บัดนี้บนสวรรค์เหลือเทพบรรพกาลอยู่เพียงสี่องค์ สามองค์แรก เป็นเทพอันเที่ยงแท้ มีเพียงองค์สุดท้าย...ที่เล่าขานกันว่า แม้เปลือกนอกจะกอปรด้วยเกียรติยศ แต่แท้จริงแล้วกลับอ้างว้างเดียวดายอย่างที่สุด ทว่า...ทั่วสามพิภพแปดดินแดน นอกจากเทพบรรพกาลทั้งสามแล้ว สรรพชีวิตทั้งหลายไม่เว้นแม้แต่เทพเซียน ก็ยังต้องก้มกายเรียกขาน "นาง" ด้วยความเคารพและยามใดที่แม้แต่เทพบรรพการทั้งสามยังต้องค้อมเอวแสดงความเคารพ "นาง" เมื่อนั้นจึงจะเป็นจุดกำเนิดของเรื่องราวที่แท้จริง

"ข้าถือกำเนิดจากทะเลอุดร ไร้ห่วงกังวล ท่องไปทั่วตามลำพัง โฮ่วฉือ ข้าจะถือสิ่งนี้เป็นคำมั่น สามภพหกภูมิ เก้าทวีปแปดดินแดน ข้าจะขออยู่ร่วมภพชาติกับท่าน" - มู่ชิง

เรื่องนี้สี่เล่มจบเนอะคะ ปกเรื่องนี้คือดึงดูดเรามาก โดยเฉพาะปกเล่มหนึ่ง เราชอบมากๆเลยค่ะ รู้สึกว่าสวย มีคลาส 5555555 ไม่เลอะ ไลน์นี้ของสยามอินเตอร์ทำปกไม่แย่นะ เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ปกแนวเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆเหมือนเรื่องทั่วไปของสยามด้วย ก็เลยปลื้มมากๆค่ะ กล่องก็ทำสวยแข็งแรงผิดปกติ (ปรบมืออออ) ปกติสยามบ็อกอ่อนจะตายอะ

มีในครอบครองมานาน แล้วก็ดองมานานมากกก กว่าจะได้อ่านก็คือบิ้วอารมณ์ตัวเองไม่ขึ้นสักที คิดว่าไม่อยากอ่านแนวเทพเซียนมานานมากเพราะว่าไม่อยากอ่านอะไรหนักๆน่ะค่ะ ดราม่าแนวเทพเซียนทีไรหนักหนาสาหัสทุกที (แต่มีนักเขียนในดวงใจเป็นจิ่วลู่เฟยเซียง เอ้ะ ยังไงของเธอ)

ก็คือเล่มนี้คิดว่าคนที่อ่านแนวเทพเซียนมาเยอะๆอาจจะคุ้นเคยกับบรรพสวรรค์ มหันตภัยหุนตุ้นกันบ้าง เพราะปกติแล้วก็จะมีพูดถึงอยู่บ่อยๆใช่ไหมล่ะค่ะ แต่เนื้อเรื่องแนวเทพเซียนส่วนมากจะดำเนินเรื่องโดยผ่านมหันตภัยหุนตุ้นไปนานมากแล้ว คนที่สูงสุดในสวรรค์ก็จะเป็นเทียนตี้

แต่เรื่องนี้ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ

เรื่องนี้มีตัวดำเนินเรื่องทุกคนเป็นเทพบรรพกาล เหมือนที่เราคงเดาได้จากชื่อเรื่องภาษาจีน ซ่างกู่เจี้ย ว่าต้องเป็นเรื่องของซ่างกู่แน่ๆใช่ไหมล่ะค่ะ ก็ใช่ค่ะ เป็นเรื่องของบรรดาเทพบรรพกาลที่ควรจะแตกดับไปนานแล้ว แต่กลับโผล่มาใหม่พร้อมกับบรรดาความรักความแค้นเมื่อหกหมื่นปีที่แล้วค่ะ เพราะฉะนั้นเทพชั้นสูงแบบเทียนตี้ เทียนโฮ่ว หรือตงหัว ก็จะต้องมาก้มหัวปลกๆให้กับบรรดาเทพบรรพกาลเหล่านี้แน่นอนค่ะ

