วันนี้ฉันอยากเขียนถึงผู้หญิงตัวเล็กที่อบอุ่น อ่อนโยน ใจสู้และจิตใจดีที่สุดในโลกของฉัน นั้นคือ คุณย่าของฉันเอง 

ย่าในวัยเด็กของฉัน...คือผู้หญิงตัวเล็กที่ผอมบาง และมีนัยตากลมสวย ย่าเป็นผู้หญิงที่อบอุ่นที่สุด เพราะเวลาที่เราไปนอนบ้านย่า เรากับพี่ชายจะแย่งกันนอนกอดย่าและเล่นน้มนมย่าไปด้วย ระหว่างที่นอนอยู่เรากับพี่ชายก็จะชอบเถียงกันว่า ย่ารักเรามากกว่า พี่ชายก็จะบอก ย่ารักพี่มากกว่า ระหว่างที่ทะเลาะกันเราก็จะเอามือพี่ชายออกไม่ให้กอด สลับกันไปมา จนย่าต้องบอก ย่ารักเท่ากันนั้นแระ ทุกคืนเป็นอย่างนี้แล้วเรากับพี่ชายก็นอนหลับไปในอ้อมกอดของย่าทุกคืน อบอุ่นมั๊ยหล่ะ? 

ย่าเรามีอาชีพทำนา ทำสวน วันไหนที่ไปนอนบ้านย่าตื่นเช้ามากินข้าว กับข้าวบ้านย่าของเราถ้าเทียบกันก็จะไม่ได้หวือหวาแบบบ้านยาย บ้านยายก็จะหมูสามชั้นพะโล้ ต้มไก่ขมิ้นใส่ฟัก ต้มยำกุ้ง... แต่สำหรับบ้านย่ากับข้าวที่เราได้กินเป็นประจำคือ น้ำพริกกะปิ กุ้งตัวเล็กยำใส่มะขาม ปลาทอดตัวเล็กที่ยกยอได้จากคลองใกล้บ้าน นั้นคือกับข้าวที่เรากินที่บ้านย่า ถึงจะเป็นกับข้าวที่ธรรมดาแต่มันก็อร่อยที่สุดถ้าได้กินกับย่าที่เรารักและแสนอบอุ่นของเรา ???ย่าหรือไมโครเวฟเนี๊ยะ!!!?? กินข้าวเสร็จ ย่าก็จะชวนเราเดินไปตามท้องนา ที่นาของย่าจะมีกระท่อมเล็กๆเอาไว้พักผ่อน เป็นกระท่อมที่อยู่กลางบ่อน้ำ เรากับพี่ก็จะไปรอย่าทำสวนทำนาอยู่ตรงนั้น ขณะที่เขียนอยู่นี้ แค่เราคิดย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้นมันยังทำให้เรารู้สึกมีความสุขและยิ้มได้เสมอ 

ย่าเราเป็นคนพูดน้อย ยิ้มง่าย เวลาที่เราไปไหนกับย่าก็จะมีแต่คนบอกว่าสองคนย่าหลานนี่หน้าเหมือนกันเลย เรียกได้ว่าสำเนาถูกต้อง???เราก็แต่ได้ยิ้มอยู่ในใจ เพราะเวลาไปไหนใครก็ชอบชมว่าตอนสมัยสาวๆย่าเราสวย ??? สรุปที่ยิ้มนี่คิดว่าแสดงว่าเค้าชมว่าเราสวย ????


เมื่อปีใหม่เราไปสวัสดีปีใหม่ย่า ช่วงหลังๆมาตั้งแต่ไม่สบายต้องไปหาหมอบ่อย นานๆสักทีจะได้ไปเยี่ยมย่า ไปแต่ละครั้งย่าจะมีน้ำตาอวดเราเสมอ เพราะแกสงสารที่เราไม่สบาย ป้าเราบอกว่าทุกครั้งที่มีคนไปเยี่ยมแกก็จะพูดถึงเราเสมอแล้วก็ร้องไห้ แต่ครั้งนี้ไปหาย่าไม่ร้องไห้แระ เพราะย่าเห็นว่าเราอ้วนท้วนสมบูรณ์ ?? ย่าพูดว่า (ภาษาใต้) "กินข้าวได้เห้อ สมบูรณ์จังแล้ว แลขาๆน่าอิเดินได้" ย๊าาาาาาาาาาแรงๆๆๆ ขนาดขาไม่ได้รับประกันว่าจะเดินได้น๊าาาาา??? แล้วย่าก็หัวเราะ ระหว่างที่นั่งคุยไปเราก็บีบนวดให้ย่า สังเกตได้ว่า ย่ามีกระตามผิวหนังเพิ่มขึ้นนั้นคือแสดงว่าย่าแก่ขึ้น และผิวหนังที่เหี่ยวย่น แต่มีสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นนจนเราตกใจคือ มือย่านุ่มขึ้นมากๆและไม่แข็งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ทำไมเราถึงตกใจ เพราะนั้นแสดงให้เห็นว่าย่าไม่ได้ทำงานหนักเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ย่าเราเป็นลูกสาวชาวนา ย่าเราไม่ได้เรียนหนังสือ ย่าเราเขียนหนังสือไม่ได้ อ่านหนังสือไม่ออก เพราะทวดไม่ให้เรียนหนังสือ ให้แต่ลูกผู้ชายเรียนหนังสือ แล้วให้ลูกผู้หญิงมาทำงานส่งพี่-น้องเรียน เราบีบมือย่าแล้วพูดด้วยความตกใจ
F : เห้ย!!!ย่า มือย่าไม่แข็งแล้ว นิ่มขึ้นด้วย ?
ย่า : ไม่ได้ทำอะไรแล้วมันก็ไม่แข็งแหละ ?
F : ดีจังเลย เมื่อก่อนจำได้มือย่าแข็ง นิ้วนี้ดัดงอไปข้างหลังไม่ได้เลย เดี๋ยวนี้เป็นคุณนายแล้วนะไม่ต้องทำงานแล้ว
แล้วย่ากับเราก็หัวเราะกัน???


นี่แหละย่าของฉัน ผู้หญิงที่อบอุ่น พูดไม่เก่ง ตามใจหลานทุกอย่าง ทำงานหนักอดทนเพื่อส่งลูกให้ได้เรียนหนังสือทุกคน เราไม่เคยได้ยินย่าบ่นเลยว่าเหนื่อยที่ต้องทำงานหนักส่งลูกเรียนหนังสือ เพราะผลของการที่ย่าทำงานหนัก ลูกย่าทุกคนเป็นนักเรียนทุนเรียนดีทุกคน
.
แค่นี้แระที่ฉันอยากอวดย่า ย่าของฉันน่ารักที่สุดในโลก?? #อบอุ่นยิ่งกว่าไมโครเวฟก็ย่าฉันนี่แระ
.
#fernerydiary