โศกนาฏกรรมในอดีตทำให้ ‘เหยียนจิ่วเจี้ย’ ใช้ชีวิตเสเพลไปวันๆ มอมเมาตนเองให้ลืมเลือนความทุกข์ด้วยฤทธิ์สุรา

บรรดาศักดิ์ท่านอ๋องที่สืบทอดต่อจากบิดาก็ไม่คิดจะเชิดชูรักษาด้วยไม่เห็นความสำคัญ แต่น่าเศร้าที่ดูเหมือนว่าสวรรค์จะไม่ยอมตามใจเขา เพราะขนาดเขาตั้งใจว่าจะทำตนเป็นผีสุรา กลับไม่มีสุราชนิดใดทำให้เขาเมามายได้เลย

จะมีก็เพียงสุราดอกท้อเมามายที่ ‘เสิ่นหลิงเฟย’ เป็นผู้หมักเท่านั้นที่ดูจะตรงตามเงื่อนไข แต่เอ๊ะ! เหตุไฉนยิ่งเขาได้พบหน้านางมากเท่าไร เขาก็ยิ่งไม่สนใจเรื่องการดื่มสุรา กลับนึกอยากจะลอง ‘เมารัก’ ดูสักคราแทนเล่า!

ดูเหมือนงานจั้นชิงที่เราเคยรีวิวไว้มีแค่เรื่องเดียว คือ ห้วงเสน่หา นอกนั้นก็หาไม่เจอเลยค่ะ จริงๆก็จำห้วงเสน่หาไม่ได้แล้วด้วย แต่ดูวันที่ที่รีวิวแล้ว เรารีวิวห้วงเสน่หาไว้เมื่อเดือนที่แล้วเอง จำไม่ได้แล้วซะอย่างนั้น (ฮา)

เรื่องนี้เป็นมากกว่ารัก เล่มเดียวจบ ก็สไตล์มากกว่ารักแนวนี้ค่ะ ที่จะไม่ซับซ้อน พลอตค่อนข้างเป็นเส้นตรง เดาง่าย เหมาะกับการอ่านสบายๆ ไม่มีดราม่า พระนางก็รักกันดีค่ะ 

นางเอกเรื่องนี้เป็นชาวบ้านธรรมดาที่หมักเหล้าขาย ส่วนพระเอกหลังจากเสียครอบครัวไปก็เศร้ามากจนอยากกินเหล้าเมาทุกวัน แต่ดันเป็นคนไม่เมาจนมาเจอเหล้าที่นางเอกหมักก็เลยตามหานางเอกเพื่อจะซื้อเหล้าแต่ไม่ได้เอาเงินมา เลยเกิดเรื่องวุ่นๆขึ้น สองคนนี้ก็สปาร์กกัน จนแต่งงานกัน เรารู้สึกว่าจริงๆช่วงที่สองคนนี้แต่งงานกันยังไม่ได้รักกันเท่าไหร่ แต่ช่วงหลังจากแต่งงานแล้วรักกันจริงๆ

รวมๆก็อ่านได้เพลินๆค่ะ เรื่องนี้ไม่มี E-book ค่า