14:56

ครบ3สัปดาห์ที่อยู่นิวซีแลนด์มา ยังคงรักมากเหมือนเดิม มีอะไรใหม่ๆให้ไปเจออยู่ตลอดเลยยยยยย !

_________________

วันจันทร์ที่ผ่านมา
อย่างที่เราเคยเขียนๆไว้ตอนแรกๆว่าเรากำลังหาแฟลต/อพาร์ตเมนท์ใหม่ใกล้ๆโรงเรียนอยู่ ซึ่งเรากับรุ่นพี่ก็ตะลอนไปดูห้องที่นู่นที่นี่กันทุกวีค แต่วันจันทร์ที่นัดแล้วดันโดนเทซะงั้น นี่ก็เครียดๆกันว่าป่านนี้ยังไม่ได้คอนเฟิร์มที่พักเลย กลัวมากว่าจะไม่มีที่อยู่(ที่ถูกใจ)


แต่อยู่ดีๆ ตอนเย็นๆก็มีคนทักแชทเรามา ซึ่งเค้าคือคนที่เราเคยถามราคาแล้วแต่เราไม่สนใจเท่าไหร่ เค้าทักมาให้ราคาที่ดีกว่า แล้วชวนไปดูห้องวันพฤหัส ด้วยความใจง่าย เราก็ตอบตกลงไป นี่จึงเป็นความหวังใหม่ที่เกิดขึ้นแบบปุ้ปปั้ปมาก สรุปว่าวันนั้นเรียนไป คิดถึงที่อยู่ใหม่ไป 

วันอังคาร
ยูกะบอกว่าขอให้รีบกลับมากินดินเนอร์นะ ! ต้องกลับมานะ ! เพราะจะทำอาหารญี่ปุ่นให้กินอีกแล้ววว ! นี่ก็สัญญาดิบดีว่าแน่นอนนน จะรีบกลับไปช่วยทำด้วย ! 

แต่ ตอนบ่ายๆ พี่ที่นัดดูห้องเลื่อนนัดให้ บอกว่ามาดูวันนี้เลยก็ได้ นี่ก็ดีใจมากเพราะถ้าโอเคจะได้คอนเฟิร์มที่พัก ก็ชวนรุ่นพี่ไปดูห้องจ้าาา เดินไป20-30นาทีได้(กูเกิ้ลพาอ้อม) ไปดูห้องเสร็จสรรพ ข่าวดีคือชอบมาก เจอห้องสะอาด ราคาดี ใกล้ที่เรียน เจ้าของดูเป็นมิตร ก็โอเค คอนเฟิร์มเรียบร้อย ! เสร็จปุ๊ปกะชวนรุ่นพี่ไปสำรวจซุปเปอร์จีนแถวนั้น แต่ ! ในที่สุดก็นึกได้ว่าต้องรีบไปช่วยยูกะทำกับข้าวเย็นนี้โว้ยยยย ย!


สุดท้าย กลับไปถึงคือเตรียมตั้งโต๊ะละ โฮสแซวเล้ย ว่าไหนบอกจะช่วย กลับเลทนะยู แงงงงงง

แต่นาเบะอร่อยมากๆ ยูกะบอกทำง่าย เพราะยูกะซื้อซุปสำเร็จมา เฮ้อ การได้กินนาเบะในหน้าหนาวคือสวรรค์จริงๆนะ

เอ้อะ วันนั้นมีผลไม้แปลกตาเพิ่มมาที่บ้าน ก็เลยไปลองกิน มันคือ feijoa รสชาติเหมือนฝรั่ง แต่กลิ่นคือแปลกอ่า

หลังเลิกเรียนชวนเพื่อนไป Art gallery เพราะอยู่ไม่ไกลจาก Queen st. แล้วยูกะบอกว่าใช้บัตรนักเรียนเข้าฟรีได้ ซึ่งพอไปถึงก็ไม่ต้องเสียอะไรเลยจริงๆ เราไปถึงตอนใกล้จะปิดแล้ว มีเวลาชมประมาณ 1 ชั่วโมง เกือบทุกห้องจัดแสดงมีเจ้าหน้าที่เฝ้าอยู่ แล้วคือที่นี่ห้ามสะพายกระเป๋าเป้ เราก็ต้องปลดลงมาถือตลอดหนึ่งชั่วโมงเลย ฮือ แอบเมื่อยแขน 

เรารู้สึกว่าที่นี่แอบเดินง่ายกว่าหอศิลป์ คืองานแยกเป็นห้องๆ แต่ว่าทางเดินคือเชื่อมกันต่อไปเรื่อยๆมั้ง แล้วก็มี curator(คำนี้มะ) เดินอธิบายด้วย 

หลังจากนั้น เราก็ข้ามถนนไปสำรวจ Auckland library ที่ใครจะเข้าออกก็ได้ ! เพียงแต่ถ้าจะยืมหนังสือหรือสื่อใดๆต้องเป็นสมาชิก รู้สึกว่าต้องมีวีซ่านักเรียน หรืออายุไม่ต่ำกว่า 6เดือนมั้งไม่แน่ใจ ใครมา Auckland แล้วอยู่นานก็ไปสมัคร นี่ชอบมาก รู้สึกหนังสือเยอะ กว้าง คนเยอะด้วย ให้ฟีล TK park + หอกลาง(จุฬาฯ)ผสมกัน555555

