สืบเนื่องจากก่อนหน้าที่ฉันบอกว่าฉันป่วยตั้งแต่ก่อนขึ้นเครื่อง(ภูมิแพ้)ซึ่งก็ฟาดยาแก้แพ้กะว่าหลับซํกตื่นใหญ่ๆก็จะดีขึ้นตามปกติที่เป็น แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่เลย ไม่ใช่เลยยยยย

โชคดีที่มีสติครบช่วงผ่านตม. ประคองร่างอันร้าวรานมาถึงที่พัก ตั้งใจกันว่าพวกเราจะฝากกระเป๋าไว้นะแล้วไปตะลอนช้อปปิ้งคสอ.+เสื้อผ้าที่จะใช้ตลอดทริปนี้และไปแดนซ์คืนนี้กัน โชคดีที่2คือห้องพักพร้อมเลยได้เช็คอินตั้งแต่ตอนเที่ยง(ที่มาถึง) 

พอเข้าห้องก็วางกระเป๋า, ถอดถุงเท้า, ถอดพรอบทุกอย่าง ตั้งใจว่าจะเปิดกระเป๋าเอาของใช้และเสื้อผ้าบางชุดออกมาแขวน แต่......

คือมั่นใจมากๆว่าตัวเองเอาลูกกุญแจมาด้วย คือเป็นคนรอบคอบเรื่องนี้มาก สุดท้ายมิสPPใช้วิชานางโจรสะเดาะกุญแจให้(นี่เราชมเธอนะ) ปกติสะเดาะได้นะแต่จุดๆนั้นรู้สึกหมดแรงทำทุกสิ่งบนโลก รู้สึกเฟล,เหนื่อย,เพลีย(ป่วยมาก) เปิดกระเป๋าได้ก็หยิบๆของออกมา อ้าว...ถุงเท้าที่เพิ่งถอดตะกี้หายไปข้างนึง

จนทุกวันนี้ก็ยังไม่เจอนะ เฮ้อออออ

บอกเพื่อนๆว่า"ไม่ไหวแล้ว ขอนอนหลับซักงีบนึงนะ ซัก1ชั่วโมงก็ยังดี" ผลคือนู่นค่ะ5โมงเย็นได้ที่ได้ตื่นและออกมากินข้าว เพราะหลังจากฉันนอนไปแล้วตื่นมาเห็นเพื่อนๆสลบกันคนละมุมฉันก็เลยหลับต่อเลย ไม่ใครยอมใคร พอตื่นมาก็รู้สึกดีขึ้นเลยออกไปหาข้าวกินและเดินช้อปกัน