ผมตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกสบายตัวขึ้น อาจเพราะว่าร่างกายได้พักผ่อน อาการไข้ก็เริ่มจะจางลงไปบ้างแล้ว สิ่งแรกที่เห็นเมื่อตื่นคือหน้าอกที่กำลังกระเพื่อมตามจังหวะหายใจของแปง อีกฝ่ายกำลังหลับใหล ผมไม่รู้ว่าตัวเองใช้เวลานานเท่าไหร่ในการจ้องมองและพินิจพิจารณาใบหน้ายามหลับของเขา กว่าจะรู้ตัวว่าเสียงลมหายใจของเขาทำให้ใจสั่นแค่ไหน ผมก็หลับตาลง ซุกหน้าที่อกของเขา แล้วอีกครั้ง กว่าผมจะรู้ว่าอกและอ้อมกอดอบอุ่นของเขาทำให้ใบหน้าร้อนผ่าวแค่ไหน
        ผมค่อยๆเอื้อมมือไปโอบอีกฝ่ายกลับ พยายามจะทำมันอย่างเงียบเชียบที่สุดเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว แต่ไม่รู้ว่าเพราะไข้หรือลมหนาวจากสายฝน ผมถึงรู้สึกว่าแปงตัวอุ่นมากกว่าปกติ ไออุ่นนั้นมันเรียกร้องให้ผมกระชับกอดและหนุนหน้าแนบชิดกับอกของเขามากขึ้น ผมรู้สึกสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และรู้สึกปลอดภัยอย่างประหลาดราวกับจะไม่มีอะไรในโลกทำร้ายผมได้อีก 

       ผมแอบได้ยินเสียงหัวใจเต้นของอีกฝ่าย ผมคิดไปเองรึเปล่าว่ามันเต้นแรงเหมือนหัวใจของผมเลย
        ผมหงายหัวเพื่อสบตากับใบหน้าของแปงอีกครั้ง ผมจ้องใบหน้านั้นอยู่นาน ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ศีรษะของผมค่อยๆเอนเข้าใกล้อีกคนที่หลับไม่รู้เรื่อง จมูกของเราชนกันและริมฝีปากก็สัมผัสกันแผ่วเบา

       จุ๊บ

      มันเป็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ผมได้สติแล้วรีบหนีลงมาซุบหน้าที่อกแปงเหมือนเดิม พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

      หวังว่าจะแปงจะไม่รู้ตัวนะ
      ไม่หรอก หลับอยู่แบบนั้น
      ไม่ได้ตั้งใจซักหน่อย ...เมื่อกี้มันก็เป็นแค่แรงโน้มถ่วง เท่านั้นแหละ

        ผมรู้สึกได้ว่าคนในอ้อมแขนกำลังดิ้นดุ๊กดิ๊ก อันที่จริงผมไม่ใช่คนหลับสนิทอะไรขนาดนั้น พอมีบางอย่างเคลื่อนไหวก็ถูกปลุกให้ตื่นอย่างง่ายดาย ผมแสร้งทำเป็นหลับเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้ว่าผมตื่นอยู่ ผมจึงใช้เวลานั้นในการวิเคราะห์การกระทำของอีกฝ่ายจากเสียง ผมรู้สึกว่าลมหายใจของเขากระทบที่ใบหน้าของผม มันอยู่อย่างนั้นไม่เคลื่อนไหว ก่อนที่จะรู้สึกถึงหน้าของเขาที่ซุกลงอก

         เขิน...?

       ไม่ทันได้คิดต่อ เวฟเอื้อมมือมากอดผมกลับ เป็นครั้งแรกที่เวฟเป็นฝ่ายกอดทำให้ผมใจเต้นอย่างประหลาด หน้าของเขาอยู่ใกล้หัวใจของผมมากเกินไป จนผมกลัวว่าเขาจะรู้ว่าหัวใจของผมเต้นแรงแค่ไหน
        ลมหายใจของเวฟกระทบใบหน้าของผมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันใกล้มาก ...ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนจมูกของเราชนกัน

        จุ๊บ

        ทันทีที่ริมฝีปากนิ่มสัมผัสที่ปากผม เวฟขยับตัวเข้ามาซุกที่อกผมเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว แสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น อีกฝ่ายคงคิดว่าผมไม่รู้..
        ผมค่อยๆหรี่ตามองคนที่ซุกอยู่ในอก
        อา...หัวใจผมเต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมาให้รู้แล้วรู้รอด
       เวลาผ่านไปเนินนานแต่ใจของผมก็ไม่ยอมสงบลง จนได้ยินหายใจสม่ำเสมอของอีกฝ่าย ผมจึงแน่ใจว่าเวฟหลับไปแล้ว
       ผมยืนหน้าเข้าไปใกล้อีกคน ประทับริมฝีปากของผมที่ริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา นุ่มนวลเหมือนที่เขาทำกับผม

        หวังว่าเวฟจะไม่รู้ตัวนะ...