วันนี้เราเจอเรื่องดีๆที่ธรรมดาม๊ากกก สำหรับคนที่นี่ 

คือตอนเช้านั่งบัสไปรร แล้วยูกะเห็นรุ้ง ! ก็หันไปดูกัน ซึ่งตอนแรกๆมันเป็นรุ้งจิ๋ว สั้นๆมาก แต่มันค่อยๆชัดขึ้นๆ ยาวขึ้นๆ แถมไปๆมาๆ มีรุ้ง 2 เส้นซะงั้นอ่า เรากับยูกะนี่อู้ว ว้าวกันในบัสเลย ในขณะที่คนอื่นหน้าตาเรียบเฉยมาก 

พอไปเล่าให้ครู ให้โฮสฟัง คนก็ยิ้มๆละบอกว่าที่นี่เห็นรุ้งได้ง่ายมากเลยนะยู เพราะเป็นประเทศที่มีแต่ฝนไง แฮ่ เขินเลย 

ตอนเลิกเรียนชวนเพื่อนไปลอง โฮต็อก แป้งแพนเค้กทอดของเกาหลี เราเคยกินแต่แบบหวาน เลยลองกินคาวมั่ง ที่นี่ 5$ เราลองไส้ Bacon & Cheese แล้วก็พบว่าอร่อยมากกก ชีสยืดๆร้อนๆ ตอนอากาศหนาวๆ ฟินเว่ออ 

พอกลับบ้านก็พบมื้อเย็นสุดอลังการ ดีใจมากก เพราะมะวานไม่อิ่ม และ แน่นอนว่าวันนี้โฮสผชทำ (ฮาาา)

ศุกร์นี้ชินยะ(เพื่อนคนญี่ปุ่น)มาชวนไปกินเลี้ยงส่งไบรอันที่ร้าน Daebak BBQ ใกล้ๆ Sky tower เรากับเพื่อนก็สองจิตสองใจเพราะกะจะไปวีคหน้า แต่ ! เออ ไปก็ไป55555 โหยหาบุฟเฟต์มากกก ! แล้วจ่ายแค่ 23$ เอง ! สรุปก็คือตกลงภายใน 5 นาที ทั้งที่ปากบอกว่าลังเล

แต่ว่าบุฟเฟต์ที่นี่ก็เฉยๆนะ พวกเครื่องเคียงไรงี้อ่ะ หมูหมักก็ไม่ได้ว้าวซ่า แต่ถ้าเน้นปริมาณก็โอเคได้อยู่ ส่วนตัวชอบโคชิแร ไม่ก็จินเส็งที่อโศกมากกว่า ฮือ คิดถึงบุฟเฟต์ที่ไทย คิดถึงบุฟแซลมอน 

อ่ะ ขอเปิดตัว ชินยะ หนุ่ม คุณลุงโอซาก้าอายุ 25ปี ที่วีคที่แล้วไปฟิชมาร์เก็ตกะเราและแก๊ง ตอนนั้นยังเจื่อนๆเกร็งๆอยู่ แต่ไปๆมาๆ พอวีคนี้ปุ๊ป ลุงแกปล่อยมุกทุกอย่างที่เล่นได้ ขำกระจุยกระจายมาก เป็นคุนลุงที่มีความภูมิใจในสายเลือดโอซาก้าสุดๆ บอกว่าตัวเองมีความตั้งใจทำตัวเป็นคนโอซาก้าเพื่อสร้างสีสันและเสียงหัวเราะให้เพื่อนๆ สุดท้ายเลยไม่มีใครเคารพนางเลยจ้า เลยมุกเล่นหัวไปเรื่อยเล้ย น่าสงสาร555555

คือหลังบุฟเฟต์ เพื่อนเราก็ชวนไปต่อของหวาน แต่ สรุปคือมีแค่ เรา ปลา แล้วก็ชินยะ ที่ไปต่อ คนอื่นหนีกลับหมดเล้ยยย ก็เดินหาร้านขนมกัน จนไปเจอร้านนี้ mellow ก็อร่อยดีแหละ แต่คงลองแค่ครั้งเดียวอ่า 

ซอฟครีมเค้าใส่อะไรไม่รู้ แต่มันไม่ใช่รสนมธรรมดาแน่ๆอ่ะ ก็กินได้ แต่ไม่ฟิน ฮือ 7.50เหรียญน้า งุ้ย

จะบอกว่าลุงชินยะมีความน่ารักมาก หลังกินขนมเสร็จ ก็เดินไปส่งเราแล้วก็ปลาที่ป้ายรถเมล์ของแต่ละคน พอนี่บอกว่าไปเองได้เกรงใจ นางก็บอกว่าไม่ได้ๆ ต้องไปส่ง นางอายุเยอะสุดต้องรับผิดชอบทุกคน 

