1. ดวงใจคำนึง (เว่ยเซียงซือ, จิงอู๋เหิน)

2. ดวงใจเคียงกัน (ฉู่เฉิงเฉิง, ซุนอู๋จี้)

3. ดวงใจค้นรัก (องค์หนิงเยียน, เฮยหลัวซา)

4. ดวงใจคอยคู่ (องค์หญิงจิ่นเฟิ่ง, มู่หรงเปี๋ยเยวี่ย)

หนึ่งสตรีงดงามเฉิดฉัน รอยยิ้มอ่อนโยนพิสุทธิ์สดใส ยามอยู่ใกล้ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ท่ามกลางแสงตะวัน อบอุ่นไปถึงใจ

หนึ่งบุรุษรูปงาม หล่อเหลางามสง่า หากในดวงตามีแต่ความเย็นชา ให้ความรู้สึกโดดเดี่ยวเหนือผู้ใดในใต้หล้า ไม่ว่าผู้ใดล้วนหวาดกลัวความอำมหิตของเขา

พบกันครั้งแรก เขาขับไล่ให้นาง ‘ไสหัวไป’ คิดลงมือจบชีวิตนาง ก่อนจากกันยังบีบบังคับให้นางกินยาพิษร้ายแรง พบกันครั้งที่สอง เขาลงมือสังหารนาง เพื่อให้นางพ้นความทรมานจากยาพิษของเขา แต่...เหตุใดดวงใจนางจึงมีแต่ความคำนึงหา เพื่อเขาแล้ว ต่อให้นางรับปากต้องถูกไฟแผดเผา ตกนรกหมกไหม้ นางก็ยินยอม...

เรื่องนี้ก็ค่อนข้างเก่าแล้วเหมือนกันค่ะ เราไม่เคยอ่านงานของคนเขียนคนนี้มาก่อนเลยค่ะ เล่มนี้เป็นเล่มแรก ต้องบอกว่าอ่านแบบไม่ได้คิดอะไรมาก คืออ่านฆ่าเวลาตอนเป่าผม เห็นมันเล่มเดียวจบน่ะ พอเป่าผมเสร็จก็น่าจะอ่านจบพอดีอะไรทำนองนี้ แต่มันดีกว่าที่คิดมากเลยค่ะ

เราคิดว่าสนุกกว่ามาตรฐานมากกว่ารักไปไกลมากเลย คือเนื้อเรื่องเข้มข้นมาก พลอตเป็นเส้นตรงนั่นแหละค่อนข้างเรียบง่ายแบบเดาออกง่าย คือมันแค่ 200 หน้าเอง แต่ใน 200 หน้านั้นก็อัดมาเต็มมาก คือนางเอกเป็นศิษย์ของสำนักหนึ่ง ศิษย์พี่ใหญ่ของนางเอกแอบหลงรักนางเอกอยู่ ตัวนางเอกกับศิษย์น้องหญิงเดินทางไปเที่ยวเล่น หลงทางไปในเขา เจอกับพระเอกที่ดีดพิณอยู่แล้วก็ใช้ชีวิตกับพ่อบุญธรรมที่ป่วย พระเอกบังคับให้นางเอกกินยาพิษเพื่อรักษาความลับเรื่องที่อยู่ หลังจากนั้นนางเอกก็กลับมาที่เขาอีกครั้ง สองคนนี้ก็รักกัน ก่อนที่เนื้อเรื่องจะเริ่มเปิดปมออกมา คนที่ฆ่าครอบครัวนางเอกก็คือพ่อบุญธรรม ส่วนศิษย์พี่ใหญ่ก็เริ่มคลั่งพาคนมาถล่มภูเขา นางเอกต้องฆ่าพ่อบุญธรรมของพระเอกเพื่อปลดกระบี่ที่ฝังเอาไว้ พระเอกเกลียดนางเอกจากเรื่องนี้ก็เลยทิ้งไป นางเอกก็กลับสำนักไปถูกศิษย์พี่ใหญ่ทารุณต่างๆนานา แต่สุดท้ายผ่านไปนานอยู่พระเอกก็กลับมาช่วย คือแบบรู้สึกว่าฉากดราม่าทำได้บีบหัวใจดีสำหรับนิยายความยาวเท่านี้

ฉากที่คาดไม่ถึงก็คือ ฉากที่ศิษย์พี่ใหญ่ฆ่าอาจารย์เจ้าสำนักอะ แบบไม่คาดคิดเลย

สรุปว่าค่อนข้างสนุกเกินความคาดหมายค่ะ ชอบเลยแหละ