ผู้เขียน: ฟ่านชเว (梵缺)

ผู้แปล: เสี่ยวหง

สนพ. หอมหมื่นลี้

(5 เล่มจบ)

          ระหว่างไปทัศนศึกษาที่พิพิธภัณฑ์โบราณ ชวีถานเอ๋อร์เกิดไปถูกใจเตียงโบราณหลังหนึ่ง หลังจากเอนตัวลงนอนกลับพบว่าตัวเองเดินทางย้อนเวลาไปยังยุคจีนโบราณในร่างของคุณหนูสี่แห่งจวนเสนาบดีสกุลชวี ผู้มีนามว่าชวีถานเอ๋อร์เหมือนกันกับตัวเอง จากวันนั้นถึงวันนี้เวลาล่วงเลยไป 2 ปีแล้ว 2 ปีที่ผ่านมานางพยายามหาทางหนีออกจากจวนแห่งนี้มาตลอด แต่สุดท้ายก็ถูกจับตัวมาทุกครั้ง ถึงกระนั้น นางก็ยังไม่ยอมแพ้ แถมเวลานี้ราชโอการพระราชทานสมรสของนางกับท่านอ๋องแปดคนดังแห่งแคว้นก็ออกมาแล้ว นางยิ่งต้องหนี! แต่เพราะคนใจร้ายใจดำที่ไม่ยอมช่วยนางปีนกำแพงผู้นั้นแท้ ๆ สุดท้ายนางตกลงมาเจ็บตัวไม่พอ  ยังหนีไม่พ้นถูกจับตัวกลับมาอีกครั้ง

     ท่านอ๋อง เมื่อไรท่านจะหย่ากับข้า (双世宠妃) เป็นนิยายแปลจีนเรื่องแรกของสนพ. น้องใหม่อย่างหอมหมื่นลี้ (ในเครือ B2S) นิยายเรื่องนี้โด่งดังมากและถูกนำไปทำเป็นซีรี่ส์เรียบร้อย และล่าสุดมีข่าวเปิดกล้องถ่ายทำภาคสองไปละ พระ-นางคู่เดิมกลับมานำแสดงครบ ตอนแรกเราถูกใจพล็อตและดูซีรี่ส์แบบดำน้ำก่อน พอมีนิยายออกมานี่ก็ดีใจจะได้เข้าใจเรื่องราว ตัวซีรี่ส์เราว่าไม่ได้สนุกมาก แต่พล็อตน่ารักดีอะ ได้ยินว่าเนื้อเรื่องในซีรี่ส์กับนิยายต่างกันบางจุด อย่างเช่น ในซีรี่ส์นางเอกมีสองวิญญาณในร่างเดียว คือชวีถานเอ๋อร์ตัวจริงในยุคโบราณ กับชวีถานเอ๋อร์ที่ทะลุมิติมา กลายเป็นปมดราม่าปมหนึ่งในเรื่อง แต่ในนิยายไม่ใช่แบบนั้น มีแต่ชวีถานเอ๋อร์ที่ย้อนเวลามาจากศตวรรษที่ 21 ในร่างคุณหนูสี่วิญญาณเดียว ก็เลยแอบหวังว่านิยายน่าจะสนุกกว่าซีรี่ส์

          คนหนึ่งก็ยอดบุรุษแห่งการแสดง คนหนึ่งก็ยอดสตรีแห่งการเสแสร้ง อ๋องหมาป่ากับพระชายาตัวยุ่งแห่งจวนอ๋องแปดทำให้เรื่องราวมีสีสัน สนุกและน่ารักมาก แรกเริ่มนางเอกก็แกล้งทำเป็นคุณหนูอ่อนแอ อ่อนโยนเรียบร้อยสมกับเป็นคุณหนูแห่งจวนเสนาบดีผู้ได้รับการอบรมมาดี แต่ต่อหน้าท่านอ๋องหมาป่าผู้นี้ละครของนางกลับไม่ค่อยประสบความสำเร็จนัก โม่เหลียนเฉิงมองนางออก และเดาแผนการนางได้เสมอ ชวีถานเอ๋อร์ทั้งเจ็บใจทั้งแค้น สุดท้ายเมื่อรู้แน่แล้วว่างิ้วตัวเองไม่มีผล ก็เลยเปิดตัวเลิกแสร้งเป็นคุณหนูให้มันรู้แล้วรู้รอดไป ตัวพระเอกเองตอนแรกก็เข้าใจว่านางเอกถูกตระกูลชวีซึ่งรู้กันว่าเบื้องหลังสนับสนุนองค์ชายใหญ่ส่งมาสืบความลับในจวนเขา แถมก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ในวัยเยาว์ของนางกับองค์ชายใหญ่ก็มีข่าวว่าลึกซึ้งไม่ธรรมดา จึงพยายามทดสอบนางอยู่หลายอย่าง (จริง ๆ เรียกว่าแกล้งจะถูกกว่า ท่านอ๋องแสบมาก ?) แต่เมื่อค้นพบว่าพระชายาตัวน้อยจอมยุ่งของเขาไม่ได้มีจุดประสงค์แบบนั้น โม่เหลียนเฉิงก็เริ่มเปิดใจและรักชวีถานเอ๋อร์เข้าจริง ๆ

