ฉันเคยเชื่อมาตลอดว่าตัวเองจะไม่มีวันติดกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอันขาด
เชื่อว่าตัวเองจะมีสติมากพอที่จะอยู่กับสิ่งเหล่านั้น
และพร้อมจะเดินออกมาถ้าไม่โอเคกับมัน
แต่สิ่งที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้ ลบล้างสิ่งที่เคยเชื่อในตัวเองออกไปเกือบหมดเลย
ใช่
(1)
ติด อยู่กับความสัมพันธ์ที่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ที่เกิดขึ้นจากการกระทำของฉันเอง
เหมือนทิ้งตัวลงไปในทะเลที่ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าจะร่วงหล่นไปถึงก้นบึ้ง
ไม่ใช่ว่าไม่มีสติเลย ฉันรับรู้สิ่งที่เป็นไปและเกิดขึ้นรอบตัวฉัน
รู้ แต่เลือกที่จะหลับตาแล้วปล่อยให้จมลงไปแบบนั้น
เลือกที่จะเชิื่อว่ามันยังคงเย็นสบายดีในกระแสน้ำที่ไหลผ่านฉันอยู่ตอนนี้
เลือกที่จะมีความหวังว่า ฉันกำลังจมลงไปเพื่อที่จะได้ไปยังอีกสถานที่หนึ่งที่ฉันปรารถนา
ไม่ได้จมลงไปเพื่อแน่นิ่งอยู่ใต้ท้องทะเล
(2)
ติด กับความคิดที่วนเวียนซ้ำไปซ้ำมา
เป็นสิ่งที่ฉันปรุงแต่งจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น ตีความและเข้าใจในแบบของตัวเอง
ซึ่งมันไม่ได้เป็นความคิดที่ดีหรอก ออกจะแย่กับตัวเองด้วยซ้ำ
แต่ฉันหยุดมันตอนนี้ไม่ได้
เพราะในขณะที่ความคิดเหล่านั้นทำร้ายฉัน
ฉันยังคงรู้สึกเป็นสุขกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น
หวังให้ตัวเองอ่อนแอ
เพื่อที่เขาจะได้สนใจบ้าง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in