ผู้เขียน: จวี๋ฮวาซั่นหลี่ (橘花散里)

ผู้แปล: Honey Toast

สนพ. แจ่มใส, พิมพ์ครั้งที่ 4, กรกฎาคม 2560

(3 เล่มจบ)

          หลังจากชนะศึกใหญ่ที่ยืดเยื้อมานานหลายปี เยี่ยเจา แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นต้าฉินผู้นำชัยและความปลาบปลื้มยินดีเป็นล้นพ้นมาสู่แคว้นกลับให้คนส่งสาส์นมาขอพระราชทานอภัยโทษฐานหลอกลวงเบื้องสูง ด้วยเหตุแท้จริงแล้วท่านแม่ทัพนั้นเป็นผู้หญิง!

          ความจริงนี้สร้างความตื่นตะลึงให้กับคนทั้งแคว้น จักรพรรดิถึงกับกุมขมับ ไฉนแม่ทัพผู้องอาจจึงกลายเป็นสตรีไปได้! อย่างไรก็ตาม แม้โทษจะหนัก แต่ความชอบก็ไม่เบา หลังเข้าปรึกษากับพระพันปีเป็นการลับ จักรพรรดิมีราชโองการให้อภัยโทษและประทานสมรสให้เยี่ยเจา เจ้าบ่าวผู้โชคดีหาใช่คนอื่นไกล คือพระราชนัดดาองค์โปรดของพระพันปี ท่านอ๋องน้อยรูปงามราวสตรี ขี้โรค และเจ้าสำราญ ซย่าอวี้จิ่น ผู้มีชื่อเสีย(ง)ฉาวโฉ่ไปทั่วเมืองหลวง

          ข่าวดีอันเป็นมงคลยิ่งนี้สร้างความตื่นตะลึงระลอกใหม่ เยี่ยเจาปลาบปลื้มยินดี แต่ฝั่งซย่าอวี้จิ่นกลับเหมือนถูกสายฟ้าผ่าเอากลางวันแสก ๆ วรชายาอันไท่เฟย มารดาของเขาถึงกับร่ำไห้สงสารบุตรชายคนโปรดจนจวนเจียนจะเป็นลมอยู่หลายรอบ กรรมใดกันหนอสวรรค์ถึงประทานสะใภ้ผู้เปรียบดั่งพญายมแห่งแดนดินผู้นั้นมาให้จวนอันอ๋องของนาง ซย่าอวี้จิ่นตั้งใจแน่วแน่ สมรสพระราชทานนี้...เขาไม่รับ รับไม่ได้ ต้องหนี!

          นี่คือเรื่องราวความรักชวนหัว ที่แสนจะชุลมุนวุ่นวายของหนึ่งพญายมแห่งแดนดิน แม่ทัพใหญ่เยี่ยเจาผู้มีรูปโฉมหล่อเหลาองอาจเยี่ยงชายชาตรี กับอ๋องน้อยไร้สามารถรูปงามราวอิสตรี หนึ่งพญามารป่วนแผ่นดิน ซย่าอวี้จิ่น คู่สร้างคู่สมแห่งยุค!?

          คิดถึงมากกกกกก ทิ้งช่วงการเขียนบล็อกไปพักใหญ่ แน่นอนว่าอ่านหนังสือช้า + น้อยลงด้วย เพราะช่วงนี้การงานรุมเร้าเหลือเกิน วันหยุดยังต้องแบ่งเวลาไปเคลียร์ อาทิตย์นี้เพิ่งจะมีเวลามาพักผ่อนหย่อนใจแบบสบาย ๆ เสาร์ - อาทิตย์ ถึงได้มาเขียนบล็อกเรื่องนี้ได้สักที (จริง ๆ อ่านจบมาพักใหญ่ละ แต่ดองไว้จนเค็ม ?)

          แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง (将军在上我在下) นี้ตอนแรกไม่ได้อยู่ในความสนใจเท่าไร เคยอ่านตย. แล้วเฉย ๆ จนกระทั่งไปอ่าน นิยายรักอลเวง (无肉不欢) ผลงานอีกเรื่องของนักเขียนคนนี้เข้านั่นแหละ เอ้ย เขียนสนุกดีนี่หว่า บวกกับช่วงนั้นซีรี่ส์ที่สร้างจากนิยายเรื่องแม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่างนี้กำลังจะออนแอร์พอดี ก็เลยจุดประกายความอยากจนไปหามาอ่าน (ซึ่งตอนนี้ซีรี่ส์ก็ฉายจบลาจอไปแล้ว)

          ฉบับนิยายแปลไทยของสนพ. แจ่มใสนี้ความยาว 3 เล่มจบ เราแอบผิดหวังนิดหน่อย ไม่ค่อยสนุกอย่างที่คาดหวังไว้ในตอนแรก เมื่อเทียบกับ นิยายรักอลเวง แล้วเรื่องนี้สนุกน้อยกว่าแฮะ ตัวพระเอกอย่างซย่าอวี้จิ่นก็ไม่ใช่แบบที่เราชอบ ออกจะขี้โวยวายไปหน่อย แต่แง่มุมน่ารัก ๆ ของนางก็มีแหละ (มากด้วย) แต่ยังไม่ตรึงใจเราเท่าไร ความเพี้ยนของเหล่าตัวละครแม้จะสร้างสีสันให้กับเรื่องดีอยู่ แต่โดยรวมแล้วเหมือนยังขาด ๆ เกิน ๆ ไปบ้าง ไม่ฮาเท่าที่ควร

          บทดราม่า ซาบซึ้งใจก็ดีนะ มีจังหวะที่ทำให้แบบ ฮึ้ยยยยย น้ำตาซึมอยู่ ตัวละครรองอย่างญาติผู้น้องของเยี่ยเจานี่ก็มาขโมยซีนเสียจนนึกว่าจะมีการสลับตัวพระ-นาง เป็นเยี่ยเจากับหลี่ซีอินแทน (ดูเคมีเป็นพระ-นางกว่าซย่าอวี้จิ่นอีกอะ ??) เราชอบปมที่ผู้เขียนสร้างให้ตัวละครแต่ละตัวมีทั้งส่วนขาด และส่วนเกิน แต่สามารถเติมเต็มกันและกันได้พอดี แบบ nobody perfect เมื่อไรที่เรารักใครสักคนอย่างแท้จริง เราล้วนแต่รักข้อเสียของคน ๆ นั้นด้วย ไม่ได้รักแต่ส่วนดีของเขาเท่านั้น นั่นแหละ ความรักที่แท้จริง ว่าไหม?