าไงเลยคุยกันเยอะกว่าเพื่อนๆอีกสองที่นั่งหลัง ฉันก็แบบนะ....ลู๊งงงงงง นี่ซี้กันเหรอออออ มีเอามือมาชกแขนด้วยนะ เฮ้ยๆๆใจเย็นนนน ฮ่าๆๆๆๆๆ 

พอถึงร้านก็ขึ้นไปถ่ายรูปสติ๊กเกอร์กันเป็นที่ระทึกหน่อย(เออ ก็ระทึกจริงๆ) จากนั้นคืนชุดและพรอบทั้งหมด เอาข้าวของคืนแล้วเดินไปมยองดงซึ่งเดินไปได้ค่ะไม่ไกลมาก ค่ำๆแล้วแดดร่มลมตกแล้วแต่หิวแบบเดินหน้างอแล้ว ทำนิสัยไม่ดีออกไปได้ไงเนี่ย โซซอรี่จริงๆเพื่อนรัก