ชีวิตฝึกงานที่ห้องสมุดเพิ่งผ่านมาได้ 2 วัน เราก็กำลังจะได้พบกับงานใหม่ที่พี่ ๆ ที่ดรุณฯ มอบหมายให้เราได้ทำ งานนั้นก็คือ คือ คือ "โลกนิทานแสนสนุกกับพี่ดรุณ" เป็นกิจกรรมที่จะจัดทุกวันเสาร์ช่วงสาย ๆ ประมาณ 11.00 น. ปกติวันเสาร์จะมีเด็ก ๆ มาฟังนิทานกันอยู่เกือบทุกมุมของสนามหญ้าของห้องสมุด แต่วันนี้มีเพียงแค่พี่ ๆ สองคน เรากับเพื่อนอีกสองคนเท่านั้นที่นั่งอ่านนิทานกันที่สนามหญ้า ที่เป็นแบบนี้เพราะช่วงนี้สถานการณ์ COVID-19 ยังทำให้เราจัดกิจกรรมไม่ได้ พวกเราเลยต้องอัดวิดีโอเล่านิทานลงเพจ Facebook กันไปก่อน 

เรื่องแรกที่เราเล่าคือเรื่อง เมี้ยว ของ ทัตสึยะ มิยานิชิ พี่กับพวกเราผลัดกันเล่าคนละเรื่อง แล้วบ่ายในวันเดียวกันพี่ก็ลงวิดีโอนีี้ซึ่งเราก็สามารถไปดูตัวเองย้อนหลังได้ตลอดเวลา (แต่เราคงไม่อยากดูตัวเองตลอดเวลาหรอก) 

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ในวันเสาร์ถัดมา พี่ก็ให้เรากับเพื่อนช่วยกันเล่านิทาน เสาร์นี้เป็นโอกาสที่ดีมากเพราะทางห้องสมุดทดลองกลับมาจัดกิจกรรมนี้แล้วก็เชิญเด็ก ๆ มาฟังนิทานกันที่ห้องสมุด แต่แน่นอนว่าเราก็ต้องเว้นระยะห่างระหว่างเด็ก ๆ ด้วยเหมือนกัน เราดีใจมากที่เด็ก ๆ มีส่วนร่วมเวลาเราเล่านิทานให้ฟัง เวลาเราชี้รูปในหนังสือนิทานแล้วถามว่าอะไร ก็จะมีเด็กที่ชะเง้อหน้ามาดูใกล้ ๆ บ้าง บางคนอยากตอบแต่ก็เขินเหลือเกินเลยหันไปตอบแม่แทนบ้าง บางคนอ่านเรื่องนี้หลายรอบแล้วเพราะเป็นเล่มโปรดเขาก็เลยจะเดาเรื่องได้หมดเลยก็มีเหมือนกัน สัปดาห์แรกของการทดลองจัดกิจกรรมเราได้พลังจากเด็ก ๆ เยอะมากเวลาอ่านนิทาน ครั้งแรกที่เราอ่านเรื่อง เมี้ยว เราตื่นเต้นมาก เสียงตัวเองก็สั่น มือไม้ก็สั่นวุ่นวายไปหมด ยิ่งรู้ว่าต้องอัดเป็นวิดีโอด้วยก็ยิ่งไปกันใหญ่ เราไม่รู้ว่าจะใช้น้ำเสียงแบบไหนดี ไม่รู้ว่าตรงนี้อารมณ์ต้องประมาณไหน แต่พอเจอเด็ก ๆ มันเหมือนบรรยากาศมันพาไป เรารู้สึกว่าได้เล่านิทานจริง ๆ ไม่ใช่แค่ได้อ่านไปตามตัวหนังสือเฉย ๆ 

ในวันเสาร์ของหลายสัปดาห์ต่อมา พี่ให้เรากับเพื่อนอ่านกันคนละ 2 เรื่อง เรื่องหนึ่งจะลงเป็นวิดีโอและเรื่องหนึ่งสำหรับอ่านให้เด็ก ๆ ที่มาฟังนิทานในวันเสาร์ฟัง เด็ก ๆ ที่มาฟังก็มากันเยอะขึ้น เยอะขึ้นทุกสัปดาห์ มีคุณพ่อคุณแม่หลายคนเดินทางมาจากที่ไกล ๆ เพื่อมาใช้เวลาครอบครัวกันที่ห้องสมุดแห่งนี้ เป็นวันที่ห้องสมุดคึกคักและเต็มไปด้วยเสียงของเด็ก ๆ 

เห็นน้อง ๆ หลายคนตั้งใจฟังนิทานขนาดนี้ เราเองก็อยากให้เขาได้หอบเอาความสนุกกลับบ้านไปด้วย จากนี้เราก็เลยจะตั้งใจฝึกซ้อมเล่านิทานต่อไป เราอาจจะยังเล่าไม่ค่อยเก่งมากเพราะฉะนั้นจะทำให้ดีที่สุดในครั้งถัด ๆ ไป สู้สู้