เนื้อเรื่องก็เรียกว่าอืมมมม ค่อนข้างมีหักมุมนะ เพราะว่าวามปากหนักของพระเอก ไป๋เจวี๋ยของเรานั่นเอง แต่คิดว่าพระเอกแบบไป๋เจวี๋ยจะเป็นพระเอกที่แบบจะรู้สึกหงุดหงิดใส่ แต่เมื่อเนื้อเรื่องคลี่คลายออกมาก็จะรู้สึกว่าให้อภัยก็ได้ แต่ก็ยังหงุดหงิดนิดๆอยู่ดี (เราเป็นอย่างนั้นน่ะค่ะ)

เรื่องนี้มีไป๋เจวี๋ยเป็นพระเอก เทียนฉี่เป็นพระรอง ซ่างกู่เป็นนางเอก แต่เราว่ายากมากที่จะลงเรือผิด แบบอย่างตอนป่าท้อเราเคยลงเรือผิด เพราะนึกว่ามอเยวียนกับพระเอกคือคนเดียวกัน แต่เรื่องนี้ยากมาก เราว่ามันค่อนข้างปักธงแต่แรก แล้วพระรองก็ไม่ได้บทเยอะเบอร์นั้น แต่พระรองน่ารักนะคะ

เนื้อเรื่องเรียกได้ว่าค่อนข้างดราม่า แต่ไม่บีบคั้นนะ แบบมันยังไม่ถึงขั้นที่แบบรู้สึกว่าน้ำตาจะไหล เป็นบทบีบน้ำตา มีช่วงที่เราน้ำตาไหลเหมือนกัน แต่เป็นตอนของอาฉี่ คือแบบเป็นเด็กที่รู้ความมากจนอาเจ้อ่านแล้วเสียใจแทนน่ะลูก

แล้วก็เนื้อเรื่องโรแมนติกมาก ยิ่งเฉลยปมออกมาแล้วคือ โรแมนติกทีเดียว พระเอกรักนางเอกมาก แต่ว่าโรแมนติกก็เรื่องนึง สวีทก็เรื่องนึง คือมันแทบไม่มีฉากสวีทเลยอะ 5555555 แต่ก็รับรู้ได้แหละว่าเค้ารักกันมาก

"เพื่อนางแล้ว แม้มีผู้คนหมื่นพันมากั้นขวาง ข้ายังคงจะฝ่าไป" - ไป๋เจวี๋ย

อยากให้มีตอนพิเศษหลังจากไป๋เจวี๋ยกลับมาในตอนสุดท้ายแล้วอะ อยากเห็นตอนพิเศษเต็มๆหลังจากนั้น อันนี้ตอนพิเศษกลับเป็นเรื่องที่ย้อนอดีตกลบไปทั้งนั้นเลย

สรุปก็คือค่อนข้างชอบ คิดว่าใกล้เคียงกับป่าท้อมากกว่าจิ่วลู่ แต่เราชอบมากกว่าป่าท้อนะ รู้สึกว่ามันไม่งี่เง่าเท่าป่าท้ออะ ป่าท้อช่วงท้ายๆรู้สึกว่างี่เง่าม้ากก แถมไทม์สคิปจนชวนหงุดหงิด แต่เรื่องนี้ไม่ค่อยเป็นอย่างนั้น ก็แนะนำค่ะ สนุกดี

ปล.รออ่านคู่เทียนฉี่กับเทพจันทรา คือดูจากตอนพิเศษมันจะมีภาคต่อใช่มั้ยนะ 55555 จะมีการเอาเข้ามาแปลมั้ยน่ะ