เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องสั้นในวันที่อารมณ์สีเทา ㅡ♡sunnnook
2 ปี 11 เดือน
  • : คุณ

    : ว่า?

    : เราคบกันมานานเท่าไหร่แล้วนะ?

    : หลอกถามปะเนี่ย เดือนหน้าก็ 3 ปีแล้ว จำได้หน่า

    : แล้วแพลนในอนาคตของคุณเป็นยังไงบ้าง

    : เดี๋ยวกินข้าวเที่ยง ตอนเย็นก็ออกไปหาเพื่อน

    : ตลกเนอะ

    : ล้อเล่นน่า อยากให้เธอยิ้มไง

    อ่ะ ไหนลองเล่าแพลนของเธอมาดิ้

    : ตอนนี้หน้าที่การงานเราก็โอเคแล้ว เราอยากมีครอบครัว มีบ้านที่ปลูกต้นไม้ไว้เยอะๆ ตรงหน้าต่างห้องนอนต้องมีกระบองเพชรด้วยนะ แล้วก็มีกิจการเล็กๆของตัวเองอะไรประมาณนี้

    : โห นี่คิดมาตั้งแต่เกิดเลยปะ

    : ก็ดีกว่าไม่คิดอะไรเลยแบบคนแถวนี้

    : แพลนเราไม่ละเอียดเท่าเธอหรอก แต่มีเธออยู่ในนั้นแน่ๆ


    .


    : เปลี่ยนเพลงอีกแล้ว ทำไมไม่ฟังให้จบเป็นเพลงๆไป

    : ก็เบื่อแล้ว อยากฟังแค่ครึ่งเพลง

    : นี่กวนปะ

    : จริงๆ

    : เพลงนี้อย่าเปลี่ยนนะ ชอบ

    : ถามจริง ฟังเพลงเดิมซ้ำๆเกือบทั้งวันนี่ไม่เบื่อบ้างเหรอ

    : ก็ตอนนี้มันชอบอ่ะ พรุ่งนี้อาจจะไม่ชอบแล้วก็ได้ เรื่องแบบนี้มันไม่มีเหตุผลหรอก

    : …

    : นี่คุณ

    : ว่า

    : สัญญาได้มั้ย ถ้าเบื่อกันแล้วคุณจะบอกเราตรงๆ

    : โห นางเอกหนังมากๆ

    : เห้ย เราจริงจัง ก็คุณเป็นคนขี้เบื่อ

    : ฟังนะ 2 ปี 11 เดือนที่ผ่านมาเราไม่เคยเบื่อเธอเลย อันนี้พอจะยืนยันได้มั้ย

    : จริงๆก็พูดไปงั้นแหละ เราไม่ปล่อยคุณไปไหนแน่ๆ ฮ่าๆ


    .

    : ช่วงนี้โทรมาดึกจัง เพิ่งเลิกงานเหรอ?

    : ใช่ โปรเจ็คเต็มไปหมดเลย ไหนจะรับจ็อบเพิ่มอีก

    : ทำงานเหมือนเป็นหนี้อ่ะคุณ

    : ก็เพื่อเธอทั้งนั้นแหละ

    : จริงๆคือเป็นห่วงไง

    : รู้ ผ่านช่วงนี้ไปจะไม่รับงานเยอะแล้ว


    .

    เช้าวันรุ่งขึ้น

    หน้าประตูห้องของฉัน

    ฉันพบคุณ ต้นกระบองเพชร และแหวนเรียบๆอีก 1 วง


    : ยิ้มอะไรขนาดนั้น เรายังไม่ได้พูดอะไรเลย :D

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in