อ่ะจากเหตุการณ์นี้ เราจะลบอายุให้หนึ่งปีเป็นรางวัล5555555

Greeeezzz ! เพื่อนปลาชวนไปชอปปิ้งที่ Dreessmart ,Onehunga 

คือโฮสปลาจะพาไปที่นั่น แล้วให้ชวนเพื่อนไปได้หนึ่งคน ดีใจมากที่ได้เป็นคนนั้นของปลาค่ะ 5555

ตอนแรกเราได้เวลา 2 ชั่วโมงในการชอปปิ้ง แต่สุดท้ายมันก็ไม่พอ เลยขออยู่ต่อแล้วจะกลับบ้านกันเอง เชื่อไหมว่าเราเดินกันตั้งแต่ 11โมงกว่าถึง สี่โมงกว่าๆ ลากเลือดมากกก พักกินข้าวแค่แปปเดียวเองอ่ะ รู้สึกผอมเลย 

แต่ที่ outlet ก็มีทั้งร้านแพงร้านถูก ร้านแพงคือราคาเซลล์แล้วก็ยังแพงอยู่ ร้านถูกคือตัวละ 7-30$ งี้ 

เราว่าถ้าใครมา auckland ละอยากชอปหลุดโลกก็นั่งรถไฟมาสถานี onehunga เป็นการละลายเงินและเวลาได้ดีมากๆๆๆอ่ะ 

อ่ะ ออกจากบ้านทุกวัน เอาให้ล้มละลายกลายเป็นคนไร้ฐานะไปเลยจ้า 

คือสัปดาห์ที่แล้วฝนมันตกหนักไง แผนการเดินตลาดนัด takapuna เลยล้มพังไม่เป็นท่า 

มาวันนี้อากาศดี๊ดี มันเลยเป็นภารกิจติดในใจว่าต้องไปให้ได้ ! ก็ชวนเพื่อนไปอีก อ่ะ ปลาก็มากับเราอีก ! ดีค่ะ อิอิ

โอ้ย พอไปถึงคือชอบมากก อากาศดี คนเยอะ ร้านเยอะ ของก็ถูก นี่ดิ่งไปซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งก่อนเลย เพราะปลาไปถึงก่อนละแนะนำ ก็หายคิดถึงอาหารไทยไปได้เปราะหนึ่งเลยจ้า 

หลังจากนั้นก็หิ้วของกินไปเดินที่บีชใกล้ๆ เจอคนพายเรือจิ๋วเหรอ คล้ายๆแคนนู(?)อ่า เต็มหาดไปหมดเลย มีเด็กๆวิ่งเล่นที่สวน มีคนพาน้องหมามาเต็มหาดแบบ แทบจะเห็นหมาทุกสายพันธุ์ที่หาดนั้น อากาศดีจริงๆ ! 

พอเสร็จจากหาด เราก็ยังไม่เหนื่อย มีความเดินไปสวนสาธารณะใกล้ๆเพื่อดู Lake Pupuke สวนที่เราไปคือ Killarney Park มีห่านหงเป็ดด้วย มีสะพานสั้นๆยื่นไปใน lake ด้วย เอาเป็นว่าสวนที่นี่ดีจริงๆเลย ! 

วันนี้เราแฮปปี้มาก พอมาคิดๆดู มันเพราะในหนึ่งวันมันเต็มไปด้วยเรื่องดีๆ สิ่งดีๆ ถ้าเทียบกับตอนอยู่ไทย เราชอบใช้ชีวิตแบบนอนตื่นสาย หมกอยู่ในคอนโด ดูซีรีย์อ่านนิยายไปเรื่อยๆ วันๆแทบไม่พบเจอผู้คน กลับกันกับชีวิตที่นี่ เราออกจากบ้านแทบทุกวัน ถ้าบังเอิญสบตากับใครก็ยิ้มให้ และง่ายมากเลยที่จะได้รับคำทักทายน่ารักๆกลับมา 

แถมเมื่อเช้าเราออกจากบ้านเจ็ดโมงนิดๆเพื่อไปรอดูพระอาทิตย์ขึ้น ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกันว่าสามารถตื่นก่อนพระอาทิตย์ได้ ฮ่าๆๆ 

พอเขียนไปด้วย ย้อนนึกถึงไปด้วยมันก็ยิ่งทำให้เราจำอะไรๆได้นานยิ่งขึ้น 

ต้องขอบคุณที่โปรเน็ตมือถือนิวซีแลนด์มันจำกัดมากๆ จนแทบไม่ใช้โทรศัพท์เวลาอยู่ข้างนอก (TT)

กลายเป็นว่า เราจำดีเทลเล็กๆได้ อย่างเช่น เมื่อเช้าคนที่กำลังวิ่งที่หาดพูดอะไรกับเรา เราก็จำได้เป็นประโยคเลย 55555 น่ารักดี 

รอลุ้นนะว่าดินเนอร์วันนี้จะเป็นอะไร !