‘องครักษ์ นักฆ่า หรือพ่อครัว มิเห็นต่างกันตรงไหน

ในเมื่อของติดกายล้วนมีคมเหมือนกัน’

‘จิ้นหยาง’ เด็กชายชาวซงหนูที่จับพลัดจับผลูมาอยู่บนแผ่นดินต้าหลิว

เมื่อเติบใหญ่เขากลายเป็นองครักษ์ลับพิทักษ์ฮ่องเต้

เพราะสัญญานำพาให้ฟื้นคืนจากความตายจนได้กลับมาในร่างใหม่

เขาจึงตั้งปณิธานว่าจะหลีกหนีจากวังวนความวุ่นวายแห่งวังหลวงไปให้ไกล

แต่เหมือนชะตาของเขาจะผูกติดกับราชสำนักไม่เสื่อมคลาย

ไม่ใช่ฮ่องเต้... ก็องค์ชาย

ไม่ใช่องค์ชาย... ก็ขุนนาง

ว่าแต่ ‘หวังรุ่ยเสวียน’ ผู้งามบาดใจนี้เป็นขุนนางที่มีความเป็นมาอย่างไรกันแน่

เรื่องนี้คือ เราได้ยินมาตั้งแต่ช่วงที่เขียนลงในเนตแล้ว แล้วก็มาได้ยินอีกทีตอนที่มีประเด็น

เรื่องนี้ถ้าตัดสินจากชื่อเรื่อง หน้าปก หรือแม้กระทั่งการอ่านช่วงบทแรกๆ ก็คงไม่รู้สึกเลยว่า มู้ดรวมๆของเรื่องมันจะหนักหน่วงขนาดนี้ นับว่าเป็นเรื่องที่วางพลอตมาได้เข้มข้นพอสมควร ตัวพระเอกนายเอกเองก็เป็นคนที่โหดเหี้ยมทั้งคู่ ไม่ได้มีใครที่เป็นคนดียอมวางมีดเลย แต่ก็เข้าใจทั้งคู่ก็มีเหตุผลซัพพอร์ตการกระทำของตัวเอง โดยเฉพาะตัวพระเอกเองถึงจะมีโมเมนต์ที่รู้สึกว่าโหดร้าย แต่ก็เข้าใจในฟีลลิ่งของพระเอกนะ เป็นตัวละครที่มาเพื่อล้างแค้นอย่างแท้จริง ส่วนตัวด้วยพลอตเราว่าโอเคเลยนะคะ สนุกดี มีความเข้มข้น โหดเหี้ยม พระเอกก็แก้แค้นได้อย่างสมใจ บทของพระนายก็เข้ากันได้ดี เราชอบซีนที่จิ้นหยางกับหวังรุ่ยเสวียนหนี แล้วหวังรุ่ยเสวียนได้รู้ความจริงว่าจิ้นหยางคนนี้ก็คือจิ้นหยางคนนั้น เป็นครั้งแรกอะ มันรู้สึกเลยว่าตัวตนของจิ้นหยางคนก่อนในใจของหวังรุ่ยเสวียนมีน้ำหนักมากจริงๆ มีน้ำหนักยิ่งกว่าใครๆทั้งนั้น

เรื่องนี้ถ้าพูดเฉพาะเนื้อเรื่องถือได้ว่าค่อนข้างสนุกเลยทีเดียวในสายตาเรา