         เรื่องราวในช่วง 3 เล่มแรกเราว่าสนุกและน่ารักมาก ตลกด้วย ท่านอ๋องได้ใจคนอ่านไปเต็ม ๆ สายซึนตัวจริงอีกคน รักมาก ขี้หวงมาก แต่ช่างแกล้งช่างยั่วที่สุด เวลาบังคับให้นางเอกร่วมแสดงละคร หรือเป็นไม้กันหมาต่อหน้าสาว ๆ ที่มาหลงชอบตัวนี่ก็น่ารักกกกก คือแฝงผลประโยชน์ส่วนตัวทั้งกันคนไม่พึงประสงค์ และความชุ่มชื่นหัวใจอะ ? ตามใจนางเอกจนออกนอกหน้า ให้ท้ายแบบไม่ลืมหูลืมตา แถมหวานกันชนิดไม่แคร์สื่อ ยิ่งเวลาสามีภรรยาร่วมมือกันกลั่นแกล้งผู้อื่นทีไร เจ้าร้อง ข้ารับ ล้วนทำผู้คนหัวเราะไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออก ปมดราม่าก็ผูกได้ดี

          แต่พอมีเรื่องของขลุ่ยวิเศษสองเลา กับดวงใจไข่มุกเข้ามา เค้าเรื่องก็เริ่มแปลก ๆ ยิ่งพอทะลุไปภพเซียนนี่เราว่ามันออกอ่าวไปเลยอะ คือมันเหมือนขาดความเชื่อมโยงบางอย่าง รอยต่อของเรื่องมันไม่สนิท เลยกลายเป็นเหมือนเอานิยายสองเรื่องมาต่อกันแต่ต่อกันไม่เนียน หรืออย่างฉากที่มีองค์หญิงต่างเมืองมาสนใจโม่เหลียนเฉิง หลังถูกบีบคั้นหนักเข้า นางเอกเลือกตอบโต้โดยการหยิบขลุ่ยออกมาบังคับฮ่องเต้ของตัวเอง กับของฝ่ายตรงข้ามให้ถอย นี่ก็ไม่เข้าใจว่านางเอกรู้ได้ไงว่าขลุ่ยจะกดดันผู้นำทั้งสองคนได้ เพราะตอนนั้นนางเอกก็ยังไม่รู้ประวัติของขลุ่ยทั้งสองเลาดีนัก แล้วจอมมารนี่ก็เป็นอะไรที่โผล่มาทำไมก็ยังไม่รู้ ฉากต่อสู้เหมือนจะอลังการงานสร้างแต่ปุบปับไปเร็วมาเร็วจนไม่รู้สึกว่านี่คือจอมมาร แถมเราว่าอ่าวใหญ่ของเรื่องก็จอมมารนี่แหละ ?

          แอบเสียดายที่ต้นเรื่องมาดีมากแท้ ๆ กลับมาอ่อนเอาตอนปลาย + จบเรื่อง ถึงจะเป็นแนวแฟนตาซีทะลุมิติ แต่ก็ใช่ว่าจะจับยัดเรื่องเทพเซียนแถมจอมมารป่วนเมืองแบบนี้เข้ามาได้ง่าย ๆ นะถ้ารอยต่อไม่เนียนพอ ถึงอย่างนั้นภาพรวมของเรื่องก็นับว่าใช้ได้อยู่นะ บุคคลิกพระเอกนางเอกน่ารัก เคมีเข้ากันถูกใจเราจริง ๆ (ถูกใจสุดก็ความหื่นของท่านอ๋องหมาป่า แน่นอนจริง ๆ ?)